1972 წლის 17 ივნისს უოტერგეიტის კომპლექსის დაცვის სამსახურის თანამშრომელმა აღმოაჩინა, რომ კომპლექსში შესასვლელი ერთ-ერთი კარი ღია იყო. პოლიციამ ადგილზე ხუთი მძარცველი დააკავა. ერთი შეხედვით არაფრით გამორჩეული საქმე მნიშვნელობას იძენს, როდესაც ამბის გასაშუქებლად მივლენილი „ვაშინგტონ პოსტის“ ჟურნალისტი მძარცველებს „სიაიეის” (CIA - ცენტრალური სადაზვერვო სააგენტო) ყოფილ თანამშრომელსა და პრეზიდენტ რიჩარდ ნიქსონის პირველ მრჩეველს დაუკავშირებს.

ალან ჯ. პაკულას ეს ფილმი გაზეთ „ვაშინგტონ პოსტის“ რეპორტიორების, ბობ ვუდვორდსისა და კარლ ბერნსტაინის მიერ უოტერგეიტის სკანდალის გამოძიების ამბავს მოგვითხრობს - გამოძიებისა, რომელმაც პულიტცერის პრემია დაიმსახურა. ვუდვორდსისა და ბერნსტაინის როლებს რობერტ რედფორდი და დასტინ ჰოფმანი ასრულებენ. „პრეზიდენტის მთელი ამალა“ კი კიდევ ერთხელ გვაჩვენებს, როგორ ასრულებს პრესა დემოკრატიულ საზოგადოებაში ე.წ „მეოთხე ხელისუფლებისა“ და მოდარაჯე ძაღლის ფუნქციას

2005 წელს გადაღებულ ამ შავ-თეთრ ფილმში მოქმედება 1953 წელს ვითარდება - ტელეჟურნალისტიკის გარიჟრაჟზე. ამერიკული ტელევიზიის, სიბიესის (CBS-ის) ცნობილი ჟურნალისტი, ედვარდ მაროუ, თავდადებულ თანამშრომლებთან ერთად ცდილობს, ამხილოს აშშ-ის სენატორი ჯოზეფ მაკკარტი და მის მიერ დამკვიდრებული მავნე პრაქტიკა - „მაკკარტიზმი“. ფილმის რეჟისორი ჯორჯ კლუნია, რომელიც, ამავე დროს, ედვარდ მაროუს თანაპროდიუსერის, ფრედ ფრენდლის, როლს ასრულებს. ედვარდ მაროუს როლში დევიდ სტრეთეირნია, „სიბიესის“ კიდევ ერთ რეპორტიორს, ჯოზეფ ვერშბას კი რობერტ დაუნი ჯუნიორი თამაშობს.






ასე შეიძლება ვთარგმნოთ რეჟისორ დენ გილროის სადებიუტო ნამუშევარი - „ნაითქროლერი“ (Nightcrawler). ეს სიტყვა ორი მნიშვნელობით შეიძლება გავიგოთ: ერთ შემთხვევაში იგი ნიშნავს ადამიანს, რომელიც ღამითაა აქტიურ სოციალურ ცხოვრებაში ჩაბმული, მეორე მნიშვნელობით იგი აღნიშნავს მიწის ჭიას, რომელიც დედამიწის ზედაპირზე მხოლოდ ღამით ამოდის.


ჯეიკ ჯილენჰოლის (მთავარი) პერსონაჟიც ღამღამობით გამოდის „კადრებზე სანადიროდ“. თავდაპირველად ის რიგითი ხელმოცარული ახალგაზრდაა, თუმცა მას შემდეგ რაც ოპერატორობით დაინტერესდება და ადგილობრივ ტელევიზიასთანაც დაიწყებს კონტრიბუტორად მუშაობას, ლუ ბლუმი საკმაოდ წარმატებული და ამბიციური „ჟურნალისტი“ ხდება. ის ყველაფერზეა წამსვლელი, ოღონდ ექსკლუზიური (ხშირად შემზარავი) კადრები გადაიღოს. ფილმი ამ კუთხით დაგვაფიქრებს პროფესიულ, ჟურნალისტურ ეთიკაზე.




2001 წელს გაზეთ „ბოსტონ გლოუბის“ ახალი რედაქტორი „გლოუბის“ გამომძიებელ ჟურნალისტთა ჯგუფის, „სფოთლაითის“ ხელმძღვანელს ხვდება. ჯგუფი ჩვეულებრივ გრძელვადიანი ჟურნალისტური გამოძიებებითაა დაკავებული. რედაქტორი მათ უბიძგებს, გამოიძიონ, აფარებდა თუ არა ხელს ბოსტონის არქიეპისკოპოსი, კარდინალი ბერნარდ ფრენსის ლოუ, სასულიერო პირებს, რომლებიც პედოფილიაში იყვნენ მხილებულნი. პულიტცერის პრემიის მფლობელი ჟურნალისტური გამოძიების ეკრანიზაცია 2015 წლის ოსკაროსანი გახდა საუკეთესო ფილმის ნომინაციაში. ფროსტი/ნიქსონი (2008) 1972 წლის უოტერგეიტის სკანდალის შემდეგ აშშ-ის პრეზიდენტი რიჩარდ ნიქსონი გადადგა. სკანდალიდან წლის შემდეგ, ინგლისელი ჟურნალისტი, დევიდ ფროსტი ყოფილ პრეზიდენტთან ინტერვიუების სერიისათვის ემზადება. მას სურს, ნიქსონისაგან აღიარება მოიპოვოს, თუმცა აღმოჩნდება, რომ ინტერვიუებში რესპონდენტი აშკარად დომინანტია და თავის გამართლების ნაცვლად, საგარეო პოლიტიკაში საკუთარ მიღწევებზე საუბრობს. ამავე სახელის სცენარი თავდაპირველად თეატრისათვის დაიწერა 2006 წელს, 2008 წლის ეკრანიზაციაში კი ფროსტისა და ნიქსონის როლებს თეატრის მსახიობები - მაიკლ შინი და ფრენკ ლანგელა ასრულებენ. „ფროსტი და ნიქსონი“ ოქროს გლობუსისა და ოსკარის ხუთ-ხუთ ნომინაციაში იყო წარდგენილი.