19თებერვალს www.ambebi.ge-ზე გამოქვეყნდა საქართველოს საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრის გრიგოლ ვაშაძის “ფეისბუქის” სტატუსი, სადაც ის ხელისუფლებას “იმბეცილებს” უწოდებს.

“რით არის დაკავებული ყრუ პროვინციალების გაერთიანება, თავის თავს “ხელისუფლებას” რომ ეძახის?ვენდეტით: უკრაინისგან პრეზიდენტ სააკაშვილის გადმოცემას ითხოვენ, მიუხედავად იმისა, რომკიევმა ისინი უკვე სამჯერ გააგზავნა სამ ასოსკენ გრძელ სექსუალურ მოგზაურობაში. ამისთანა იმბეცილები გინახავთ?" - წერს ვაშაძე.

ფსიქოლოგ მაია ცირამუას აზრით, სიტყვა “იმბეცილის” გამოყენება დისკრიმინაციულია და მედიამ მის ტირაჟირებას ხელი არ უნდა შეუწყოს: “თანამედროვე მედიცინაში გონებრივი შეზღუდვის განსაზღვრა ხდება შემდეგი ხარისხებით - მსუბუქი, საშუალო და მძიმე. ტერმინი "იმბეცილი" მედიცინაში აღარ გამოიყენება, ისევე, როგორც სხვა ტერმინები. თუმცა, ადამიანის ან ადამიანთა ჯგუფის მოხსენიება ამ კონტექსტში, გამომდინარე იქიდან, რომ ჩვენს ცნობიერებაში ეს ტერმინი გონებრივ შეზღუდვასთან ასოცირდება, ვფიქრობ, დისკრიმინაციულია”, - ამბობს ფსიქოლოგი მაია ცირამუა.

ამავე მასალაში რუსები მოხსენიებული არიან, როგორც „ნაცისტები“:

„რუსი ნაცისტები კიდევ ერთხელ არღვევენ საერთაშორისო შეთანხმებას და კიდევ ერთხელ ახდენენ იმის დემონსტრირებას, რომ მათთვის საერთაშორისო სამართალი არაფერს ნიშნავს”, - წერს გიორგი ვაშაძე.

19 თებერვალს ვებგვერდ www.ambebi.ge-ზე რუბრიკაში „საზოგადოება“ გამოქვეყნდა სტატია სათაურით - “ავერსი რაციონალმა" მედიის წარმომადგენლებისთვის გაცნობითი ტური მოაწყო“. მთელი სტატია “ავერსის” უპირატესობების მიმოხილვას ეძღვნება.

„ISO 9001 და GMP EU - საერთაშორისო დონის სტანდარტის შესაბამისობის სერტიფიკატები, უახლესი მოდელის აპარატურა, ხარისხის კონტროლი, თანამშრომელთა პროფესიონალიზმი - ეს "ავერსი რაციონალის" სავიზიტო ბარათია (...) ლაბორატორია, ისევე როგორც წარმოება, უახლესი მოდელის აპარატურით, ხელსაწყოებითა და ინვენტარითაა აღჭურვილი“ - ასე აფასებს სტატიის ავტორი კომპანიის საქმიანობას.

სტატიაში „ავერსის“ დამფუძნებელი პაატა კურტანიძეც საუბრობს თავისივე კომპანიის უპირატესობებზე: „მსოფლიოში ვერც ერთი ფარმაცევტული ქარხანა და ლაბორატორია ვერ იტყვის, რომ მათ აქვთ უფრო მაღალი დონე, ვიდრე "ავერსი რაციონალს", ვინაიდან ჩვენი როგორც აპარატურა, ასევე თანამშრომლები არიან უმაღლეს დონეზე მომ ზადებულები და სრულ გარანტიას ვიძლევით, რომ "ავერსი რაციონალის" მიერ გამოშვებული პროდუქტი ხარისხიანია და მსოფლიოს ფარმაცევტული წარმოების არც ერთ პროდუქტს არ ჩამოუვარდება".

სტატიას არსად აქვს მითითებული, რომ ის სარეკლამოა.

