...რატომ არიან თანახმა კერძო მაუწყებლები მინიმალური კონტრიბუციით ჩაერთოს საზოგადოებრივი მაუწყებელი?

- ...მე ვსაუბრობ კერძო მაუწყებლების მოტივაციაზე...

- ...თქვენ ხედავთ თუ არა „მაუწყებლობის შესახებ“ საქართველოს კანონის დარღვევის საშიშროებას?

- ...ბატონო სულხან, თუ პრინციპულად მიუღებელია, ჩვენ შეგვიძლია ეს გადაწყვეტილება ახლა მივიღოთ...

- ...რატომ მოიტანეთ ივლისის ბოლომდე ეს ამბავი?

- ...თუ განიხილავდით ვარიანტს რომ საერთოდ არ ჩაეტარებინა?

- ...არ განვიხილავდით, რადგან საზოგადოებრივ მაუწყებელს 8 საათიდან სჭირდება სატელევიზიო პროდუქტი...

- ...ეგზიტპოლი არის ჩვეულებრივი სატელევიზიო შოუ...

- ...ეს ორასი ათასი ლარი შეგვიძლია გამოვიყენოთ არჩევნების მიზნებისთვის, თუ ეგზიტპოლს არ ჩავატარებთ. გთავაზობთ, არჩევნების დღეს გავაკეთოთ კარგი ღონისძიება ან ღონისძიებების ციკლი. ჩვენ ვერავინ აგვიკრძალავს იმას, რომ ამ და სხვა ეგზიტპოლის შედეგები საინფორმაციო გამოშვებებში განვაცხადოთ. ჩვენ არჩევნების დღეს ისეთი პროდუქტი შევქმნათ, რომელიც არც ერთ ტელევიზიას ექნება…

- ...კრიტერიუმებიც არ ვიცით რატომ შეირჩა...

- ...საზოგადოებრივი მაუწყებელი კერძო მაუწყებელთან ერთად არ უნდა ატარებდეს ეგზიტპოლს!

- ...საზოგადოების დაკვეთა არის ეგზიტპოლი ჩაატაროს საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა? რამე ტიპის კომუნიკაცია იყო ამ თემაზე? ”

- ...არანაირი შოუსთვის! უბრალოდ იმისათვის, რომ ვიღაცას თავში არ დაარტყას, გაყალბებული ციფრი არ დაწეროს, საზოგადოება არ შეიყვანოს შეცდომაში...

- „... ჩვენ ორი წელზე მეტი აქ ვმუშაობთ და პოლიტიკური საკითხები თითქმის არ დამდგარა საბჭოს დღის წესრიგში. პრინციპში, ეს პირველი შემთხვევა არის, როდესაც ასე მკვეთრად არის გაყოფილი სამეურვეო საბჭო...ჩვენ აქ ვმოქმედებთ იმპერატიული მანდატის საფუძველზე, რომლებიც გვაძლევს ვალდებულებას და უფლებას განვსაჯოთ სიტუაცია იმისდამიხედვით, რაც ჩვენ მიგვაჩნია სწორი თუ არასწორი...თუმცა ჩვენ ვართ გარკვეული ელექტორატის წარმომადგენლები ყველა და ვმოქმედებთ იმ პოლიტიკური მოტივაციებიდან, რომლებიც მიგვაჩნია, რომ ჩვენს ელექტორატში არსებობს და რომელი გადაწყვეტილებაც უნდა იქნეს მიღებული...“

- “...არ ვეთანხმები მოსაზრებას, რომ ეგზიტპოლის ჩატარებით შეიძლება რეიტინგი დავკარგოთ, პირიქით, მაყურებელი შეიძლება შევიძინოთ კიდეც. ერთ მხარეს არის რუსთავი 2 და მისი ეგზიტპოლი, მეორე მხარეს - სამი ტელეკომპანია და მათი ეგზიტპოლი. მე, ჩემი პოლიტიკური, საზოგადოებრივი გამოცდილებით, რუსთავი 2-ის ეგზიტპოლს ცალსახად არ ვენდობი, იმ კომპანიის გამოცდილებიდან და რეპუტაციიდან გამომდინარე, ვენდობი თუ არა დანარჩენ სამ ტელევიზიასთან გაერთიანებას? მე გავეცანი ამ კომპანიაზე ინფორმაციას, გავერკვიე მეთოდოლოგიაში, მერაბ ფაჩულიას ვენდობი, იმ უცხოურ კომპანიას ვენდობი. საზოგადოებას სჭირდება არა მხარის ეგზიტპოლი, არამედ სანდო ეგზიტპოლი…

- ...მე მიმაჩნია რომ საზოგადოებრივი მაუწყებლის მონაწილეობა ამ ეგზიტპოლში უნდა იყო გარანტი იმისა რომ მეტი კონტროლი იქნება რათა სანდოობა იყოს გარანტირებული...

