„არჩევნების შემდეგ თვითრეფლექსიის დრო დადგა და ერთგვარ ტენდენციად იქცა საკუთარ შეცდომებზე ფიქრი და საუბარიც, რაც ცალსახად მისასალმებელია. კრიტიკა ისმის როგორც ოპოზიციური პარტიების, ისე ოპოზიციურად განწყობილი მედიის მისამართითაც. ჩვენც ვცადოთ სატელევიზიო მედიის კრიტიკა”, - ასე იწყებოდა ჩემი ბლოგი, რომლის წერაც გუშინ დავიწყე და დღეს უნდა დამესრულებინა. შემდეგ კი მოხდა ის, რაც მოხდა. 

ექსტრემალურ სიტუაციებში სამთავრობო არხების ყურება უკვე პროფესიად მექცა, ყველაზე აქტიურად კი მაინც საზოგადოებრივი მაუწყებლის მაყურებელი ვარ, როგორც ამ ინსტიტუციის გულშემატკივარი. 

გუშინ, საღამოს, 20:00 საათზე მაკა ცინცაძის „აქტუალური თემა“ დაიწყო, სადაც ერთი საათის განმავლობაში მაყურებელს ტვინს არალეგიტიმური პარლამენტის თავმჯდომარე, შალვა პაპუაშვილი ურეცხავდა. ამის შემდეგ „პირველმა არხმა“ პარლამენტთან მიმდინარე საპროტესტო აქციიდან კადრების ჩვენება დაიწყო. „მოამბის“ კარგად გაწვრთნილმა ოპერატორმა კარგად იცის, რა გადაიღოს: დატეხილი ქვები, აგრესიული მომიტინგე, უწმაწური ჟესტები და ა.შ.

მან იცის, რომ საკუთარი კამერის ობიექტივი შსს-ის ძალების მხრიდან გამოყენებულ ძალას შეძლებისდაგვარად უნდა მოარიდოს. ამ კარგად გაწვრთნილმა პარტიის მუშაკმა მისთვის უცნაურად ჩაცმული ქალიც შენიშნა და გარშემო დიდხანს უტრიალებდა, რომ მაყურებლისთვის კარგად ეჩვენებინა - „ქართული ოცნების“ გადაწყვეტილებას ლგბტქ თემის წევრები აპროტესტებენო. 

ეს ამორალური მედიასაშუალება, რომელიც ჩვენი, საქართველოს მოქალაქეების გადახდილი გადასახადებით ფინანსდება, თავდაპირველად მხოლოდ ჭიჭინაძის ქუჩის პერიმეტრს აჩვენებდა, რადგან იქ დაძაბული მდგომარეობა იყო, შემდეგ ქვის ნატეხების „დევნა“ დაიწყო. საპროტესტო აქციის კომენტატორი თავად მაკა ცინცაძე იყო, რომელიც შინაგან საქმეთა სამინისტროს განცხადებას ხშირად გვიკითხავდა და გვაფრთხილებდა, რომ კანონსაწინააღმდეგო ქმედებას შსს-ს მხრიდან პასუხი გაეცემოდა. დროდადრო გვაცნობდა მამუკა მდინარაძისა და სხვათა განცხადებებს, მოგვიანებით სტუდიაში სატელეფონი ჩართვით შემოიყვანეს „ქართული ოცნების“ სხვა წევრებიც: გივი მიქანაძე, სოზარ სუბარი, გიორგი ვოლსკი. 

მთელი ღამის განმავლობაში სხვადასხვა სატელევიზიო არხის მეშვეობით ჩვენ ვუყურებდით უმძიმეს სურათს. მათ შორის, თვალს ვადევნებდით კადრებს, როგორ ხდებოდნენ მედიის წარმომადგენლები შავებში ჩაცმული სადამსჯელო რაზმის ძალადობის მსხვერპლნი, მაგრამ ამაზე ყურადღებას არ ამახვილებდა არც ერთი სამთავრობო ტელევიზია და მათ შორის არც „საზოგადოებრივი მაუწყებელი“. 