ჟურნალიტური ეთიკის ქარტია, მუხლი 9:

„სარედაქციო მასალები მკვეთრად უნდა გაიმიჯნოს მარკეტინგული, სარეკლამო და სპონსორის მიერ დაფინანსებული მასალებისგან“.

---

ქართულმა ბეჭდურმა მედიამ გასული კვირის განმავლობაში რამდენიმე პუბლიკაცია დაუთმო 17 მაისს

ძირითადი აქცენტი ქვეყნის შიდაპოლიტიკურ საკითხებსა და კრიმინალზე, მწირი ცნობები რეგიონებიდან, არც ერთი რეპორტაჟი რელიგიურ, ეთნიკურ და სექსუალურ უმცირესობებზე, ხელისუფლებაზე საზოგადოებრივი კონტროლის ამსახველი მასალების ნაკლებობა - ეს არის საზოგადოებრივი მაუწყებლის “პირველი არხის” საინფორმაციო გამოშვება “მოამბის” თითქმის ორკვირიანი დაკვირვების შედეგად გამოკვეთილი ტენდენციები. ხაზგასასმელია ისიც, რომ მცირე გამონაკლისების გარდა, რედაქციის მიერ მომზადებული სიუჟეტები ეყრდნობა არა უშუალოდ ჟურნალისტების მოპოვებულ ინფორმაციას, არამედ პოლიტიკოსთა და საჯარო სივრცის სხვა წარმომადგენელთა განცხადებებს.

წარმოდგენილი ტენდენციები, 23 მარტიდან 2 აპრილის ჩათვლით, “საზოგადოებრივი მაუწყებლის” პირველი არხის” 8 საათიანი “მოამბის“ დაკვირვების შედეგად გამოიკვეთა.

მონიტორინგის შედეგად გამოიკვეთა ისიც, რომ “პირველი არხის” საინფორმაციო სამსახური “საზოგადოებრივი მაუწყებლის” სამეურვეო საბჭოს მიერ 2013 წლის 24 ივნისს დამტკიცებული პროგრამული პრიორიტეტების დოკუმენტის მოთხოვნას ნაწილობრივ ასრულებს, კერძოდ:“მოამბე”, გაცხადებული პროგრამული პრიორიტეტების შესაბამისად, საკმარის დროს უთმობს ევროკავშირისა და NATO-ს თემატიკას; ცდილობს საქართველოსა და ევროპულ/ევროატლანტიკურ გაერთიანებებს შორის მიმდინარე მოლაპარაკებებს, შეხვედრებს, სხვადასხვა შეთანხმებით გათვალისწინებული პირობების შესრულების პროცესს თვალი მიადევნოს. ამიტომაც “მოამბის” მიერ ზემოაღნიშნულ პერიოდში გაშუქებული ამბებიდან საგარეო პოლიტიკაზე მომზადებული რეპორტაჟები რაოდენობით მეოთხე ადგილზე დგას; “მოამბე” ევროკავშირის, NATO-ს, ევროკავშირის წევრი ქვეყნების ლიდერებთან ჩაწერილი ექსკლუზიური ინტერვიუებით ცდილობს საქართველოს აუდიტორიას მეტ-ნაკლებად ამომწურავი ინფორმაცია მიაწოდოს რიგის სამიტზე მოსალოდნელი შედეგების, და ზოგადად, სახელმწიფოს ევროპული პერსპექტივის შესახებ;

მაუწყებლის გაცხადებული პრიორიტეტების საპირიპისპიროდ, „მოამბეში“ იშვიათად გვხვდება ხელისუფლების საზოგადოებრივი კონტროლის განმახორციელებელი ორგანიზაციების, გაერთიანებების, არასამთავრობო თუ საერთაშორისო ორგანიზაციების საქმიანობის ამსახველი მასალები.

