ანა ზაქაშვილი - “გურია ნიუსი“

პირველი პრობლემა, რომელზეც შემიძლია ვისაუბრო და რაც ამ თემის გაშუქებისას ყველაზე ხელისშემშლელი იყო ჩემთვის, არის კონკრეტულ დაწესებულებებში არსებული ბიუროკრატიული რეჟიმი. მოგეხსენებათ, როდესაც ისეთ თემაზე მუშაობ, რომელიც არის მეინსტრიმული და შენს მიერ მომზადებული მასალა დღეს რომ ფასეულია, შეიძლება ხვალ აღარ იყოს მნიშვნელოვანი, კონკრეტულმა უწყებებმა დროულად უნდა მოგაწოდონ ინფორმაცია გარკვეულ საკითხებთან დაკავშირებით.

მე მქონდა პრობლემა სხვადასხვა ორგანიზაციისგან და დაწესებულებისგან, როდესაც ისინი აგვიანებდნენ ჩემთვის სასურველი ინფორმაციის მოწოდებას. კონკრეტულ შემთხვევას გავიხსენებ. ერთ-ერთი საავამდყოფოს დირექტორი და პიარის სამსახურის უფროსი მინიშნავდა შეხვედრას ზუსტად ხუთი დღის განმავლობაში. რაც დამეთანხმებით, რომ არ არის კომფორტული, როდესაც ასეთ საკითხზე მუშაობ.

ადამიანებთან ურთიერთობის პრობლემა არ მქონია. პირიქით, მე ორსულთა და ბავშვების საკითხზე ვმუშაობდი, ბავშვების ინფიცირების საკითხზე და რესპონდენტებთან არ მქონია ამ კუთხით პრობლემები. უბრალოდ, მე ისევ მქონდა სახელმწიფო უწყებებთან ამ მიმართულებით პრობლემები. როდესაც ვმუშაობდი, მაგალითად, ორსულთა და ბავშვთა ინფიცირების საკითხებზე, გამოვითხოვდი შესაბამისი უწყებებიდან სტატისტიკურ მასალას, ან საერთოდ არ არსებობდა ეს მასალა, ან კიდევ აგვიანებდა ამ ინფორმაციის დროულად მოწოდებას.

ყველა ექსტრემალურ სიტუაციაში ვმუშაობთ პანდემიის პირობებში. მაგალითად, როდესაც პირველი ორსული გარდაიცვალა, მაშინ დაიწყო საუბარი თემაზე, რამდენად არიან განსაკუთრებულად რისკ-ჯგუფში ორსული ადამიანები. მესმის, რომ იმ მომენტში, შესაძლოა, არ არსებობდეს კონკრეტული სტატისტიკური მონაცემი ან ინფორმაცია, მაგრამ მე ვფიქრობ, მინიმუმ საავადმყოფოები უნდა იყვნენ მობილიზებულები და აწვდიდნენ უფრო მსხვილ სახელმწიფო უწყებებს ინფორმაციას მათ საავადმყოფოში მყოფი ინფიცირებული ორსულების რაოდენობაზე. მე, მაგალითად, გავიხსენებ საჩხერის საავადმყოფოს. მქონდა კომუნიკაცია პიარის სამსახურთან. მათ არ ჰქონდათ ინფორმაცია მათ საავადმყოფოში რამდენი კოვიდინფიცირებული ორსული მკურნალობდა. ამიტომ ვფიქრობ, რომ ძირშივეა ეს პრობლემა.

ჩემთვის, როგორც ჟურნალისტისთვის, ხელის შემშლელი არა მხოლოდ როგორც ჟურნალისტისთვის, არამედ რიგითი მოქალაქისთვის, რომელიც დაინტერესებული არის კორონავირუსის გარშემო არსებული კვლევებით, თუნდაც ვაქცინებთან დაკავშირებით, ხელის შემშლელი ფაქტორი აღმოჩნდა ის, რომ არ არის კვლევები საკმარისი რაოდენობით ნათარგმნი იმდენი უცხოური წყაროდან, რამდენიც საჭირო არის, რომ კონკრეტული მოქალაქე დაარწმუნო, რომ უნდა აიცრას. მე ვალდებული ვარ ასეთი ინფორმაცია უცხოური წყაროებიდან ვთარგმნო, თუმცა აუცილებელი არის, რომ სახელმწიფო უწყებები აწვდიდნენ მოსახლეობას ინფორმაციას სხვადასხვა ორგანიზაციის მიერ საზღვარგარეთ ჩატარებული კვლევების შესახებ.

ანაიტ ზალალიანი - ნინოწმინდის სათემო რადიო “ნორის” ჟურნალისტი.

ამ დრომდე ვაქცინაციის პროცესი ოდნავ გაუმჯობესებული იყო, იმიტომ რომ PCR ტესტები იყო ფასიანი. იმისთვის, რომ ტესტის საფასური არ გადაეხადათ, მასწავლებლები აიცრნენ, მაგრამ ყველა არა. ჩვენთან აცრილია მასწავლებლების 45%-50% პროცენტი.

მშობლებს არ სურთ აცრა. ამბობენ, რომ ეშინიათ, რომ ვაქცინა ბოლომდე არ არის შესწავლილიო. იმის გამო, რომ უამრავი მითი ვრცელდება, მათ ჯერ კიდევ არ სურთ აცრა. სკოლები მაინც გაიხსნა. აცრილი და აუცრელი პედაგოგები იტარებენ ტესტირებას, რადგან ის ახლა უფასოა.

PCR ტესტი იყო უფასო მასწავლებლებისთვის და მათთვის, ვინც სახელმწიფო დაწესებულებებში მუშაობს. ტესტირება ორ კვირაში ერთხელ ტარდებოდა, მაგრამ 1 სექტემბრიდან ითქვა, რომ ტესტები იქნებოდა ფასიანი, როგორც პედაგოგებისთვის, ასევე დანარჩენი მოსახლეობისთვის.

ჩვენთან PCR ტექსტი 100 ლარი ღირს. ამიტომ ყველამ, ვინც სახელმწიფო დაწესებულებებში ან სკოლაში მუშაობს, აცრა ჩაიტარა მათ თქვეს, რომ საკმარისი ფული არ აქვთ, რომ ყოველი ტესტისთვის გადაიხადონ 100 ლარი. სექტემბრის შუა რიცხვებში ოფიციალურად ითქვა, რომ პედაგოგებისთვის ტესტები კვლავ უფასო იქნება. ამიტომ გადაწყვიტეს, რომ რადგან უფასოა, აცრა საჭირო აღარ არის.

