სსიპ საზოგადოებრივი მაუწყებლის გენერალური დირექტორის არჩევნებისათვის რიგითი დამკვირვებელივით თვალის დევნება შეუძლებელია. მიზეზებს ძებნა არ უნდა, მაგრამ ვერ ვხვდები, მე რომელი უფრო მეტად მავსებს პასუხისმგებლობით, ის რომ:

- 2004 წლიდან თვალს ვადევნებდი არხის დამოუკიდებლად გადაქცევის პროცესს;

- ვმონაწილეობდი თითქმის ყველა საკანონმდებლო ცვლილებების პროცესში;

- როგორც ადვოკატს მომიგია მნიშვნელოვანი პროცესები საზმაუდან უკანონოდ გათავისუფლებული ადამიანების დაცვისას. მათ შორის, უკვე ყოფილი გენერალური დირექტორის იმპიჩმენტის პროცესიც;

- ვარ ხშირი რესპონდენტი და საკუთარი უმზეო სამუშაო ოთახივით ნაცნობია საზმაუს თანამშრომლების პრობლემები და საჭიროებები;

- სამჯერ ვიყავი საქართველოს პარლამენტის მიერ დანიშნული საზოგადოებრივი კომისიის წევრი და მდივანი. მონაწილეობა მივიღე იმ ადამიანების შერჩევაში, ვინც დღეს არჩევს ახალ დირექტორს... და თან მეფიქრება და თან მჯერა მათი;

- ვმონაწილეობდი ყველა საჯარო განხილვაში, რომელიც არხის გაძლიერებას შეეხებოდა;

- ვმონაწილეობდი არხის სტრუქტურის გამართვის პროცესში და სიღრმისეულად ვიცი ის მიზნები და შესაძლო შედეგები, რაც ამ უდიდესი მედიამექანიზმის მიღმაა...

მიზეზები კიდევ ბევრია, და იქნებ ისიცაა, როცა სტუმრად ვარ, ჩემი მასპინძლები უკვე თვითონვე რთავენ ხოლმე საზმაუზე, რადგან არხის მნიშვნელობაზე ყველას ველაპარაკები. ან იქნებ ის, რომ ახლა სსიპ საზოგადოებრივი მაუწყებლის აჭარის ტელევიზიის და რადიოს დირექტორი ვარ.

ამ ბოლო მიზეზის გამო აქტიურ კამპანიაში არ ვერთვები. არადა, ერთი კანდიდატი საყვარელი მეგობარია, ერთი საუკეთესო საქმიანი პარტნიორი, ერთი საუკეთესო და საყვარელი ჟურნალისტი, დანარჩენი ორი კი ადამიანები, რომლებსაც რამდენიმეჯერ გადავეკვეთე საქმიან ფორმატში.

რაც არ უნდა იყოს, ამ დღეებში ჩემი, როგორც ადამიანის და როგორს დირექტორის ყველაზე მნიშვნელოვანი საქმიანი პარტნიორი უნდა შეარჩიოს ჩემთვის რვა ძალიან საპატივცემლო ადამიანმა.

მე სრულად მესმის, არჩევანის გაკეთება რთული საკითხია, რადგან ადამიანური და ფინანსური რესურსების მართვის პარალელურად, მთავარი გამოწვევა დამოუკიდებლობის გარანტიების შექმნა, გამტკიცება და დამტკიცებაა.

დღეს აღარ ღირს საუბარი, რა იყო აქამდე. რამდენი კითხვის ნიშანი დაუსვა საზოგადოებამ არხს და რამდენი მოლოდინი შესრულდა ან გაფერმკრთალდა.

დღეს მთავარი მოლოდიანია. უკეთესის მოლოდინი.

დიდი ხანია საზოგადოებრივი არხის მომავალი ქართული მედიის მომავალია, მითუფრო კერძო არხების შიდაცვლილებების ფონზე . ისიც ვიცი, რომ დღეს საზოგადოება ბევრად უფრო აქტიური, კრიტიკული და დაინტერესებულია. ამ არჩევნების პროცესში ჩემთვის, მთავარი სიმშვიდე სწორედ საზოგადოებაა.

ჩვენ დღეს უკეთესები და პროგრესულები ვართ.

ასეა - საზოგადოებრივი მაუწყებლის გენერალური დირექტორის არჩევნებისათვის რიგითი დამკვირვებელივით თვალის დევნება შეუძლებელია, მაგრამ მჯერა - საზოგადოებრივი არხის მომავალი დირექტორიც უკეთესი და პროგრესული იქნება, ისეთი, რომელიც დროს გაუსწრებს თავისი თამამი, აუცილებელი და გონივრული ნაბიჯებით, თანამშრომლებში უკეთესობის იმედს მიიტანს, მაყურებლებში მოლოდინს გააჩენს და რაც მთავარია - არ შეეგუება ნელ ტემპს.

ცოტაც და ახალი მენეჯერი გამოჩნდება მედიასივრცეში. მთავარია, მისი წარსული სუფთა იყოს პოლიტიკური და ეკონომიკური კითხვებისგან.

მომავალი ცხადი და გარკვეულია - ახალი დირექტორი პროგრესს ვერ შეაჩერებს, რადგან დროა საზოგადოებრივი არხის დირექტორი თვითონ გახდეს პროგრესი.