ხელისუფლების კრიტიკა, ძირითადად, პოლიტიკური ოპონენტების მხრიდან ისმის, რაც შეიცავს გარკვეულ საფრთხეს, რომ პრობლემის წარმოჩენისას აქცენტი ზედაპირულ ასპექტებზე გაკეთდება და არა იმგვარ არგუმენტირებულ დასაბუთებაზე, როგორსაც რომელიმე ნეიტრალური კვლევითი ორგანიზაცია შესთავაზებდა საზოგადოებას. მართალია, ამის კომპენსირებას „მოამბე“ ვასილ ივანოვ-ჩიქოვანის საავტორო ბლოკში ცდილობს, მაგრამ სტატისტიკურად, ამ ბლოკშიც ორი კვირის განმავლობაში გაცილებით მეტი პოლიტიკოსი იყო მიწვეული, ვიდრე რომელიმე არასამთავრობო ან საერთაშორისო ორგანიზაციის წარმომადგენელი ან სხვადასხვა დარგის სპეციალისტი.

სიმპტომატურია ისიც, რომ „მოამბე“ ნაკლებად მუშაობს უშუალოდ არხის ჟურნალისტების მიერ ინფორმაციის მოძიება-გაშუქებაზე, არ ჩანს არც წინასწარი მოკვლევის, ჟურნალისტური გამოძიების ან თემების წინასწარ, რამდენიმე დღით/კვირით ადრე დაგეგმვის ნიშნები. ბიუჯეტის შესრულება, ინფრასტრუქტურული პროექტების განხორციელების მონიტორინგი, ნეპოტიზმი, საკადრო გადაწყვეტილებების მიზანშეწონილობა, თვითმმართველობებში მიმდინარე პროცესები - ეს და სხვა მნიშვნელოვანი საკითხები მხოლოდ მაშინ ხვდება „მოამბის“ ობიექტივში, როცა ესა თუ ის პოლიტიკოსი მორიგ ხმამაღალ განცხადებას აკეთებს, არადა, სარედაქციო გუნდი თავად უნდა ზრუნავდეს მსგავსი ინფორმაციის მოძიებაზე, საჯარო ინფორმაციის გამოთხოვაზე. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, „მოამბე“ ექსკლუზიური მასალების მოპოვებაზე მეტად, საჯარო პირთა მიერ წამოწეული თემების გაშუქებაზე არის ორიენტირებული.

პრიორიტეტების დოკუმენტის მოთხოვნის მიუხედავად, გაშუქებული თემების ჩამონათვალში ერთ-ერთ ბოლო ადგილს იკავებს ოკუპირებული ტერიტორიების მიმდებარე სოფლებში მომხდარი ამბები. რედაქცია მხოლოდ მაშინ აქცევს ყურადღებას სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის ადმინისტრაციულ საზღვრებთან მცხოვრები მოქალაქეების პრობლემას, როცა დე ფაქტო ხელისუფლებებისა და რუსეთის შეირაღებული ძალების წარმომადგენლები ე.წ. საზღვრის გადაკვეთის გამო ადგილობრივ მოსახლეს აკავებენ ან როცა ხელისუფლების წარმომადგენლები ჩადიან აღნიშნულ ტერიტორიაზე.

პრობლემურია ისიც, რომ საქართველოს რეგიონებს სათანადო ყურადღება არ ექცევა, რომ არაფერი ვთქვათ ეთნიკური და რელიგიური უმცირესობების პრობლემატიკის გაშუქებაზე. “მოამბის” მთავარ გამოშვებაში რეგიონებიდან მომზადებული ახალი ამბავი მხოლოდ მაშინ ხვდება, როცა ამა თუ იმ მუნიციპალიტეტში სტიქია ხდება ან როცა იქაურობას მაღალი თანამდებობის პირები სტუმრობენ.

უკიდურეს გაჭირვებაში მცხოვრები მოქალაქეების ყოველდღიურობა “მოამბის” ობიექტივის სამიზნე იშვიათადაა.

„მოამბის“ მიერ მომზადებულ სიუჟეტებში ყურადღება, ძირითადად, ქვეყნის შიდაპოლიტიკურ პროცესებზეა გამახვილებული: 23 მარტიდან 2 აპრილის ჩათვლით გაშუქებულ თემებში სწორედ ქვეყნის შიდაპოლიტიკური თემები ჭარბობს. მათგან კი ყველაზე მეტი დრო მთავრობის მუშაობის გაშუქებას ეთმობა, მეორე ადგილზეა - პარლამენტი, რომელსაც პრეზიდენტისა და მისი ადმინისტრაციის აქტივობებზე მომზადებული სიუჟეტები მოსდევს, ყველაზე ნაკლები დრო სასამართლოს ეთმობა.