სოფლის მოსახლეობასაც არ სურს აცრა. მათი არგუმენტი ის არის, რომ არ მუშაობენ სახელმწიფო დაწესებულებებში. ვერ იგებენ, რატომ უნდა აიცრან, როცა სოფელში ცხოვრობენ და სოფლის მეურნეობით არიან დაკავებულები. ამ ყველაფრის გამო, ვაქცინაციის პროცესი ნელია.

მე ვფიქრობ, რომ ჩვენი როლი ვაქცინაციის პროცესში არანაკლებია. ჩვენ ექსპერტებთან ერთად ვაკეთებთ გადაცემებს. მოსახლეობის უმეტესობა გვისმენს. მათ უკვე არჩევანი აქვთ, მითებს კი არ უსმინონ მხოლოდ, არამედ რეალობაც ნახონ. ჩვენს ექსპერტებთან ერთად დადასტურებულ ინფორმაციას ვაწვდით. შემიძლია ვთქვა, რომ ამის ხარჯზე, ვაქცინირებულების რაოდენობამ მოსახლეობაში იმატა.

ხალხს ჩვენი სჯერა, ჩვენი მხრივ კი ვცდილობთ რეალური, დადასტურებული ინფორმაცია მივაწოდოთ. გვსურს, რომ მოსახლეობას ჰქონდეს ინფორმაცია ვაქცინაზე - რა ვაქცინები არსებობს, რა დადებითი და უარყოფითი გვერდითი მოვლენები შესაძლოა ჰქონდეს ვაქცინას. ვფიქრობ, ჩვენ ვართ ხიდი სახელმწიფოსა და ხალხს შორის. ამ ყველაფრის გამო, ვაქცინირებულების რაოდენობამ მოიმატა. ეს მაჩვენებელი კი ძალიან დაბალი იყო, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც ახალციხეში მედდა გარდაიცვალა.

4 ოქტომბრიდან სკოლებში და სხვა საგანმანათლებლო დაწესებულებებში უკვე შესაძლებლობა აქვთ მოსწავლეებს თუ სტუდენტებს აუდიტორიებში თუ საკლასო ოთახებში განაგრძონ სწავლა. ჩვენ ვიცით, თუ რა გამოწვევებთან იყო და არის დაკავშირებული დისტანციური სწავლება, როდესაც მოსწავლეებს შეეზღუდათ წვდომა ხარისხიან განათლებაზე. ვხედავდით, თუ როგორ უჭირდათ ჩართვა ონლაინ რეჟიმში, ინტერნეტსა და კომპიუტერზე წვდომის არქონის გამო.

აქედან გამომდინარე, 4 ოქტომბერს რომ დაიწყო სწავლა, ეს ძალიან კარგი გადაწყვეტილებაა და ამას ყველა მივესალმებით, მაგრამ აქ მნიშვნელოვანი არის გავითვალისწინოთ, თუ რა პირობებში ვიწყებთ სწავლას სკოლებში.

ამ არჩევნების პერიოდში ისეთი შთაბეჭდილება შეიქმნა, რომ ამ მნიშვნელოვანმა პროცესმა მეორე ადგილზე გადაინაცვლა და რეალურად ამის გარშემო დისკუსიები, თუ განხილვები მთავრობის მხრიდან, ან გეგმა მათი მხრიდან, თუ რა პირობებში გაგრძელდება სწავლა, რეალურად არ წარმოუდგენიათ. როდესაც, მაგალითად, ვსაუბრობთ პრობლემებზე, პირველ რიგში არის ის, რომ უზრუნველვყოთ უსაფრთხოების ნორმების მაქსიმალური დაცვა.

ანუ ამ უსაფრთხოების ნორმების მაქსიმალურ დაცვაში ვგულისხმობ თავად ხელისუფლების დათქმას, რომ სკოლები დაიწყებოდა იმ შემთხვევაში, თუ პედაგოგების 80% იქნებოდა ვაქცინირებული. მაგრამ რეალურად დღეს რასაც ვხედავთ, სკოლებში პედაგოგების ვაქცინაცია ისე აქტიურად არ მიმდინარეობს, როგორც ეს უნდა ხდებოდეს. ბოლო მონაცემებით, როგორც მახსოვს, პედაგოგების და სკოლის პერსონალის მხოლოდ 65% არის აცრილი. მაჩვენებელი ინფიცირებულების ყოველდღიურად იზრდება.

აქედან გამომდინარე, მნიშვნელოვანია რომ ვაქცინაციის მიმართულებით უფრო ინტენსიური მუშაობა დაიწყოს, გაიმართოს შეხვედრები პედაგოგებთან. ჩვენ ამის ძალიან კარგი მაგალითი გვქონდა, როდესაც UNICEF-ის ორგანიზაებით რამდენიმე რეგიონში, მაგალითად, აჭარაში ჩავიდა კონკრეტული ჯგუფი ცნობადი ექიმების და იმ დღეს აიცრა 300-მდე მასწავლებელი, რაც არის ძალიან კარგი მაჩვენებელი.

იყო აჭარაში, მაგრამ პანკისის ხეობაში ასეთი შეხვედრა არ ჩატარებულა. რომ დავფიქრდეთ, ძალიან მარტივია ხომ, ერთი შეხვედრის ორგანიზება რომ მოხდეს. ჩამოვიდნენ რეგიონებში, მივიდნენ, შეხვდნენ პედაგოგებს, მოისმინონ მათი კითხვები, რომლებიც არსებობს და ეს კითხვები ლეგიტიმური კითხვებია. ყველა არ არის ანტივაქსერი, ვინც არ იკეთებს ვაქცინას.

განსაკუთრებით რთულია ვითარება ეთნიკური უმცირესობებით დასახლებულ რეგიონებში. როგორიც არის ქვემო ქართლი, ჯავახეთი, ეთნიკური სომხებით, აზერბაიჯანელებით, ქისტებით დასახლებულ რეგიონში. აქედან გამომდინარე, იმ რეგიონებში, სადაც არ არსებობს წვდომა ინფორმაციაზე, ასევე არსებობს პრობლემა სახელმწიფო ენის ცოდნის, საუბარი მაქვს აზერბაიჯანულენოვან და სომხურენოვან თემებზე, მნიშვნელოვანია, რომ მათთან უფრო ინტენსიური სამუშაოები მიდიოდეს ამ მიმართულებით, ინფორმაციის მიწოდებით, შეხვედრებით. ჩემი აზრით, ეს ისეთი თემაა, რომ განათლების და ჯანდაცვის სამინისტროს წარმომადგენლები კარდაკარ უნდა დადიოდნენ და ხვდებოდნენ პედაგოგებს. მაგრამ ჩვენ ამ მცდელობებს ვერ ვხედავთ მათი მხრიდან, სამწუხაროდ.

ია მამალაძე მედია სახლი “გურია ნიუსი” 

ჩვენს მედია სახლში შედის სხვადასხვა პლატფორმის გამოცემები. ეს გახლავთ ვებგვერდი და ბეჭდური მედია, რომელიც უკვე იშვიათობა გახდა საქართველოს რეგიონებში.

