ავტოკრატიისა და დიქტატურის ერთ-ერთი მთავარი ნიშან-თვისება იცით, რა არის? ის, რომ ნებისმიერი პატარა და დიდი არჩევნების თუ კონკურსის შედეგები წინასწარ არის ცნობილი. ცნობილი, არა იმიტომ რომ ვინმემ გაამხილა, არამედ იმიტომ, რომ ძალიან ადვილი გამოსაცნობია, ყველაზე დილეტანტი მოქალაქის მიერაც კი. 

საბედნიეროდ, ჯერ ჩრდილოეთ კორეას რეალობაში არ ვცხოვრობთ, სადაც სპორტულ შეჯიბრებებსაც სულ „ჩვენ ვიგებთ“ და ანგარიშებსაც კი აყალბებენ, მაგრამ აი, სხვა კონკურსებს რაც შეეხება, სადაც პოლიტიკური ინტერესი არსებობს, იქ ის შედეგი დგება, რაც „ზემოთ სურთ“. 

ასე იყო "საზოგადოებრივი მაუწყებელის" სამეურვეო საბჭოს 3 ვაკანტურ ადგილზე გამოცხადებული კონკურსი, რომელიც სამჯერ გამოცხადდა. პროცესი პირველად საკმარისი აპლიკანტების არ არსებობის გამო ჩავარდა. მეორედ კი - პარლამენტის შენობაში უსაფრთხოების განსაკუთრებული ზომების მოქმედების გამო. 

რადგან პირველ ორ შემთხვევაში ვერ მოხერხდა საკმარისი კანდიდატების შეგროვება. მხოლოდ მესამე ჯერზე შეიტანა განცხადება თერთმეტმა კანდიდატმა. 

თუკი აქამდე კონკურენცია საკმაოდ დიდი იყო ხოლმე, პირველ ეტაპზე ერთ ვაკანტურ ადგილზე მინიმუმ 10 განცხადება შედიოდა და კანდიდატების ნაწილი პირველ ტურში რჩებოდა, სადაც მხოლოდ სამოტივაციო წერილებისა და საკუთარი პროფესიული გამოცდილების დამადასტურებელი საბუთების წარდგენა ხდებოდა, ახლა 3 ადგილზე მხოლოდ 11 მსურველი გამოჩნდა. ეს 11 კანდიდატი დაბრკოლების გარეშე გადავიდა მეორე ტურში და რაც ყველაზე საინტერესოა, ასევე დაბრკოლების გარეშე გადავიდა ბოლო ეტაპზე, სადაც პარლამენტს მათი კანდიდატურისთვის კენჭი უნდა ეყარა. 

წლევანდელი ე.წ. კონკურსი მთლიანობაში ფიქცია იყო. გარდა იმისა, რომ კანდიდატების შეგროვებას დიდი დრო დასჭირდა, "საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ მეურვეების შესარჩევმა კომისიამ პარლამენტს კენჭისყრაზე ყველა კანდიდატი წარუდგინა. კენჭისყრის დღემდე ვცდილობდით, გაგვეგო რომელი მათგანი იქნებოდა აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკის უმაღლესი საბჭოს, საქართველოს სახალხო დამცველისა და საპარლამენტო უმრავლესობის კანდიდატები, მაგრამ პასუხი ვერ მივიღეთ. პასუხი ვერ მივიღეთ ვერც სახალხო დამცველის საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურისგან.

საკონკურსო კომისიას, რომელიც პარლამენტმა დაამტკიცა, უნდა გამოექვეყნებინა შეფასების კრიტერიუმების დოკუმენტი. ასევე, სხდომის ოქმი, სადაც ახსნილი იქნებოდა, რა კრიტერიუმებით შეაფასეს კანდიდატები და რაზე დაყრდნობით მისცეს ესა თუ ის შეფასება თითოეულ მათგანს. ეს დოკუმენტი ამ დროისთვის გამოქვეყნებული არ არის. კანდიდატებთან გასაუბრებას კომისიის 9 წევრის ნაცვლად, 8 ესწრებოდა, ერთმა კი (გოდერძი შარაშიამ) ბოლო 5 კანდიდატს არ მოუსმინა, ოთარ ტატიშვილი თავიდან ბოლომდე ესწრებოდა, მაგრამ არც ერთი კანდიდატისთვის არც ერთი კითხვა არ დაუსვამს... ერთი სიტყვით, კომისიის შემადგენლობიდან ადეკვატური კითხვებით მხოლოდ სახალხო დამცველის წარმომადგენელი, მარიამ გვიდიანი გამოირჩეოდა, მაგრამ კომისიის მუშაობის გამჭვირვალობა ვერც მან უზრუნველყო. ჩემი კითხვების ადრესატად მან კომისიის თავმჯდომარე დავით მაღლაფერიძე დაასახელა, რომელიც ჩვენს ზარს არ პასუხობდა.  