აღსანიშნავია ერთი გარემოებაც - ამ პერიოდში პარლამენტმა უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარედ ნინო გვენეტაძე დაამტკიცა, თუმცა მაყურებელმა გვენეტაძის სამომავლო გეგმებსა და მის ხედვაზე სრულყოფილი ინფორმაცია ვერ მიიღო - “მოამბის” არც ძირითად და არც დასკვნით ნაწილში (ვგულისხმობთ ვასილ ივანოვ-ჩიქოვანის ეთერს) გვენეტაძე სტუმრად მიწვეული არ ყოფილა.

23 მარტიდან 2 აპრილამდე “მოამბის” მთავარ გამოშვებაში მოწყვლად ჯგუფებზე მხოლოდ ორი სიუჟეტი გაკეთდა. ერთი ეხებოდა “112”-ის მიერ ახალი სერვისის ამუშავებას, რომელიც სმენის არმქონე და სმენადაქვეითებული მოქალაქეებისთვის სპეციალური მომსახურების დაწესებას გულისხმობდა; მეორე კი - აუტისტური სპექტრის აშლილობის მქონე არასრულწლოვნებისთვის სხვადასხვა გასართობი ღონისძიების მოწყობას დედაქალაქსა და რეგიონებში. ორივე შემთხვევაში რეპორტაჟის მომზადების საინფორმაციო საბაბი სახელმწიფო სერვისების მიმწოდებელი ორგანოს აქტივობაა და არა თავად რედაქციის მიერ მოპოვებული ინფორმაცია.

როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, “მოამბეს” მაყურებლისთვის დროის ამ მონაკვეთში რელიგიური, ეთნიკური და სექსუალური უმცირესობის შესახებ მომზადებული არც ერთი რეპორტაჟი არ შეუთავაზებია, რაც ასევე სამეურვეო საბჭოს მიერ დამტკიცებული პრიორიტეტების უგულებელყოფად უნდა მივიჩნიოთ.

თუმცა დადებით კონტექსტში უნდა ვთქვათ, რომ “მოამბე” ცდილობს სახელმწიფო ორგანოების მიერ ინიცირებული ახალი პროგრამების, სერვისების შესახებ აუდიტორიას ამომწურავი ინფორმაცია მიაწოდოს. რედაქციამ მსგავსი მიდგომა გამოიყენა C ჰეპატიტის მკურნალობის სახელმწიფო პროგრამასთან დაკავშირებით და ეთერში ჯანდაცვის მინიტრის მოადგილე ვალერი კვარაცხელია მიიწვია. ”მოამბემ” ასევე განსაკუთრებული ყურადღება მიაქცია სოციალურად დაუცველი მოსახლეობის შეფასების ახალი სისტემის ამოქმედებას - სიუჟეტიდან გამომდინარე, რეგიონსა თუ დედაქალაქში მცხოვრებ მოქალაქეებს შეეძლოთ გაეგოთ, თუ რა კრიტერიუმებს დაეყრდნობა ჯანდაცვის სამინისტრო მათი შეფასების დროს -სახელმწიფო შემწეობის დამტკიცებისას.

ქალაქის მერის არაერთ განცხადებას „ტაბულას“ ვებსაიტზე ნარმანიას ახალგაზრდული ოლიმპიური ფესტივალის

„ასავალ-დასავალსა“ და „კვირის ქრონიკაში“ მატულობს ჰომოფობიური და ანტიდასავლური პუბლიკაციების რაოდენობა. ეს ტენდენცია უკავშირდება აშშ-ის უზენაესი სასამართლოს 26 ივნისის გადაწყვეტილებას ერთი და იმავე სქესის ადამიანების ქორწინების თაობაზე. „ასავალ-დასავალისა“ და „კვირის ქრონიკის“ რედაქციები ამ მოვლენას განსაკუთრებულ ყურადღებას უთმობენ და უარყოფითად აფასებენ.