მინდა, აი, ამ პლატფორმაზე გავამახვილო ყურადღება. ეს გახლავთ მოწყვალდი ჯგუფებისთვის განკუთვნილი მედია უკვე, რადგან ასაკოვანი მომხმარებელი ჰყავს. მათთვის იყო ძალიან მნიშვნელოვანი მიგვეწოდებინა ინფორმაცია, თუ როგორ უნდა მოქცეულიყვნენ პანდემიის პირობებში, სიმპტომები რა იყო, რამდენად მნიშვნელოვანი იყო ვაქცინაცია მოსახლეობისთვის და, მე ვფიქრობ, რომ ეს განსაკუთრებული მისია იყო ჩვენთვის და, ჩვენმა ჟურნალისტებმა კარგად გაართვეს თავი.

ზოგადად, ჩვენთვის ბარიერად იქცა, რაც ძალიან სამწუხარია, ინფორმაციის მიღება სხვადასხვა საჯარო უწყებებიდან და, მათ შორის, ინფორმაცია კოვიდის შესახებ იყო ძნელად მოსაპოვებელი.

ჩვენ რამდენიმე მნიშვნელოვანი ასპექტი გავაშუქეთ და ხშირად გვჭირდებოდა სტატისტიკური მონაცემების მოძიება და აღმოჩნდა, რომ სახელმწიფო უწყებები ნაკლებად აგროვებენ სტატისტიკურ მონაცემებს. ეს იმას ნიშნავს, რომ ნაკლებად ხდება ანალიზი. ეს უნდა ვივარაუდოთ რომ ასეა, რადგან მონაცემები თუ არ გაქვს და სტატისტიკა თუ არ გაქვს, კარგ ანალიზს ვერ გააკეთებ.

კონკრეტული მაგალითის მოყვანაც შემიძლია. ძალიან მნიშვნელოვანი დასკვნა გამოაქვეყნა საქართველოს სახალხო დამცველმა, პენიტენციურ სისტემაში კოვიდის გავრცელების პრევენციის შესახებ, თუმცა ჩვენ ვერ შევძელით, რომ შესაბამისი დეპარტამენტიდან პენიტენციური სისტემის, მოგვეპოვებინა იმ კითხვებზე პასუხი. პირველ რიგში, კითხვებზე, რომლებიც სახალხო დამცველმა დასვა და, არსებული რეალობიდან გამომდინარე. დღემდე ველოდებით, ორ თვეზე მეტი გავიდა და პასუხები ამ კითხვებზე ჯერჯერობით არ გვაქვს.

ამ ორი წლის განმავლობაში, რაც პანდემიაა საქართველოში, ჩვენთვის მნიშვნელოვანი იყო აუდიტორიასთან კონტაქტი და ხელისშემშლელი, ყველაზე მნიშვნელოვანი პრობლემა, გახლდათ ინფორმაციის ნაკლებობა ადგილობრივ დონეზეც და ცენტრალური ხელისუფლების დონეზეც.

ჩვენ კარგი კომუნიკაცია ჩამოგვიყალიბდა ადგილობრივ ჯანდაცვის ცენტრებთან და ვფიქრობ, რომ შემდგომშიც, როცა პანდემია გადაივლის, და ამის იმედს ვიტოვებ, ჩვენ გვექნება ძალიან ბევრი საინტერესო თემა, რომელიც საზოგადოებრივ ჯანდაცვას უკავშირდება, და ეს სფერო ჩვენთვის გახდა უფრო მნიშვნელოვანი და უფრო გასაგებიც.

ადგილობრივ მედიას უამრავი სამუშაო აქვს, რადგანაც საჭიროა როგორც საკრებულოს ახალი შემადგენლობის მონიტორინგი და მათი საქმიანობის გაშუქება, და ასევე იმის, რაც მანამდე იყო, ადგილობრივი თვითმმართელობის ორგანოების წინა შემადგენლობის დანატოვარის. სახელმწიფო პროგრამები, მათ შორის დეცენტრალიზაციის არარსებული პროცესი, ჩვენი გაშუქების საგანი უნდა გახდეს.

მაია ფიფია - “რადიო ათინათი” ოკუპირებულ აფხაზეთში სასწავლო წელი პირველ სექტემბერს დაიწყო, მიუხედავად არასახარბიელო ეპიდვითარებისა.

თუმცა ძალიან ბევრი იწერებოდა იმაზე, რომ შარშან ონლაინ რეჟიმში სასწავლო პროცესის წარმართვა იყო არაეფექტური. პირველ რიგში იმიტომ, რომ ტექნოლოგიურად არ იყვნენ აფხაზეთში ამისთვის მზად და, მეორეც, უბრალოდ ამ რეჟიმისთვის არ იყვნენ მზად არც მასწავლებლები და არც მოსაწვლეები. საკმაოდ რთული გამოდგა ეს პროცესი.

ეს ეხება როგორც მოსწავლეებს, ასევე სტუდენტებს. ფაქტიურად სასწავლო წელი ჩავარდა, პირდაპირ ასე წერდნენ.

რაც შეეხება წლევანდელ წელს, სიტუაცია რთულია, მაგრამ კონტროლს ექვემდებარება. აი, ასე აფასებენ აფხაზეთში არსებულ ეპიდვითარებას მედიკოსები. სკოლა დაიწყო პირველ სექტემბერს, თუმცა გასულ კვირას იყო საუბარი იმაზე, რომ ერთი სკოლა იხურება და კარანტინზე გადადის მთლიანად. თუმცა სასწავლო წლის შეწყვეტა არ იგეგმება.

შარშანდელთან შედარებით, როგორც აფხაზი პარტნიორები გვწერენ და გვატყობინებენ, წელს ვალდებულებაა, რომ მოსწავლეებმა ატარონ პირბადე სკოლებში, გაიარონ კლასებში შესვლამდე თერმოსკრინინგი. კლასები არ დაიყოფიან, განსხვავებით შარშანდელი წლისგან.

მხოლოდ 25 ბავშვზე მეტი არ უნდა იყოს კლასში. გარკვეულ ვალდებულებებს აკისრებენ მშობლებსაც. დე-ფაქტო ჯანდაცვის სამინისტრო მიმართავს მშობლებს და სთხოვს მათ, რომ ბავშვები სიმპტომებით არ გამოუშვან სკოლაში, როგორც ეს შარშან იყო. მასწავლებლებს მოუწოდებენ ვაქცინაციისკენ. აფხაზეთში ახლა არის სოხუმში შემოტანილია რუსული ვაქცინა “სპუტნიკ ლაითი”, რომელიც “სპუტნიკ ვის” გარკვეული კომპონენტია. როგორც წერენ, და დე-ფაქტო ჯანდაცვის სამინისტროც აცხადებს, მასწავლებლები არ ჩქარობენ ვაქცინაციის პროცესში ჩართვას.

