---

 

ლენსი ადარიო - ფოტოკორესპონდენტი, რომელმაც არაერთი კონფლიქტი და ჰუმანიტარული კრიზისი გააშუქა, მათ შორის იყო, ერაყი, ლიბია, სირია და სომალი. ავღანეთში The New York Times-ისთვის გადაღებულმა ფოტომ მას პულიცერის პრიზი მოუტანა. საომარ ზონაში მუშაობის დროს ადარიო ორჯერ გაიტაცეს. მისი მემუარები - “ეს არის ის, რასაც ვაკეთებ”, ერთ-ერთ ბესტსელერად იქცა.

---

იზაბელ ელსენი - ფრანგი ომის ჟურნალისტი სპარსეთის ყურის ომის ჩათვლით, მსოფლიო მასშტაბით, არაერთი კონფლიქტი გააშუქა. მისი ერთ-ერთ წიგნზე დაყრდნობით არის გადაღებული ფილმი “ჰარისონის ყვავილები”, რომელიც იუგოსლავიის ომს ასახავს.

---

 

 

 

 

 

 

ჰომაი ვიარავალა - პირველი ინდოელი ქალი ფოტოჟურნალისტი, რომლის მიერ გადაღებული ფოტოები მისი ქვეყნის დამოუკიდებლობისთვის ბრძოლის პერიოდს ასახავს.

British Information Services-ისთვის მუშაობის დროს მან საკუთარი ქვეყნის არაერთი ლიდერისა თუ ვიზიტად მყოფი მნიშვნელოანი პერსონის გადაღება შეძლო.

ბევრი მისი ნამუშავერი ფსევდონიმით - დალდა 13 - იბეჭდებოდა. მოგვიანებით იგი ინდოეთი რიგით მეორე უმაღლესი სამოქალაქო ჯილდოს მფლობელი გახდა.

 

---

შარლოტა ბრუკსი - ამერიკული ჟურნალის Look-ის ერთადერთი ქალი ფოტოჟურნალისტი. ჟურნალი 1937-1971 წლებში გამოდიოდა. იმ დროს, როდესაც ქალი ჟურნალისტების ინტერესის საგანი ე.წ. მსუბუქი თემები იყო, ბრუკსი მისი კოლეგა მამაკაცების მსგავსად მნიშვნელოვან პოლიტიკურ თემებზე მუშაობდა.

---

სტეფან სინკლერი - ფოტოგრაფი ქალი, რომელიც ადამიანის უფლებების თემებსა და პრომლემატიკაზე მუშაობდა. ბავშვთა ქორწინების შესახებ მისმა ფოტოებმა სინკლერს არასამთავრობო ორგანიზაციის - “ქორწინებისთვის ძალიან ახალგაზრდა ხარ” - ჩამოყალიბებსკენ უბიძგა, რომლის მიზანიც მოზარდი გოგონების უფლებებისა და შესაძლებლობების გაფართოება და ნაადრევი ქორწინების შემცირებაა.

---

ემი სანკეტა - ქალი ჟურნალისტი, რომელმაც Associated Press-თან მრავალწლიანი თანამშრომლობის დროს არაერთი უდიდესი სპორტული მოვლენა გააშუქა, მათ შორის იყო მსოფლიო საფეხბურთო ჩემპიონატები და ოლიმპიური თამაშები. გარდა სპორტისა, AP-ისთვის სანკეტას მიერ ბილ კლინტონის კამპანიის დროს გადაღებულმა ფოტოებმა პულიცერის პრიზი მოიპოვა.

---

ჰეიდი ლევინი - ისრაელში მოღვაწე ომის ფოტოკორესპონდენტი, რომელმაც არაერთი კონფლიქტი გააშუქა, მათ შორის, ღაზას სექტორში, რისთვისაც იგი Anja Niedringhaus Courage-ის ჯილდოს მფლობელიც გახდა. “ზოგიერთი ჩვენ ადრენალინზე დამოკიდებულებად მიგვიჩნევს, მეგრამ მე და ბევრი ჩემი კოლეგა, რომლებსაც კარიერის განმავლობაშ შევხვედრილვარ, უბრალოდ სამყაროში განსხვავებულის შექმნაზე ვართ ორიენტირებული. აუდიტორიამ მინდა იცოდეს, რომ ჩემი მთავარი იარაღი არა ფოტოკამერა, არამედ ჩემი გული და ემპათიაა იმ ადამიანების მიმართ, რომელთაც ვიღებ”.