ჟურნალისტები და რესპონდენტები სიძულვილის ენას, უმეტესწილად - ჰომოფობიურ გამონათქვამებს იყენებენ. ამავე დროს, ამ საკითხზე აზრის გამოხატვას სთხოვენ მხოლოდ იმ რესპონდენტებს, რომლებიც ანტიდასავლური შეხედულებებით არიან ცნობილი. მათ მიერ მკითხველს თემა მიეწოდება „საფრთხის“ სახით, თითქოსდა ამერიკა ცდილობს, საქართველოშიც დააკანონოს ერთი და იმავე სქესის ადამიანთა ქორწინება. ეს რესპონდენტები, ასევე, შეურაცხმყოფელი ეპითეტებით მოიხსენიებენ არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენლენს, რომლებიც ლგბტ-ჯგუფების უფლებებს იცავენ.

6-12 ივლისის „ასავალ-დასავალის“ ანტიამერიკული და ანტიდასავლური პათოსი ჩანს პირველივე გვერდიდან, სადაც სათაურის სახით გამოტანილია „ქართული მისიის“ ლიდერის, გია კორკოტაშვილის (კორკოტა) სიტყვები: „ამერიკელებმა სიტყვა „დემოკრატია“ შემაზიზღეს! მიმიფურთხებია ასეთი დემოკრატიისთვის“. ინტერვიუში კორკოტაშვილი ერთი და იმავე სქესის წარმომადგენელთა ქორწინებას ანომალიად, უზნეობად, უხამსობად აფასებს და აცხადებს, რომ პრემიერ მინისტრი ღარიბაშვილი „ყურთან ახლოსაც ნუ მიიტანს არასამთავრობო ორგანიზაციების პოპულისტურ გამოსვლებს. თანადგომა და დასაყრდენი უზნეო ადამიანებში კი არა, ხალხში ეძებოს“.

არასამთავრობო ორგანიზაციების წინააღმდეგ გამოდის „ასავალ-დასავალის“ კიდევ ერთი რესპონდენტი, საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი, ლუკა კურტანიძე: „იმ არასამთავრობო ორგანიზაციებმა, რომლებიც საქართველოში ერთსქესიანთა ქორწინების დაკანონებას ლობირებენ, ასეთი რამ საკუთარ ოჯახებში დააკანონონ!“

გაზეთის მე-5, მე-6 გვერდებზე, სადაც კორკოტაშვილსა და კურტანიძესთან ინტერვიუებია დაბეჭდილი, ტრადიციულ რუბრიკაში - „კვირგვინოსნები“, ასევე, გამოქვეყნებულია ცნობილი ადამიანების (მათ შორის - რუსეთის პრეზიდენტის, ვლადიმერ პუტინის) ჰომოფობიური და ანტიდასავლური გამონათქვამები.

სიძულვილის ენა გვხვდება გაზეთის მომდევნო, მე-7 გვერდზეც, სადაც „უფლებადამცველთა გაერთიანების“ თავმჯდომარე, ნიკოლოზ მჟავანაძე აცხადებს: „იცით, რა მაინტერესებს? აშშ-ის მომავალი პრეზიდენტი როგორ დაადებს ხელს ბიბლიას და როგორ დადებს ფიცს მაშინ, როცა ქვეყანაში ასეთი სიბილწე და უღმერთობა დაკანონდა?“ მჟავანაძე იმ არასამთავრობო ორგანიზაციების აკრძალვას მოითხოვს, რომლებიც სექსუალური უმცირესობების უფლებებს იცავენ.

უმცირესობების უფლებების დამცველი არასამთავრობო ორგანიზაციების შესახებ შეურაცხმყოფელი სიტყვებით საუბრობს კინორეჟისორი გოგა ხაინდრავა, რომელთანაც „ასავალ-დასავალი“ ვრცელ ინტერვიუს აქვეყნებს.