სამეგრელოს რაც შეეხება, 4 ოქტომბრიდან სასწავლო პროცესი გადავიდა კლასებში. სამეგრელოს რაც შეეხება, რესურსცენტრიდან გვაქვს ინფორმაცია, რომ სკოლების უმეტეს ნაწილში მასწავლებლების 75% არის ვაქცინირებული. ისევე როგორც აფხაზეთში, რეგიონშიც გვაქვს მატება ბავშვებში, კოვიდინფიცირების შემთხვევებშიც. ჩვენი ეპიდემიოლოგებიც ამბობენ ამას, არსებობს სტატისტიკა, ამიტომ მასწავლებლების ნაწილი დიდი სიფრთხილით უყურებს ამას. თუმცა როგორც აფხაზეთში, ასევე სამეგრელოში საუბარია იმაზე, რომ გაგრძელება ონლაინ რეჟიმში სწავლის პროცესის, განსაკუთრებით კი უმცროსკლასელებში და საშუალო საფეხურის მოსწავლეებთან, უკვე საფრთხეს წარმოადგენს განათლების პროცესის შეფერხებისა ბავშვებში.

როგორ განვითარდება მოვლენები, ალბათ დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორ მოეკიდებიან საკითხს მასწავლებლები, მშობლები, და რა სიტუაცია იქნება ჯანდაცვის სამინისტროს მხრიდან ამ ყველაფრის გასაკონტროლებლად.

მას შემდეგ, რაც საქართველოს განათლების მინისტრმა 15 სექტემბერს სწავლის დაწყება მიულოცა ყველას და აღნიშნა, რომ სწავლა დისტანციურად იწყება, თუმცა, ეს დროებითია და თითოეული მოსწავლე მალე დაუბრუნდება ბუნებრივ საკლასო გარემოს, საეჭვოა, ეს ასე მოხდეს ან თუ ასე მოხდება, შესაძლოა, არც ისე კარგი შედეგი მივიღოთ.

ჩვენმა რედაქციამ ჯერ კიდეც სექტემბრამდე, სწავლის დაწყებამდე ორი თვით ადრე, დაიწყო იმის გამოკვლევა, თუ რას აკეთებდა სახელმწიფო სკოლაში სწავლის უსაფრთხოდ განახლებისთვის. ზუსტად ამ პერიოდში, იმერეთში, მასწავლებლების 5%-იც კი არ იყო აცრილი კოვიდსაწინააღმდეგო ვაქცინით.

უფრო ნათლად რომ ავხსნა, მოვიშველიებ ჩვენს კვლევებს. იმერეთის რეგიონში 340 ზე მეტი საჯარო სკოლაა და იქ დასაქმებული 8,665 პედაგოგიდან კოვიდსაწინააღმდეგო ვაქცინით 2021 წლის ივნისამდე, მხოლოდ 465 მასწავლებელი იყო აცრილი. ამავე პერიოდში, ქუთაისში, 38 საჯარო სკოლის 2,350 თანამშრომლიდან, ჯამში მხოლოდ 220 მასწავლებელი იყო აცრილი. მეტიც, როცა ამის გარკვევის შემდეგ განათლების სამინისტროში დავრეკეთ და ვიკითხეთ, რას აპირებდნენ ვაქცინაციის გასააქტიურებლად, გვითხრეს, რომ ეს ინდივიდუალური გადასაწყვეტია და პედაგოგების გადაწყვეტილებაში ვერ ჩაერევიან.

ჩვენ ამის შემდეგ თავად ვკითხეთ მასწავლებლებს, რას ფიქრობდნენ ისინი, რატომ არ იცრებოდნენ, და რა იყო ამის მიზეზი. ისინი ჩვენთან საუბარში ღიად ამბობდნენ, რომ ვაქცინაციის დაბალი მაჩვენებელი კონკრეტული ვაქცინის, “ფაიზერის” ხელმიუწვდომელობით იყო გამოწვეული. მასწავლებლების დიდი რაოდენობა სწორედ ამ ვაქცინას უცხადებდა ნდობას. მას შემდეგ, რაც საქართველოში “ფაიზერის” ვაქცინა გახდა ხელმისაწვდომი, ჩვენ ისევ გავაკეთეთ კვლევა, და ნამდვილად ჩანდა ამ კვლევების მიხედვით, რომ უფრო მეტი პედაგოგი აიცრა.

როცა პანდემიის პირობებში სკოლები გაიხსნა, ჩვენ ვნახეთ, რომ რეალურად ძალიან უჭირდათ ბავშვებს პირბადის ტარება, კლასებში ვერ იყო უზრუნველყოფილი დისტანცია და უსაფრთხოება. შესაბამისად, როცა ვხედავთ, რომ დღეს ამაზე ისევ არავინ ზრუნავს, და ამაზე არავინ მუშაობს სკოლებში, შეიძლება ისევ არ იყოს ეს უზრუნველყოფილი 4 ოქტომბერს გახსნილ სკოლებში.

ამასობაში კი, დისტანციურ რეჟიმში მყოფ მოსწავლეებს რეალურად ძალიან უჭირთ. განსაკუთრებით პირველკლასელებს, რომლებმაც სულ არ იციან რას ნიშნავს საკლასო ოთახში სწავლა, თანატოლებთან ურთიერთობა.

ასევე, ამ დრომდე არაერთ სოფელში ხელმიუწვდომელია ინტერნეტი. რაც შეეხება მობილური ინტერნეტით სარგებლობაზე ფასდაკლებას, რომელიც სახელმწიფომ შესთავაზა მოსწავლეებს, ცოტა ღიმილისმომგვრელია მშობლებისთვის, რომლებმაც ყოველ თვეში ბავშვების გაკვეთილებზე დასასწრებად ფაქტობრივად 10 ლარი უნდა გადაიხადონ. გამოდის, რომ მათთვის სწავლება ფასიანი ხდება.

ასე რომ, უცნობი რჩება რეალურად მასწავლებლებისთვის სკოლის კარი როდის გაიღება ამ ფონზე და იქნება თუ არა იქ არსებული სივრცე როგორც მათთვის, ასევე ბავშვებისთვის უსაფრთხო. ამ გაცდენილ დროში კი, პანდემია საგანმანათლებლო პროცესს ისე აფერხებს, რომლის მსგავსი, ჩემი აზრით, ისტორიას არ ახსოვს. 

