ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის საბჭომ პირადი ცხოვრების გაშუქების შესახებ ახალი სახელმძღვანელო წესები გამოაქვეყნა. სტანდარტების მიხედვით, მანამ სანამ მედია პირადი ცხოვრების შესახებ გამოაქვეყნებს გარკვეულ ინფორმაციას, საკითხმა უნდა გაიაროს ორსაფეხურიანი ტესტიდან ერთ-ერთი მაინც:

1. მედიას უნდა ჰქონდეს პირის თანხმობა მისი პირადი ცხოვრების დეტალების გამოქვეყნებაზე;

2. მედიას უნდა ჰქონდეს დეტალური დასაბუთება, თუ რატომაა საჭირო და აუცილებელი პირადი ინფორმაციის გასაჯაროება;

გამოცემის მიხედვით, მედიის მხრიდან პირის პირად ცხოვრებაში შეჭრა მხოლოდ მაშინაა გამართლებული, როცა მოპოვებული ინფორმაციის მიმართ საჯარო ინტერესი მაღალია და როდესაც გამჟღავნებულ ფაქტებს საზოგადოებისთვის უფრო მეტი სიკეთის მოტანა შეუძლია, ვიდრე ერთი კონკრეტული პირისთვის ზიანის მიყენებაა.ასევე, მაშინ როცა მედიგაშუქებასა და პირის პირად ცხოვრებაზე ვსაუბრობთ, გასათვალისწინებელი ფაქტორია, პირი საჯაროა თუ კერძო. წესების მიხედვით, კერძო პირის პირად ცხოვრებას მედია განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა მოეკიდოს: „საჯარო პირებს, განსაკუთრებით პოლიტიკოსებს, მაღალი თანამდებობის პირებს (საჯარო მოხელეებს) პირადი ცხოვრების ხელშეუხებლობის დაცვის მოლოდინი ყველაზე ნაკლებად უნდა ჰქონდეთ. თუმცა გარკვეული ხარისხით მათაც აქვთ გარშემომყოფებისგან საკუთარი ცხოვრების დაცვის უფლება. მაგალითად დაცულია მათი პირადი ურთიერთობები, ჯანმრთელობის შესახებ ინფორმაცია თუ არ იკვეთება ამ დეტალების მიმართ საჯარო ინტერესი, რაც შეიძლება იყოს ვთქვათ, საჯარო ფინანსების ხარჯვა პირადი ურთიერთობებისთვის ან მკურნალობისთვის და აშ“.

ჯანმრთელობა, სქესობრივი ცხოვრება, შვილად აყვანა, სუროგაცია - სახელმძღვანელო წესების მიხედვით, ეს ის სფეროებია, რომელთა გაშუქებისასაც არსებობს განსაკუთრებულად მაღალი რისკი პირის პირად ცხოვრებაში გაუმართლებელი შეჭრისა. ​