მედიაჩეკერი ათ ცნობილ ფოტოჟურნალისტს გაგაცნობთ. ბევრი მათგანი სიცოცხლის რისკის ფასად მუშაობდა, ბევრი საქმიანობის დროს წარმოუდგენელი ამბების მომსწრე გახდა. თუმცა, მათ ყველას ერთი რამ აერთიანებთ, - იღებდნენ ფოტოს და ქმნიდნენ ისტორიას.


ფილიპ ჯოუნს გრიფითსი საყოველთაოდ ცნობილია ვიეტნამის ომის დროს გადაღებული ფოტოებისთვის. ვიეტნამის ომის დასასრულს, გრიფითსმა ფოტოები იომ კიპერის ომში გადაიღო და შემდეგ კამბოჯაში გადავიდა, სადაც 1975 წლამდე მუშაობდა. წარმატებისა და პოპულარობის წყალობით, 1985 წლამდე მაგნუმის პრეზიდენტი იყო. გრიფითსი 2008 წელს გარდაიცვალა, თუმცა მასზე ლეგენდა დღემდე ცოცხალია.


იგი ცნობილია, როგორც თანამედროვე ფოტოჟურნალისტიკის მამა. ბრესონი 1908 წელს, საფრანგეთში დაიბადა და ერთ-ერთი პირველი იყო, ვინც 35 მმ-იაინი ფორმატი გამოიყენა. ფოტოგრაფი მარტინ მუნკაჩის მიერ გადაღებული ტბისკენ მორბენალი 3 წლის ბიჭის შემთხვევითი ფოტოების გავლენის ქვეშ იყო. ხშირად რამდენიმე საათის განმავლობაში დახეტიალობდა ქუჩებში და უბრალოდ ცხოვრების კადრებს აფიქსირებდა, ისე, როგორც ის ხედავდა. იგი ცნობილია როგორც ქუჩის ფოტოგრაფი.

მადრიდიდან პრაღამდე და ბუდაპეშტიდან ბრიუსელამდე ბრესონს ფოტოები მთელი ევროპის მასშტაბით აქვს გადაღებული. 1948 წელს მაჰათმა განდის დაკრძალვაზე გადაღებული ფოტოსთვის გახდა ცნობილი. 1949 წელს, ჩინეთში, სამოქალაქო ომის დასასრულს, ასევე ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ფოტო აქვს გადაღებული.


რობერტ დუენოუ ფრანგი ფოტოჟურნალისტია, რომელიც კარტერ-ბრესონთან ერთად, ფოტოჟურნალისტიკის ახალ გზას მიუყვებოდა. იგი ირონიული ფოტოების გადაღებით არის ცნობილი. 13 წლის ასაკში ხელოვნების სკოლაში შევიდა, 16 წლისამ კი ფოტოგრაფია აღმოაჩინა. დუანო ძალიან მორცხვი იყო და ფოტოებს მხოლოდ ქვაფენილებს უღებდა. ნელ-ნელა ბავშვებისა და მოზარდების გადაღება დაიწყო.

1920 წელს სარეკლამო სააგენტოში მოხვდა და ფოტოგრაფის ასისტენტად დაიწყო მუშაობა, ამის შემდეგ კი ფოტოგრაფი გახდა. მან პირველი ფოტო 1932 წელს გაყიდა. მან ფოტოები პარიზის ომის დროსაც გადაიღო. ომის დასრულების შემდეგ, ჟურნალებისთვის Life და Paris Vogue-ისთვის მუშაობდა და უმაღლესი ხარისხის ფოტოებს იღებდა. 1947 წელს Prix Kodak-ის პრიზი მოიგო.




1968 წელს კოლორადოს კოლეჯი დაამთავრა და მაშინვე პროფესიულ ფოტოგრაფიაში აღმოჩნდა. მუშაობდა ჟურნალებისთვის: Life და Time, მოგვიანებით კი ვიეტნამში წავიდა. ორი წლის შემდეგ, მან ფრანგულ ფოტო სააგენტოში, გამაში, ახალი ამბების ფოტოგრაფად დაიწყო მუშაობა. ეს მას ევროპის მასშტაბით მოგზაურობის შესაძლებლობას აძლევდა.