კოვიდ-19-ის პანდემიად გამოცხადებიდან დღემდე, სამცხე-ჯავახეთში დეზინფორმაციის გავრცელება ერთ-ერთ მწვავე პრობლემად რჩება. მოგეხსენებათ, რეგიონი მდიდარია რელიგიური და ეთნიკური უმცირესობებით, რომლებიც აღმოჩდნენ ინფორმაციულ ვაკუუმში. კერძოდ, ჯავახეთში მოსახლეობის უმეტესობა არ უყურებს ადგილობრივ და ქვეყნის ტელეკომპანიებს და ინფორმაციას სხვადასხვა ქვეყნის ტელეარხებიდან იღებს, რაც დამაბნეველია მოსახლეობისთვის.

ვფიქრობ, ადგილობრივ მედიას განსაკუთრებული როლი ენიჭება და ჩვენ ხშირად მივდივართ მოსახლეობასთან, ვაწვდით სწორ ინფორმაციას, რათა შეეძლოთ იმ მითების, სტერეოტიპების დამსხვრევა, რომლებიც მოსახლეობაშია გავრცელებული.

მუშაობის პროცესში ინფექციის ახალი შემთხვევები გვიშლის ხელს. მოსახლეობასთან შეხვედრებით შევაგროვე 11 მითი, რომლებზეც რეალური ინფორმაცია მივაწოდე მკითხველს. ერთ-ერთი მათგანი, მაგალითად, არის ის, რომ კორონავირუსი განზრახ შეიქმნა და გავრცელდა მოსახლეობის შემცირების მიზნით. თუმცა თუ როგორ გავრცელდა ეს ვირუსი, ამ საკითხს სპეციალისტები ჯერ კიდევ სწავლობენ. ასევე, ერთ-ერთი მითი ის არის, რომ ვაქცინა მიკროჩიპს შეიცავს და ასე შემდეგ.

ძალიან სამწუხარო ფაქტია, მაგრამ დღეს ცხოვრებას კორონავირუსთან ერთად ართულებს დეზინფორმაცია, რომელსაც არამარტო საქართველო, არამედ მსოფლიო ებრძვის. არასოდეს ყოფილა ასეთი მნიშვნელოვანი ყალბი ან შეცდომაში შემყვანი ინფორმაციის გარჩევა ინტერნეტში, როგორც კორონავირუსის პანდემიის დროს. სპეციალისტების თვალსაზრისით, დეზინფორმაციას ინტერესთა ჯგუფები ავრცელებენ, მათი მიზანი კი შიშებით ინსტრუმენტალიზაციაა. ამას მკვეთრი გავლენა აქვს საზოგადოებრივ განწყობებზე, იმიტომ რომ ბუნებრივი შიშია, როდესაც სიცოცხლეს და ჯანმრთელობას ეხება საქმე, ადამიანები უფრო ფრთხილები არიან.

ვფიქრობ, გაგვიმართლა, რომ პანდემია დაიწყო ტექნოლოგიურ ხანაში. ამან მოგვცა შესაძლებლობა გავაგრძელოთ ურთიერთობა, აღვნიშნოთ დღესასწაულები და გავაგრძელოთ მუშაობა. ეს ოცი წლის წინ რომ მომხდარიყო, ჩვენ გაცილებით რთული მდგომარეობა გვექნებოდა. ტექნოლოგია მშვენიერია, მაგრამ არ ცვლის იმ რეალურს, რაც ბევრ ჩვენგანს უყვარს. ასე რომ, იმედი მაქვს, მალე დავამარცხებთ კორონავირუსს და კვლავ გავერთიანდებით არა ვირტუალურ, არამედ რეალურ სამყაროში.

ორსული ქალები, რომლებიც აიცრნენ “ახლა უფრო მშვიდად ვართ, ახლა უფრო დაცულები ვართ, ყოველ შემთხვევაში, ჩვენ ასე მივიჩნევთ, რომ დაცულები ვართ.” - ანა ბაქრაძე - შიდა ქართლის საინფორმაციო ცენტრი დღეს ვისაუბრებ ორსულებზე, რომლებმაც პანდემიის პერიოდში აცრის გადაწყვეტილება მიიღეს. სანამ სტატიაზე დავიწყებდი მუშაობას, მეც მქონდა ანალოგიური პრობლემა, ვერ ვიღებდი აცრის გადაწყვეტილებას. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემს ოჯახში ყველა ორივე დოზით არის აცრილი, მაინც ფიქრობდნენ რომ თავი უნდა შემეკავებინა და, შესაბამისად, როცა არ გაქვს ახლობლებისა და ოჯახის წევრების მხარდაჭერა, გიჭირს გადაწყვეტილების მიღება.

მით უფრო, როცა ამის გამოცდილება და ინფორმაცია არ აქვთ ექიმებს, ვისთანაც უშუალოდ გიწევს ურთიერთობა, ვგულისხმობ პირად გინეკოლოგს ან პირად პედიატრს, რომლებიც რეგიონებში მუშაობენ. მე მქონდა ეს პრობლემა., როდესაც მათ ვკითხე, რომ რასთან გვაქვს საქმე და შეიძლება თუ არა რომ ავიცრა, რამდენად უსაფრთხოა ჩემთვის აცრა, პასუხი არ ჰქონდათ. ანუ მე ვერ ვიღებდი ამ ინფორმაციას ექიმისგან, ვისაც პირადად ვენდობი. მიუხედავად იმისა, რომ მე თვითონაც ჟურნალისტი ვარ და საინფორმაციო საშუალებას წარმოვადგენ, ჩემთვის საკმარისიად ამომწურავი არ იყო ყველა ის ინფორმაცია, რაც ტელევიზიით ვრცელდებოდა. ამიტომ მიჭირდა გადაწყვეტილების მიღება.

შემდეგ დავიწყე მუშაობა სტატიაზე და დავუკავშირდი ორსულებს, რომლებიც უკვე აიცრნენ. მაინტერესებდა, თავს როგორ გრძნობდნენ, როგორი იყო მათი ოჯახის წევრების დამოკიდებულება ამ საკითხის მიმართ, რატომ მიიღეს აცრის გადაწყვეტილება. ყველა ამბობდა ერთსა და იმავეს, რომ მათ ჰქონდათ პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე და, პირველ რიგში, მუცლად მყოფ ბავშვზე და, ფიქრობდნენ, რომ ასე უფრო დაცულები იქნებოდნენ.

ორსულების აცრა, დაახლოებით ივლისის პერიოდში დაიწყო. ამას მოჰყვა ის, რომ, პაატა იმნაძის შვილი აიცრა. მერე უკვე აქტიურად დაიწყეს ორსულების ვაქცინაცია.