- ...პირიქით, ეს ხალხის ფული უნდა გამოგვეყენებინა იმაში, რომ დამოუკიდელად ჩაგვეტარებინა ეგზიტპოლი...

- ...იმიტომ რომ შენ სხვა ხარ, აბსოლუტურად...

- ...სამწუხაროდ, იმ ვითარებაში, რომელშიაც ჩვენ უნდა მივიღოთ გადაწყვეტილება, პოლიტიკურად ნეიტრალური გადაწყვეტილება არ არსებობს ელემენტარულად...

ეს ფრაზები სსიპ საზოგადოებრივი მაუწყებლის სამეურვეო საბჭოს 2016 წლის 07 სექტემბრის სხდომიდანაა, როდესაც სამეურვეო საბჭომ თანხმობა მისცა მაუწყებლის მენეჯმენტს ეგზიტპოლის ჩატარებისათვის გამოიყენოს 200 000 ლარი. ამ გადაწყვეტილების შემდეგ საზოგადოებრივი მაუწყებელი გეგმავს, “იმედთან”, “მაესტროსთან” და “GDS”-თან ერთად, 2016 წლის საპარალმანეტო არჩევნებზე კომპანია “TNS” დაუკვეთოს ეგზიტპოლის ჩატარება. კონტრაქტის საერთო ღირებულება 937 635 ამერიკული დოლარია, ხოლო ამ თანხაში საზოგადოებრივი მაუწყებლის წილი - 200 ათასი ლარი.

თუ ციფრებს დავუჯერებთ - საზოგადოებრივი არხი ამ საქმეში სამოწყალოდ მონაწილეობს.

იკითხავთ ალბათ, ხდება კი რამე ისეთი, რამაც საზოგადოების ყურადღება უნდა მიიქციოს?

დაუფიქრებლად გიპასუხებდით - დიახ!

„მაუწყებლობის შესახებ“ საქართველოს კანონის თანახმად, საზოგადოებრივი მაუწყებელი შექმნილია იმისთვის, რომ იყოს პოლიტიკური და ეკონომიკური გავლენისაგან თავისუფალი მედიაპლატფორმა ყველასთვის - შენთვის, ჩემთვის და სხვისთვის.

ამავე დროს ეს პლატფორმა თანაბრად უნდა ეიმედებოდეს ყველა კომერცულ პირს, რათა მისი ბიზნესი არავინ შეავიწროვოს და ამბის გავრცელების შანსი ჰქონდეს.

ეს პლატფორმა თანაბრად უნდა ეიმედებოდეს ყველა პოლიტიკურ პარტიას, რომელსაც მოუნდება ადამიანებამდე მიიტანოს სათქმელი. ამ ფორმატში თანაბრად უნდა შუქდებოდეს მთავრობაც და ოპოზიციაც.

ეს პლატფორმა უნდა ეიმედებოდეს გადასახადის გადამხდელ ყველა პირს, ვინც მისდაუნებურად ინახავს საზოგადოებრივ არხებს. ინახავს იმიტომ, რომ ერთ დღესაც კერძო არხების მფლობელებმა გართობა და შემეცნება თუ მიიჩნიეს პრიორიტეტად, იყოს საზოგადოებრივი არხები, როგორც საზოგადოებრივი დისკუსიების უცვლელი შესაძლებლობა.

რადგან ეს არხები ყველასია.

რადგან საზოგადოებრივ არხებს აქვთ მუშაობის სხვა რაკურსი.

ცნობილია, რომ ეგზიტპოლი ტარდება იმისთვის, რომ არჩევნების ხარისხმა მოიმატოს - მოიმატებს თუ არა არჩევნების ხარისხი საზოგადოებრივი არხის კონსორციუმში შესვლით?

დავფიქრდები და გეტყვით - არა!