---

მარიონ კარტენერი - თეთრი სახლის ერთ-ერთი პირველი ქალი ფოტოგრაფი იყო. ის აგრეთვე ერთადერთი ქალი ფოტოგრაფი იყო, რომელიც პრეზიდენტ ტრუმანს ვიზიტების დროს დაჰყვებოდა. Washington Times-Herald-ს მესვეტემ უკმაყოფილება გამოხატა, რომ კარპენტერი სენატორის ფოტოს მისაღებად მას უღიმოდა და იწვევდა. კარპენტერი მესვეტეს ვალში არ დარჩა, იგი სენატის კაფეტერიაში იპოვა და მისი ამ ნათქვამისთვის სახეში სუპი შეასხა.

---

 

 

 

ჯესი ტარბოქს ბილსი - 1901 წელს კომპანია Buffalo Inquirer-მა დაიქირა, რის შედეგადაც იგი ამრიკული გაზეთის პირველი ქალი ფოტოგრაფი გახდა. 

 

---

შერონ ფარმერი - თეთრი სახლის აფროამერიკელი მთავარი ფოტოგრაფი. ეს პოზიცია, 1961 წელს მისი შექმნიდან დღემდე მხოლოდ 11 ადამიანს ეკავა. ფარმერმა თეთრ სახლში ფოტოგრაფად მუშაობა 1993 წელს კლინტონის ადმინისტრაციის დროს დაიწყო და 1998 წელს მთავარ ფოტოგრაფად დაწინაურდა.

---

კეროლ გუზი - Washington Post-ის ყოფილი ფოტორეპორტიორი, რომელიც ერთადერთი ჟურნალისტია, რომელსაც პულიცერის პრიზი ოთხჯერ აქვს მოგებული.

“გამიმართლა, რომ მყავდა რედაქტორები რომლებიც მენდობოდნენ და ასევე ამბავზე იყვნენ ფოკუსირებულნი. ბევრი ქალი ფოტოჟურნალისტი, რომლებსაც ვიცნობდი, თავდადებულები იყვნენ და საკუთარ საქმეს აკეთებდნენ. ჩვენი გამოსახულებები ჩვენი ხმა იყო” .

---

დოროთი ლენგი - ცნობილია, როგორც ფოტოგრაფი, რომელმაც დიდი დეპრესიის დროს ადამიანების ყოფა აღბეჭდა. “მიგრანტი დედა” და მუშა ფლორენს ოუენს ტომპსონის ფოტოები მისი ერთ-ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელი ნამუშევრებია. გარდა ამისა, იგი განსახლების თემატიკაზე ორიენტირებულ სამთავრობო სააგენტოშიც მუშაობდა, რომლის მიზანიც ფერმერების ბრძოლის შესახებ საზოგადოებრივი ცნოებიერების ამაღლება იყო.

---

ჯოან ე. ბირენი - წლების განმავლობაში LGBTQ საზოგადოების წარმომადგენლებს აღბეჭდავდა. “მუშაობა იმ დროს დავიწყე, როდესაც ლესბოსელის აუთენტორი ფოტოს ნახვა პრაქტიკულრად შეუძლებელი იყო”, - უთხრა მან The New York Times-ს გასულ წელს. “მინდოდა, რომ ჩემი ფოტოები ხილვადი ყოფილიყო. მჯეროდა, რომ ისინი ჩვენი გათავისუფლებისთვის საჭირო მოძრაობას დაუდებდა საფუძველს”, - დასძინა მანვე.

---

მომზადებულია edition.cnn.com-ის მასალის გამოყენებით.