ჯანდაცვის სისტემა ამაზე არ ფიქრობდა. თუ ორსულების აცრა სავალდებულო და აუცილებელია, მნიშვნელოვანია, მითუმეტეს მაშინ, როცა ორსულები ყველაზე მოწყვლადი ჯგუფია და ყველაზე რთულად გადააქვთ ვირუსი, პირველ რიგში, იმ ექიმებისთვის მიეწოდებინათ ინფორმაცია და დაეტრენინგებინათ ექიმები, ვისაც უშუალოდ აქვს ორსულებთან შეხება. განსაკუთრებით რეგიონებს ვგულისხმობ, სადაც ინფორმაციის ნაკლებობაა ამ მხრივ.

საბოლოო ჯამში, 27 აგვისტოს ავიცერი პირველი დოზით და გვერდითი მოვლენები საერთოდ არ მქონია. იგივეს მეუბნებიან ჩემი რესპოდენტები, 28, 30, 35 წლის ქალები, რომ აიცრნენ, რომ მათაც არ აქვთ არანაირი პრობლემა, არც უკუჩვენება, არც რეაქცია. ახლა უფრო მშვიდად ვართ, ახლა უფრო დაცულები ვართ, ყოველ შემთხვევაში, ჩვენ ასე მივიჩნევთ, რომ დაცულები ვართ.

მოგეხსენებათ, რომ 13-მდე ორსული დაიღუპა პანდემიის პერიოდში, განსაკუთრებით დელტა შტამის დროს, რაც იყო საკმაოდ მაღალი მაჩვენებელი და ძალიან მძიმე მდგომარეობა ჩვენი ქვეყნისთვის.

რიმა ღარიბიანი - ჯავახეთის საინფორმაციო ცენტრის JNews.ge-ის რედაქტორი



რა სიტუაციაა ჯავახეთში კორონავირუსის გავრცელების მხრივ და როგორ მიმდინარეობს ვაქცინაციის პროცესი.

ჯავახეთში, ისევე როგორც დანარჩენ საქართველოში, ეპიდემიის პიკია. მაგრამ ეს არ აისახებს სტატისტიკაზე. თუკი დღეში ოფიციალურად 2-3შემთხვევა ფიქსირდება, რეალურად, ალბათ, ათობით და ასობით შემთხვევასთან გვაქვს საქმე. პრობლემა ის არის, რომ ხალხი არ იკეთებს ტესტებს.

აი, რატომ; როგორც იცით, ჯავახეთის მოსახლეობის უმეტესობა სოფლებში ცხოვრობს. ახლა სოფლის მეურნეობაში მარცვლეულის მოსავლის აღების სეზონია, ასევე მიმდინარეობს კარტოფილის ირიგაცია. ამიტომ ადამიანმა იცის, რომ თუკი კორონავირუსი დაუდასტურდება, მას კარანტინში მოუწევს წასვლა და სასოფლო-სამეურნეო საქმეებს მოწყდება.

ამიტომ, ადამიანებისთვის უფრო მნიშვნელოვანია, რომ სოფლის მეურნეობის სეზონური სამუშაოების წარმოება შეუფერხებლად შეძლოს, თუკი კორონავირუსს მსუბუქი სიმპტომებით სახლშიც გადაიტანენ. ამიტომ ამ წუთას კორონავირუსი ადვილად ვრცელდება სოფლებსა და მუნიციპალიტეტებში. ამ დროისთვის ასეთი სიტუაციაა.

ვაქცინაციის მხრივ, იყო მომენტი, როცა აქტიურობა დაფიქსირდა, მაგრამ ახლა ეს აქტიურობა დაცემულია და ეს ისევ და ისევ იმის შედეგია, რომ სოფლის მოსახლეობას არ სურს აცრა და, მეორე მხრივ, მოსახლეობა დაკავებულია სასოფლო-სამეურნეო საქმეებით.

პრინციპში უკვე ვაქცინირებულია მოსახლეობის ის ნაწილი, რომელიც მეტ-ნაკლებად გრძნობს პასუხისმგებლობას. სოფლების მოსახლეობის უმეტესობა კი საკუთარ შიშებთან, რომ ვაქცინაციის შემდეგ მოკვდებიან, არის დარჩენილი, ან ყოყმანობენ, აიცრან თუ არა.

პანდემიის დროს, რთულია მუშაობა ყველა სფეროში, განსაკუთრებით კი მედიაში. ინფორმაციის მოპოვება საკმაოდ რთულია, იმიტომ რომ ბევრ უწყებაში, ვერ ვიტყვი, რომ გვიმალავენ, მაგრამ არ გამოთქვამენ მზაობას დაგვეხმარონ ინფორმაციის მოწოდებაში.

ხშირად ხდება ის, რომ ვპოულობთ ინფორმაციას სხვადასხვა წყაროდან და არ შეგვიძლია დავადგინოთ, რომელი მათგანი არის ზუსტი. ამიტომ გვიწევს ახალი რესპონდენტების მოძიება, რათა გავიგოთ, მაგალითად, რომელი წყაროს სტატისტიკა არის ზუსტი.

ნინო ვართაპეტიანი - ტელეკომპანია “ბორჯომი”




ბორჯომის მუნიციპალიტეტში ვაქცინაციის პროცესი ბორჯომისა და ბაკურიანის სამედიცინო ცენტრებში აქტიურად მიმდინარეობს. ბაკურიანში “სინოფარმით” და “სინოვაკით” იცრება მოსახლეობა და ეს პროცესი, სავარაუდოდ, აგვისტოს მეორე ნახევრიდან დაიწყო, გამომდინარე იქიდან, რომ მუნიციპალიტეტში საკმაოდ მაღალი იყო მიმართვიანობა.

“ჯეოჰოსპიტალის” ბორჯომის სამედიცინო ცენტრში იმუნიზაცია სამი ვაქცინით – “ფაიზერით”, “სინოფარმით” და “სინოვაკით”, არის შესაძლებელი. ბორჯომში “სინოფარმითა” და “სინოვაკით” ვაქცინაცია 4 მაისიდან დაიწყო, ხოლო “ფაიზერით” – 30 ივლისიდან. ამ დრომდე აცრილია 6 ათასამდე მოქალაქე და აქედან დაახლეობით 30-40% დამსვენებელია. დღეში დაახლოებით იცრება 250-მდე ადამიანი.

როცა რეგისტრაციის კალენდარს პროგრამულად ვამოწმებდი, სამცხე-ჯავახეთს სხვა მუნიციპალიტეტებს თუ შევადარებთ, ბორჯომში უფრო ადრე ხდებოდა ელექტრონული რეგისტრაციის მეშვეობით დაჯავშნა და ბორჯომი პირველი ქალაქი იყო, სადაც იწურებოდა ელექტრონული ჯავშნები.