დიდი ხანია ქართული მედიის მთავარი ნაკლი პოლიტიკური პოლუსირებაა. საქართველოს კომუნიკაციების ეროვნული კომისიის და საქართველოს ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის მიერ წარმოებული კვლევები ამ მოსაზრებებს ადასტურებს. თითქმის ყველა კერძო არხისთვის დამახასიათებელია დაუფარავი პოლიტიკური განწყობები და რჩება ჯერ კიდევ არამდგრადი იმიჯის საზოგადოებრივი არხები, რომლებიც მაჩვენებლებს ნელ-ნელა და წვეთ-წვეთად იუმჯობესებენ.

და ეს გაუმჯობესება ხდება საზოგადოებრივი არხების თანამშრომლების არც თუ ისე დიდი ნაწილის ძალიან დიდი მონდომების ხარჯზე.

“იმედთან”, “მაესტროსთან” და “GDS”-თან ერთად საქმეების წამოებას უკვე დაერქვა „სამთავრობო კონსორციუმი“.

ალბათ, იკითხავთ აწყობს თუ არა ეს გაერთიანება მთავრობას?

ჩემი პასუხია - არა და არა!

რადგან წინასაარჩევნოდ ვერაფერს ისეთს არასწორს ვერ გააკეთებს მოქმედი მთავრობა, როგორც ეს მედიის მართვა ან ასეთი იარლიყის მიღებაა.

თუ მოქმედი ხელისუფლება გაიმარჯვებს არჩევნებში - მისი მოქმედებების მთავარ ნაკლად საზოგადოებრივი არხის მართვაც ჩაითვლება.

თუ მოქმედი ხელისუფლება დამარცხდება არჩევნებში - ერთ-ერთი მიზეზი, შეიძლება, საზოგადოებრივი არხის ჯიბეში ჩასმის მცდელობა გახდეს.

მოცემულობიდან გამომდინარე, თითქოს ეს დაკვეთა ხელისუფლებიდან არც უნდა მოდიოდეს.

მიუხედავად იმისა, რომ სამეურვეო საბჭოს ერთი წევრის ქალბატონი მარინა მუსხელიშვილის განმარტებით, მეურვეები ამართლებენ იმ ელექტორატის იმედებს, რომლებმაც წარმოადგინა.

საქმე ისაა, რომ მარინა მუსხელიშვილმა მხარი დაუჭირა ეგზიტპოლს, ირინა ფუტკარაძემ თავი შეიკავა. ეს ორი ადამიანი კი სახალხო დამცველმა წარადგინა სხვადასხვა დროს. ამდენად, შეუძლებელია, წარმომდგენ პირს თან უნდოდეს და თან არ უნდოდეს ეგზიტპოლის ამ ფორმატით ჩატარება.

თუ ეს ორი მეურვე თავს სხვა სეგმენტის ნაწილად მიიჩნევს - ეს უკვე სხვა საკითხია.

სამეურვეო საბჭოდან ეგზიტპოლის ჩატარების მხარდამჭერები ქართული ოცნების და აჭარის უმაღლესი საბჭოს წარმომადგენლები არიან ასევე, მოწინააღმდეგეები კი ენმ-ს მიერ დასახელებული ორი მეურვეა.

თუმცა ამ თემაზე გაგრძელება სხვა მიმართულებით წაგვიყვანს, რადგან მეურვეების პარტიულობა იმპიჩმენტის საფუძველიც კია.

ჩვენ კი მიზანშეწონილობის საკითხებს ვიკვლევთ.

კიდევ ერთი კითხვაა - აწყობს თუ არა ვინმეს საზოგადოებრივი მაუწყებელი ხელისუფლებასთან გარიგებული იყოს?

პასუხია -არა!

ამას მოწმობს თანამშრომელთა განწყობები, არასამთავრობო ორგანიზაციების მიერ ამ დრომდე გაკეთებული განცხადებები და გამოხმაურებები.

ახლა იმასაც ვიკითხავთ ყველა ერთად, სად არის გამოსავალი?

ჩემი აზრით, გამოსავალი იმაშია, რომ საზოგადოებრივი არხები თავად იქცნენ ეგზიტპოლებად. ყოველდღე შეაგროვონ და ასახონ ადამიანების მოლოდინები და საჭიროებები.

ასე უნდა ხდებოდეს ჩვეულებრივ სიტუაციაშიც და წინასაარჩევნოდაც.

ეს უნდა იყოს საზოგადოებრივი არხების სხვა რაკურსიც და განსხვავებული აქცენტიც.

და უკეთესია, მთელი რესურსი ამგვარი პოლიტიკის დანერგვას მოხმარდეს, მათ შორის, ყველაზე თემატურადაა გამზადებული 200 000 ლარიც.