1975 წელს ბერნეტმა საკუთარი ფოტოსააგენტო გახსნა. მიუხედავად ამისა, ფოტოგრაფობა არ შეუწყვეტია. მომდევნო 30 წლის განმავლობაში მსოფლიო მასშტაბით მოგზაურობდა და სხვადასხვა მნიშვნელობის ღონისძიებებს იღებდა. მას ეკუთვნის არაერთი ცნობილი ადამიანის პორტრეტი, მათ შორის არის რეგეის მამა ბობ მარლი. მისი ფოტოები არაერთ ცნობილ გამოცემაში იბეჭდებოდა, მათ შორის არის The New York Times.

ბერნეტი ასევე ცნობილია ირანის რევოლუციის დროს გადაღებული ფოტოებით. მისი ნამუშევრები სათანადოდ დაფასდა და არაერთი პრიზი მიიღო . მათ შორის, რობერტ კაპას ოქროს მედალი, გაიმარჯვა მსოფლიო პრესის ფოტოს ნომინაციაშიც.



რობერტ კაპა (ენდრე ფრიდმანი) საყოველთაოდ ცნობილია, როგორც მეორე მსოფლიო ომის ფოტოგრაფი. კაპამ ფოტოგრაფობა 18 წლის ასაკში დაიწყო. მალევე უნგრეთიდან ბერლინში გადავიდა. მას ფოტოები ლეონ ტროცკისთვისაც აქვს გადაღებული.

როდესაც სათავეში ჰიტლერი მოვიდა, საცხოვრებლად პარიზში გადავიდა, სადაც იძულებული იყო, რომ თავისუფალ ფოტოგრაფად ემუშავა. მან და მისმა საცოლემ სხვა ხერხს მიმართეს და ახალი საქმე ყალბი პიროვნების, რობერტ კაპას სახელით დაიწყეს, რომელიც მათივე განმარტებით, თითქოს ფოტოების გადასაღებად საფრანგეთში ამერიკიდან ჩამოვიდა. კაპა ფოტოებს იღებდა, მისი საცოლე კი ყიდდა. Vue-ის რედაქტორმა წყვილის ტყუილი გამოამჟღავნა, მაგრამ არ დაასმინა და წყვილი ესპანეთში გაგზავნა, სადაც კაპამ მისი ყველზე ცნობილი, მომაკვდავი ესპანელი ჯარისჯაცის ფოტო გადაიღო. მალე საცოლე გარდაიცვალა და კაპა ჩინეთში წავიდა, სადაც ტაიერჩანგის ომის არაერთი ფოტო გადაიღო. რობერტ კაპა 1954 წელს გარდაიცვალა.


დევიდ სეიმური ვარშავაში დაიბადა, თუმცა მოგვიანებით პარიზში გადავიდა, სადაც სტუდენტობის დროს ფოტოგრაფიით მოიხიბლა. პირველი ფოტო მან, როგორც თავისუფალმა ჟურნალისტმა, 1933 წელს გადაიღო, აქედან დაიწყო მისი, როგორც ფოტოგრაფის კარიერა. სეიმურმა შეძლო და ფოტოები გადაიღო ესპანეთის ომისა და ჩეხოსლოვაკიაში დაწყებული არეულობის დროს. 1939 წელს გადაიღო მექსიკისკენ მიმავალი ლტოლვილების ფოტოები. როდესაც მეორე მსოფლიო ომი დაიწყო, სეიმური ამერიკაში იყო, თუმცა 1940 წელს არმიაში ჩაეწერა და ევროპაში ფოტო მთარგმნელად მუშაობდა. 1942 წელს მისი მშობლები ნაცისტებმა დახოცეს, რის შემდეგაც იგი UNICEF-ს დევნილების, განსაკუთრებით ბავშვების დოკუმენტების მოწესრიგებაში ეხმარებოდა.