ეს, ალბათ, განპირობებულია იმით, რომ ბორჯომი საკურორტო ქალაქია, ძალიან ბევრი დამსვენებელი ესტუმრა აქაურობას, როგორც საქართველოს სხვადასხვა ქალაქიდან, ასევე საზღვარგარეთიდან. სამწუხაროდ, ვერ ვიტყვი, რომ ბორჯომში ინფიცირების მაჩვენებლები ნაკლებია. პირიქით, ყოველდღიური სტატისტიკით თუ ვიმსჯელებთ, ვიტყვი, რომ რეგიონის საერთო რაოდენობის ნახევარი, ბორჯომშია ინფიცირებული.

ბორჯომის “ჯეოჰოსპიტალის” სამედიცინო ცენტრში დღეში ორასზე მეტი ტესტი კეთდება, კოვიდადებითობის მაჩვენებელი კი თითქმის 10%-ია. აქ ერთი სამწუხარო ფაქტი ისიც არის, რომ როცა ხალხი საკუთარ რიგს ელის, ნაკლებად ფიქრობენ დისტანციაზე და იმ რეკომენდაციების გათვალისწინებაზე, რაც განსაკუთრებით ხალხმრავალ ადგილებზე გვმართებს რომ დავიცვათ.

ამ დროს, როდესაც რიგი იყო და ერთმანეთისგან დისტანცირებას ვერ ახერხებდნენ ადამიანები და ამაზე არც ფიქრობდნენ, სამედიცინო ცენტრის თანამშრომელებსა და წითელი ჯვრის მოხალისეებს უწევდათ, ხოლმე, რიგებისგან ადამიანების დისტანცირება და სიტუაციის კონტროლი. ალბათ, მსურველთა რიგების მატება დამსვენებელთა რაოდენობამაც განაპირობა.

ბორჯომში დაახლოებით 30-40% იყო არაადგილობრივი, რომელმაც ვაქცინაციის სურვილი გამოთქვა და ეს, ვვარაუდობ, იქიდან გამომდინარე იყო, რომ დიდ ქალაქებში გადატვირთული იყო სამედიცინო ცენტრში ადგილები, ჯავშნების რაოდენობა და, ალბათ, მთაში წამოსულმა დამსვენებლებმა, აქ, ბორჯომში, გადაწყვიტეს ვაქცინაცია გაეკეთებინათ.

რადგან ბაკურიანი საკურპორტო ზონაა და არანაკლებია აქაც დამსვენებელთა რაოდენობა, სწორედ აქედან გამომდინარე, ბაკურიანიც დაემატა, შეუერთდა იმ პროცესს, სადაც ხდება ვაქცინაცია მოქალაქეების.

მიხარია, რომ გრძელდება ვაქცინაციის პროცესი უწყვეტ რეჟიმში. მე და ჩემი ოჯახის წევრები ამ ეტაპზე ერთი დოზით ვართ აცრილები და თვის ბოლომდე სრულად ვაქცინირებულები ვიქნებით. მიხარია, როცა ჩემს გარშემო უფრო მეტი ადამიანი იკეთებს ვაქცინას და, იმედი მაქვს, მალე შევძლებთ დავამარცხოთ ჩვენი უხილავი მტერი, რომელსაც კორონავირუსი ჰქვია.

აფხაზურ მედიაში არ გვხვდება აქტიური მოწოდებები ვაქცინაციისკენ და, ახლახანს გაირკვა, რომ ეს რუსული ვაქცინებიც საკმარისი არ ჰქონიათ.


პანდემიის პირობებში „ლაივპრესში“ ხშირად ვაშუქებთ თუ როგორ უმკლავდებიან ისინი კორონავირუსს. მოვამზადეთ რამდენიმე ინტერვიუ იქ მომუშავე ქართველ ექიმებთან, რომლებმაც გვითხრეს, რომ მოსახლეობის უმეტესი ნაწილი ადეკვატურად არ აღიქვამს ვირუსის საფრთხეს.

ასევე მათ გვითხრეს, რომ არ არის საკმარისი მედიკამენტები, ტესტები. იმის მიხედვით, რასაც ჩვენ ვხედავთ, ყოველ დილით რომ ვეცნობით აფხაზეთის სტატისტიკას, კეთდება ძალიან ცოტა რაოდენობით ტესტები. დაახლოებით 200, 300 ტესტი.

აფხაზეთში რუსული ვაქცინა მიიღეს 30 აპრილს. ჩვენ ვესაუბრეთ გალის რამდენიმე მცხოვრებს, რომ გაგვეგო, თუ როგორია მათი განწყობა რუსული ვაქცინების მიმართ. მათ გვითხრეს, რომ ისინი არ აპირებენ რუსული ვაქცინებით აცრას, რადგან არ ენდობიან.

სხვათა შორის, არც აფხაზურ მედიაში გვხვდება აქტიური მოწოდებები ვაქცინაციისკენ და, ახლახანს გაირკვა, რომ ეს რუსული ვაქცინებიც საკმარისი არ ჰქონიათ. აი აგვისტოში, მაგალითად, დე-ფაქტო ჯანდაცვის სამინისტრომ განაცხადა, რომ ის მიმართავს საერთაშორისო ორგანიზაციებს დახმარებისთვის, რომ მოხდეს ვაქცინების საკმარისი დოზებით მოსახლეობის უზრუნველყოფა.

ცენტრალურმა ხელისუფლებამ ოკუპირებულ ტერიტორიაზე მცხოვრებლებისთვის ვაქცინაციის პროცესში ჩართვის შესახებ გადაწყვეტილება მიიღო ჯერ კიდევ 30 მარტს.

რუხის კლინიკაში აცრის კაბინეტის გახსნის შემდეგ, ოკუპირებული ტერიტორიიდან გადმოსული მოქალაქეებისთვის, აცრა უკვე რეგისტრაციის გარეშე გახდა შესაძლებელი. თუმცა, პირველ ეტაპზე, ამ მხრივ მოქალაქეების დიდი აქტიურობა არ იყო. სხვათა შორის, ცენტრალურმა ხელისუფლებამ ოკუპირებულ რეგიონს შესთავაზა ვაქცინების მიწოდება, დახმარება. მაგრამ ამჯერად აფხაზეთის დე-ფაქტო ხელისუფლებამ თბილისის მიერ შეთავაზებულ კორონავირუსის საწინააღმდეგო ვაქცინაზე უარი განაცხადა.

თუმცა ოფიციალური უარის მერე, ძალიან მალე, გალის ადმინისტრაციამ უთხრა მოსახლეობას, რომ ის მათ ნებას აძლევს გადაკვეთონ ე.წ საზღვარი იმისთვის, რომ ზუგდიდში ჩაიტარონ ვაქცინაცია. ამჟამად ენგურის ხიდზე გაშლილია კარავი, სადაც ზუგდიდის საზოგადოებრივი ჯანდაცვის ცენტრის წარმომადგენლები იმყოფებიან და ისინი ოკუპირებული ტერიტორიიდან გადმოსულ მოქალაქეებს უტარებენ ტესტირებას. ვირუსის დადასტურების შემთხვევაში, ისინი თავსდებიან რუხის კლინიკაში.