მე-5 გვერდზე „ქართული დასის“ ლიდერი, ჯონდი ბაღათურია აცხადებს: „პირადად ჩემთვის მამათმავალსა და პედოფილს შორის არავითარი განსხვავება არ არის!“

„ასავალ-დასავალის“ მე-14 გვერდზე, „პატრიოტთა ალიანსის“ ლიდერი ირმა ინაშვილიც ეხება „ერთსქესიანთა ქორწინების“ თემას და აცხადებს: „სამყაროში საოცარი პროცესები ხდება. ასე მაგალითად, ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია „გვარწმუნებს“, ჰომოსექსუალიზმი დაავადება არ არისო! ხოლო მეორე მხრივ, იგივე ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია „გვიმტკიცებს“, რომ სიყვარული არის დაავადება!..“

24-ე გვერდზე გამოქვეყნებულ პუბლიკაციაში სიძულვილის ენას გაზეთის ჟურნალისტი იყენებს: „საქართველოში თუ ჩვენ დავუშვით ერთსქესიანთა ქორწინება, მაშინ უკლებლივ ყველა კაცი იქნება პედერასტი, ყველა ქალი კი - ლესბოსელი“. იგივე ჟურნალისტი 25-ე გვერდზე თავს ესხმის მწერალ ლაშა ბუღაძეს. ამ პუბლიკაციაში მრავლად გვხვდება პიროვნების შეურაცხმყოფელი და ჰომოფობიური ეპითეტები, რომელთა ტირაჟირებისაგან თავს შევიკავებთ.

32-ე გვერდზე, „ასავალ-დასავალის“ ტრადიციული რესპონდენტი „ჯაბა ექიმი“ 13 ივნისის წყალდიდობაზე საუბრისას აცხადებს: „ცხოველთა, მამათმავალთა თუ ლესბოსელთა დამცველები ერთი სექტაა და სწორედ მათი აზრისათვის ანგარიშის გაწევა მიგვიყვანს ყველა უბედურებასა და ტრაგედიამდე!“

გია კორკოტაშვილთან და ლუკა კურტანიძესთან ვრცელ ინტერვიუებს გაზეთი „კვირის ქრონიკაც“ აქვეყნებს. მათი შინაარსი და პათოსიც იგივეა, რაც „ასავალ დასავალში“ იყო.

სიძულვილის ენა „კვირის ქრონიკის“ პირველივე გვერდზე გვხვდება - ერთ-ერთი პუბლიკაციის ანონსში.

განსაკუთრებული აგრესიისა და ზიზღის შემცველია მე-14 გვერდზე გამოქვეყნებული პუბლიკაციის ავტორის ჰომოფობიური ფრაზები, რომელთა ტირაჟირებისაგან, ასევე, თავს შევიკავებთ.

„დღეს ქმრისგან მიტოვებული 12 წლის ორსულის შესახებ გიამბობთ. თემის დელიკატურობიდან გამომდინარე, მათი ვინაობა დაფარული იქნება. ამ თემით უკვე სამართალდამცველებიც დაინტერესდნენ. ნაადრევი ქორწინების ისტორიამ გურჯაანში განსაკუთრებული ყურადღება მას შემდეგ მიიქცია, რაც ცნობილი გახდა, რომ ქმრისგან მიტოვებული არასრულწლოვანი უკვე ექვსი თვის ორსულია“, - ასე დაიწყო 17 თებერვალს „იმედზე“საინფორმაციო გადაცემა „ქრონიკის“ ერთ-ერთი სიუჟეტი, სათაურით - „ქმრისგან მიტოვებული 12 წლის ორსული“.

საქართველოს ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის მე-8 მუხლში აღნიშნულია, რომ ჟურნალისტმა ბავშვთა საკითხების გაშუქებისას უპირატესი მნიშვნელობა უნდა მიანიჭოს ბავშვის ინტერესებს; არ უნდა მოამზადოს და გამოაქვეყნოს ბავშვების შესახებ ისეთი სტატიები ან რეპორტაჟები, რომლებიც საზიანო იქნება მათთვის.

12 წლის ორსული გოგონას შესახებ „ქრონიკის“ სიუჟეტში ნაწილობრივ დაცულია ჟურნალისტური ეთიკის პრინციპები. მსხვერპლი, ბრალდებული და მათი ოჯახის წევრები იდენტიფიცირებულნი არ არიან. ამ მხრივ ისიც მნიშვნელოვანია, რომ სიუჟეტის ავტორები მომხდარის ადგილსაც არ აკონკრეტებენ და სიუჟეტის ტიტრში ფართო გეოგრაფიულ არეალს, კახეთს უთითებენ.