მიუხედავად იმისა, რომ სეიმური ცნობილი იყო როგორც ომის ფოტოგრაფი, მოგვიანებით ის ცნობილ სახეებსაც იღებდა.1956 წელს სუეციის ომის გაშუქებისას, ის და მისი მეგობარი ჯინ როი ავტომატური ცეცხლსასროლი იარღით მოკლეს.


დოროთი ლენი ამერიკელი ფოტოჟურნალისტია, რომელიც დიდი დეპრესიის დროს მიმდინარე ცხორებას აშუქებდა. მან ფოტოგრაფია ნიუ იორკში შეისწავლა, მოგვიანებით კი სან ფრანცისკოში საკუთარი სტუდია გახსნა. როდესაც დიდი დეპრესია დაიწყო, მან სტუდია მიატოვა და ქუჩაში, უსახლკაროებისა და უმუშევარი ხალხის გადასაღებად გავიდა. მისი ნამუშევრები თვალს უამრავ ადამიანს წყვეტდა. მისმა ფოტოებმა საზოგადოებას საშუალება მისცა დიდი დეპრესიის შესახებ რეალობა დაენახა. მისმა ფოტოებმა საფუძველი დაუდო დოკუმენტურ ფოტოგრაფიას.

მიგრანტი დედა. ფოტო: დოროთი ლენი

მარგარეტ ბორკ უაითი ამერიკელი ფოტოგრაფია, რომელიც მეორე მსოფლიო ომისა და ინდოეთი-პაკისტანის დაპირისპირების დროს გადაღებული დოკუმენტური ფოტოებით არის ცნობილი. ის პირველი არაერთი მიმართულებით გახდა, ის იყო პირველი ქალი ფოტოგრაფი, რომელიც ომს აშუქებდა, პირველი ქალი, რომელიც საბრძლო შეტაკებების ადგილას მუშაობდა, პირველი უცხოელი ფოტოგრაფი, რომელსაც საბჭოთა სივრცეში მუშაობის შესაძლებლობა მიეცა. ის ასევე იყო პირველი ქალი ფოტოგრაფი, რომლის ფოტოც ჟურნალ Life-ის ყდაზე დაიბეჭდა.

მარგარეტ ბორკ-უაითი ევროპის მასშტაბით მოგზაურობდა. არაერთი ფოტო გადაიღო მაშინ, როდესაც ევროპა ნაცისტური გერმანიის გავლენის ქვეშ იყო, ფოტოებზე ასახა კომუნისტური რუსეთი, მან ასევე მოახერხა და მომღიმარი იოსებ სტალინის ფოტოც გადაიღო.


ედი ადამსი ყოველთვის ამბობდა, რომ გამოსახულებები მას სიცოცხლის ბოლომდე დასდევდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ 13 სხავდასხვა ომი აქვს გადაღებული, ცნობილი ვიეტნამის ომის ფოტოებით გახდა და ისინი დღემდე საყოველთაოდ ცნობილია. ის მაშინ, the Associated Press-ისთვის მუშაობდა. მან ფოტო ესეს სახით, სახელწოდებით “ნავი ღიმილის გარეშე”, არაერთი ვიეტნამელი ლტოლვილის ფოტო გადაიღო. ადამსის ფოტოებმა მნიშვნელოვნად შეცვალა ამერიკელი ხალხის წარმოდგენა ვიეტნამის ომზე და პრეზიდენტი ჯიმი კარტერი აიძულა, რომ 200 000 დევნილისთვის თავშესაფარი მიეცა.

მისი ფოტოები მის სიცოცხლეში წიგნად არასდროს გამოცემულა. ბევრი ამბობს, რომ ეს მისი პერფექციონიზმის გამო ხდებოდა, რაც საგამომცემლო პროცესს ანელებდა.

კევინ კარტერი სამხრეთ აფრიკელი ფოტოჟურნალისტი, ცნობილია, სუდანში სამოქალაქო ომის დროს გადაღებული არაერთი ფოტოთი. 1993 წელს სუდანში გადღებული ფოტოსთვის “შიმშილი” პულიცერის პრემია მიიღო. კარტერმა 1994 წელს სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა.






წყარო: toptenz.net