ამ ე.წ. კონკურსების ფიქტიურობა არის ერთ-ერთი მიზეზი იმისა, თუ რატომ იყო გასულ წლებში დიდი კონკურსი და რატომ გაუჭირდათ წელს კანონით გათვალისწინებულ ერთ ადგილზე მინიმუმ 3 კანდიდატის წარდგენაც კი?! მთავრობის მხარდამჭერებმაც კი იციან, კონკურსში თუ არ მიიწვიეს, ისე ბორდში ადგილს არავინ მისცემს. აქ პერსონალური მიპატიჟებაა საჭირო. ყველაზე სამწუხარო კი ის არის, რომ არც სახალხო დამცველის კვოტით გამოჩნდნენ დამოუკიდებელი მსურველები, რაც ცალსახად მეტყველებს იმ გარემოებაზე, რომ ლევან იოსელიანი ვერც საკუთარ კანდიდატურას წარადგენდა და ამ კანდიდატურისთვის ვერც იბრძოლებდა. ამიტომ მისი წარდგენით მეურვე კარგად გამოცდილი, შემოწმებული კადრი - იზაბელა ოსიპოვა, სახალხო დამცველთან არსებული ეთნიკურ უმცირესობათა საბჭოს აღმასრულებელი მდივანი აღმოჩნა, რომელმაც სამეურვეო საბჭო ამ გაზაფხულს დატოვა და გასული 6 წლის უშეცდომო „მოღვაწეობით“ ხელმეორედ მოსვლაც დაიმსახურა. 

ცხადია, სამეურვეო საბჭოში ყოფნა სოსო სტურუამაც დაიმსახურა, რომელიც 1993 წლიდან აჭარის ტელევიზიის ერთგული მუშაკია, დირექტორიც ყოფილა, სამეურვეო საბჭოს წევრიც და გადაცემის ავტორიც. ნათია კაპანაძის გათავისუფლების შემდეგ, სტურუა-კოხრეიძის ხელით მოხდა აჭარის ტელევიზიის ისევ სამთავრობო რელსებზე დაბრუნება. დღეს ეს აჭარული დუეტი "საქართველოს საზოგადოებრივი ტელევიზიის" სამეურვეო საბჭოდან გააკონტროლებს პარტიულ მიმართულებას. 

პარლამენტის უმრავლესობის, ანუ სახელისუფლო პარტიის კანდიდატი გიორგი იაკობაშვილია. მანაც დაიმსახურა საბჭოში ხელმეორედ მისვლა, მაგრამ არა მორჩილებითა და სიჩუმით, არამედ „თავდაუზოგავი შრომით“. მისი მედია პლატფორმა -  For.ge სამთავრობო პროპაგანდის ერთ-ერთი ფლაგმანია, რომელსაც უკავშირდება არა ერთი დისკრედიტაციის კამპანია, ფარული ჩანაწერების გამოქვეყნება და ა.შ. 

და ბოლოს, ჩემი ტექსტის დასაწყისს დავუბრუნდები, სადაც ვწერდი, რომ დიქტატურისთვის დამახასიათებელი წინასწარ განსაზღვრული კონკურსებისა თუ არჩევნების შედეგებია და გავიხსენებ ჩემს ფეისბუქ პოსტს, სადაც ამის შესახებ ვწერდი: 

ეს პოსტი "საზოგადოებრივი მაუწყებლის" სამეურვეო საბჭოს წევრთა გასაუბრებამდე დავწერე, აქ ჯერ არ ვიცოდი, რომ გიორგი ლაზრიშვილი და მიხეილ ჩიკვილაძე კრიტიკულ მოსაზრებებს გამოთქვამდნენ "პირველი არხის" საინფორმაციო პოლიტიკის შესახებ და ისიც ვერ გავითვალისწინე, რომ პარტიული თავდადება უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე მეგობრობა. 

ჩემს მკითხველს, ალბათ, ესმის, რომ მე აქ საკუთარი წინასწარმეტყველების განსაკუთრებულ უნარებზე არ მიგითითებთ. მე მხოლოდ იმის შეხსენება მსურს, რომ "ქართული ოცნების" პირობებში ყველა არჩევნები და კონკურსი ყალბია და ჩვენი ქვეყანა, ჩემი კოლეგის, ზვიად ქორიძის სიტყვები რომ გავიმეორო, პოსტმოდერნული დიქტატურის პირობებშია. 




ბლოგში გამოთქმული მოსაზრებები ეკუთვნის ავტორს და შეიძლება არ ასახავდეს რედაქციის პოზიციას.