თუმცა, სიუჟეტში შესამჩნევია სხვა ტიპის პრობლემები. კერძოდ, თვალშისაცემია შემთხვევის ზედაპირული და ამავე დროს დრამატიზებული გაშუქება.

თუკი წამყვანის შესავალ ტექსტსა და სიუჟეტის პირველ ნაწილში აღნიშნულია, რომ საქმეში ბრალდებული 18 წლისაა, მეორე ნაწილში ნათქვამია, რომ ის 19 წლისაა.

"აწამებდნენ და აწვალებდნენ სახლში ყველანი“ – 12 წლის ორსული გოგონას მამის ეს ფრაზა „ქრონიკის“ მთავარ ანონსშიც გატანილი იყო. ანონსიდანვე დაიწყო ისტორიის გამძაფრება და დრამატიზება, თანაც - ძალადობაზე აქცენტით.

ბრალდებულის დედა (მისი სახე დაფარულია) სიუჟეტში უარყოფს გოგონაზე ძალადობას (აქვე ის ჟურნალისტებს მიმართავს: „არ გაგვიგდია ჩვენ და სხვა რაღა გინდათ?!“).

სიუჟეტში უფრო მეტი ადგილი ისეთ კომენტარებს ეთმობა, სადაც გოგონაზე ძალადობის თემაა წინ წამოწეული. ჟურნალისტი ამბობს - „მიტოვებული გოგონას ოჯახის წევრები ყოფილ სიძეს ძალადობაში ადანაშაულებენ და კანონის მთელი სიმკაცრით დასჯას მოითხოვენ“. „ძალადობდა ყველანაირად, მასხარადაც მიგდებდაო“, - ამბობს გოგონას მამა. მისი დაც აცხადებს, რომ დაკავებული გოგონას ფეხმძიმობის პერიოდშიც აიძულებდა სქესობრივ კავშირს, რაც მოზარდის ჯანმრთელობას აზიანებდა.

სიუჟეტის ბოლოს საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის თელავის ოფისის იურისტი იმ მუხლს განმარტავს, რომელიც 16 წელს მიუღწეველთან სქესობრივი კავშირის დამყარებას ეხება. მისი თქმით, ეს მუხლი თავისუფლების აღკვეთას 7-დან 9 წლამდე ვადით ითვალისწინებს.

საიას იურისტის მოკლე კომენტარის შემდგომ, ჟურნალისტებმა სიუჟეტი კვლავ ძალადობის თემაზე აქცენტით დაასრულეს: „არასამთავრობოები არასრულწლოვნებზე ძალადობის გახშირებულ შემთხვევებზე ამახვილებენ ყურადღებას. ცოტა ხნის წინ პროკურატურამ კახეთში 14 წლის მოზარდს სექსუალური ძალადობისთვის ბრალი წაუყენა. მე-7 კლასელ გოგონაზე ძალადობაში მონაწილე მეორე პირი კი დაუსჯელი რჩება, რადგან კანონით 14 წლის მოზარდის სისხლის სამართლის პასუხისგებაში მიცემა არ შეიძლება“.

როგორ და რატომ მოხდა, რომ ოჯახმა და სკოლამ თვალი დახუჭეს 18(თუ 19?) და 12 წლის მოზარდების„დაქორწინებაზე“? რატომ არ იყო ინფორმირებული პოლიცია ამ შემთხვევის შესახებ? ხოლო თუ იყო, რატომ არ რეაგირებდა? ეს კითხვები მასალაში არ დასმულა. სიუჟეტს მიღმა დარჩა ასევე ნაადრევი ქორწინების თემა და თანმდევი პრობლემები. ნაცვლად პრობლემის წარმოჩენისა, მისი მიზეზების ძიებისა, „ქრონიკის“ ჟურნალისტები 12 წლის გოგონას „საინტერესო ამბავს“გვიყვებიან.