ათობით ჟურნალისტი დაშავდა ჩვენ თვალწინ. სასტიკად სცემეს ტელეკომპანია „ფორმულას“ ჟურნალისტ გურამ როგავას, სცემეს სახისა და თავის არეში. გაიტაცეს და დააპატიმრეს „პუბლიკას“ ჟურნალისტი, ალექსანდრე ქეშელაშვილი. პირდაპირ ეთერში სცემეს და ძირს დააგდეს “რადიო თავისუფლების” ჟურნალისტი, დავით ცაგარელი. ამ ყველაფერს ჩვენ პირდაპირ ეთერში ვადევნებდით თვალს, მაგრამ ამ ყველაფრის შესახებ 29 ნოემბრის ღამეს საკუთარ ვებგვერდზეც კი, ინფორმაცია არც ერთ სამთავრობო ტელევიზიას არ გაუვრცელებია. ჟურნალისტმა თაზო კუპრეიშვილმა ფეისბუკის საკუთარ გვერდზე იმ ახალი ამბების ჩამონათვალიც გამოაქვეყნა, რომელიც „პირველმა არხმა“ გამოაქვეყნა. ცხადია, აბსოლუტურად იდენტური მდგომარეობაა სხვა სამთავრობო ტელევიზიების ვებგვერდებზეც. 

„რუსთავი 2“-მა ინფორმაცია რამდენიმე დაშავებული ჟურნალისტის შესახებ მხოლოდ დილის 8 საათსა და 15 წუთზე გამოაქვეყნა. მანამდე კი, მათი ახალი ამბების ჩამონათვალი ასე გამოიყურება: 

ცხადია, გადამოწმებას არ საჭიროებდა, მაგრამ „ქართული ოცნების“ წამყვანი პროპაგანდისტების ახალი ამბების სექციას მაინც გადავხედე. „იმედმა“ 29 ნოემბრის 14:30-ზე ამგვარი ინფორმაცია გაავრცელა: „ჯანდაცვის სამინისტრო: აქციაზე დაშავებულთა ნაწილმა უკვე დატოვა სამედიცინო დაწესებულება, ნაწილი კი კლინიკაში მედიკოსების მეთვალყურეობის ქვეშ რჩება“.

უნდობლობის შემთხვევაში იმედის არქივი შეგიძლიათ, თავადაც გადაამოწმოთ. მედიად წოდებულ POSTV-ზეც ცხადია, ქვებს მხოლოდ მანიფესტანტები ისროდნენ. სინამდვილეში კი, სურათი ამგვარია: 

ფოტოზე: დაშავებული ჟურნალისტები ალექსანდრე ქეშელაშვილი და გურამ როგავა

ბოლოს ისევ „საზოგადოებრივი მაუწყებელის“ შესახებ, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში მისი აი, ამ კოლეგების სახელს არ ახსენებს, მაგრამ დილის 06:17-ზე აქვეყნებს მასალას სახელწოდებით: „პირველი არხის ჟურნალისტს აქციაზე აგრესიულად განწყობილი ჯგუფი პროფესიული მოვალეობის შესრულებაში ხელს უშლის“. 

ძალიან რთულია ამგვარი სურათის, ასეთი გახრწნილი და ამორალური ტელემედიის აკადემიური ენით შეფასება, ამიტომ დასკვნები და ეს შეფასებაც თქვენთვის მომინდია. მე კი ამ ტექსტის დასაწყისს დავუბრუნდები და ვიტყვი: ცხადია, დღეს აღარ დაიწერება ის ტექსტი, სადაც საკუთარ და სხვა ჩვენი კოლეგების შეცდომებს გავაანალიზებთ, შევაფასებთ და მათზე ღიად ვისაუბრებთ, მაგრამ ჩვენ სწორედ ეს განგვასხვავებს ძალაუფლებას დამონებული „ჟურნალისტებისგან“ - თვითრეფლექსიისა და თვითკრიტიკის უნარი.