ხოლო რამდენი ადამიანი გადმოვიდა ენგურის ხიდზე კონკრეტულად აცრის ჩასატარებლად, ამის შესახებ ზუსტი სტატისტიკა ადგილზე არ აქვთ. მხოლოდ შემიძლია ის ვთქვა, რომ რუხის კლინიკაში ამ დრომდე ორასამდე პირი აიცრა ოკუპირებული ტერიტორიიდან გადამოსული, სხვადასხვა ვაქცინით.

შედარებისთვის ვიტყვი კიდევ აფხაზურ მედიაში გამოქვეყნებულ სტატისტიკას, რომლის მიხედვით, “სპუტნიკი ლაითით” გალში აცრილია ამ დროისთვის 23 ადამიანი. სულ აფხაზეთის დე-ფაქტო ადმინისტრაციის მიერ გავრცელებული აღწერის მიხედვით, ამჟამად აფხაზეთში ცხოვრობს 243,564 ადამიანი. ამ მონაცემებით ჩანს, რომ გალის მცხოვრებლები გაცილებით უფრო მეტად ენდობიან ცენტრალური ხელისუფლების მიერ შემოტანილ ვაქცინებს, იმიტომ რომ გალში “სპუტნიკი ლაითით” აცრილია 23 ადამიანი, ხოლო რუხის კლინიკაში აცრის ჩასატარებლად გადმოვიდა ენგურს გაღმა მცხოვრები დაახლოებით 200 ადამიანი. თუმცა ეს ციფრი ბევრად მეტია, როგორც კლინიკის ადმინისტრაციაში გვითხრეს.

მიუხედავად იმისა, რომ ხალხში საკმაოდ არის გავრცელებული სხვადასხვა დეზინფორმაცია, ჩვენი გამოკითხული მოსახლეობის უმრავლესობა მაინც გამოთქვამდა მზაობას ვაქცინაციისთვის. თუმცა, ამ პროცესში ხელს გარკვეული ბარიერები უშლიდათ.



ადამიანის ცხოვრების წესი და მედიის ყურადღება მთლიანად შეცვალა კორონავირუსის პანდემიამ. ჩვენი რადიო აქტიურად აშუქებს ამ თემებს და ერთ-ერთ გამოწვევად მუნიციპალიტეტში ვაქცინაციის პროცესს გამოვყოფდი.

დღეის მდგომარეობით, მარნეულში ოთხი ამცრელი პუნქტი მუშაობს, ისიც მხოლოდ ქალაქში, რაც გარკვეულწილად ქმნის პრობლემას სოფელში მცხოვრები ადამიანებისათვის.

მე პირადად, ბევრჯერ ვყოფილვარ მარნეულის მაღალმთიან სოფლებში, სადაც მინდოდა მოსახლეობის ზოგადი განწყობები მომესმინა კორონავირუსთან და ზოგადად ვაქცინაციასთან დაკავშირებით. მიუხედავად იმისა, რომ ხალხში საკმაოდ არის გავრცელებული სხვადასხვა დეზინფორმაცია, ჩვენი გამოკითხული მოსახლეობის უმრავლესობა მაინც გამოთქვამდა მზაობას ვაქცინაციისთვის. თუმცა, ამ პროცესში ხელს გარკვეული ბარიერები უშლიდათ.

ახლა მახსენდება სოფელი ოქრეთი, რომელიც მარნეულიდან დაახლოებით 50 კილომეტრში მდებარეობს, სადაც სამოცამდე ადამიანი ცხოვრობს და ამ სამოცი ადამიანიდან უმრავლესობას წარმოადგენენ მოხუცები, ასაკოვანი ადამიანები. სოფელში საზოგადოებრივი ტრანსპორტი საერთოდ არ დადის, არც მაღაზია აქვთ და მარნეულამდე ჩამოსასვლელად დაახლოებით 40 ლარი სჭირდებათ. ამ პირობებში, ცხადია, ვაქცინაციის პუნქტამდე ჩამოსვლა მათთვის საკმაოდ დიდ პრობლემებს წარმოადგენს. ამიტომაც გავამახვილე ამ სოფელზე ასე ყურადღება.

ოქრეთი, რა თქმა უნდა, არ არის გამონაკლისი. ეს პრობლემა სხვა სოფლებშიც დგას მარნეულში.

მაგალითად, მარნეულში ყოველწლიურად ტარდება ასეთი ფესტივალი, “ერთიანი კავკასია”, რომლის ორგანიზატორებმაც საკუთარ თავზე აიღეს ინიციატივა რამდენიმე დღის წინ და კარგ მუსიკასთან ერთად მარნეულის სოფლებში მცხოვრებლებს შესთავაზეს ვაქცინაცია ადგილზე. ამაში დაეხმარა დაავადებათა კონტორლის ცენტრი და ასევე მერიამაც დაუჭირა მხარი. აქტივობა გაგრძელდა სულ რაღაც ორი დღის განმავლობაში. მათ რა რესურიც ჰქონდათ ამ ეტაპისთვის, საუბარია 82 ვაქცინაციაზე, სრულად გაიხარჯა.

ამით იმის თქმა მინდა, რომ მსგავსი აქტივობები ნამდვილად მუშაობს. მუნიციპალიტეტებმა უნდა შექმნან საკუთარი მოსახლეობისთვის მსგავსი პირობები, რომ მათ ადგილზე ჰქონდეთ შესაძლებლობა. მარნეულში გვაქვს ამბულატორიები, რომლებსაც სჭირდება აღჭურვა და შესაბამისი რესურსის მობილიზება და, თუ ამას გააკეთებენ, ცხადია, ვაქცინაციის პროცესი უფრო გააქტიურდება.

ახლა მახსენდება, მარნეულის მერის მოვალეობის შემსრულებელს ვესაუბრე გუშინ და თქვა, რომ ვაქცინაციის გასააქტიურებლად გეგმავენ გარკვეულ აქტივობებს და, ვნახოთ, რა ნაბიჯებს გადადგამენ. მეც ძალიან მაინტერესებს.

მგონია ხოლმე, რომ უკიდურესობები გვჭირს. სანამ ძალიან არ გამწვავდება ვითარება, მანამდე თითქოს გარკვეულ პრევენციულ ზომებს არ ვიღებთ ხოლმე და, ვფიქრობ, რომ კორონავირუსთან მიმართებაში ვაქცინაცია არის გადამწყვეტი. სახელმწიფოს კიდევ უფრო მეტი პასუხისმგებლობა აქვს ამ პროცესში.