დიდი ბრიტანეთის მედიის დამოუკიდებელმა მარეგულირებელმა ორგანომ (IPSO) მიიჩნია, რომ ნებისმიერი პირის, მათ შორის ბავშვის გარდაცვალების შესახებ ინფორმაციის გავრცელება პირად ცხოვრებაში შეჭრად არ ითვლება.

,,ჟურნალისტებს უფლება აქვთ გააშუქონ ამა თუ იმ ადამიანის გარდაცვალების ამბავი, რადგანაც მას შესაძლოა გავლენა ჰქონდეს როგორც საზოგადოების გარკვეულ ნაწილზე, ასევე ცალკეულ ინდივიდებზე. ეს კი ამბის გაშუქების საფუძველია. სარედაქციო კოდექსი არ კრძალავს გარდაცვლილი ადამიანის ფოტოს ჩვენებას’’, -განაცხადა IPSO-მ.

ბრიტანული ყოველდღიური გაზეთის Daily Star-ის წინაღმდეგ IPSO-ში შეტანილი საჩივარი ეხებოდა ძმის დაბადების დღეზე თამაშისას გარდაცვლილ 7 წლის ბიჭს. სტატიაში გამოქვეყნებული იყო გარდაცვლილის და მისი მშობლის ფოტოები. მასალას თან ერთვოდა მშობლის მეგობრის ანონიმური ციტატა.

IPSO-ს საჩივრით გარდაცვლილი ბავშვის დეიდამ მიმართა. იგი ამტკიცებდა, რომ გამოქვეყნებული სტატია არღვევდა პირადი ცხოვრების ხელშეუხებლობას და იყო ემოციური ზიანის მიმყენებელი. დეიდა ამბობდა, რომ ოჯახის ზოგიერთმა წევრმა არც იცოდა ბავშვის გარდაცვალების შესახებ, ფოტოები იყო პირადი და მიიჩნევდა, რომ გაზეთს არ უნდა დაესახელებინა გარდაცვლილი ბავშვის ძმის ასაკი.

,,Daily Star- მა” თავისი სტატია დაიცვა, თუმცა ოჯახის ახლობლებს შექმნილი უხერხულობისთვის ბოდიში მოუხადა.

IPSO-მ აღნიშნა, რომ გაზეთმა ბავშვის გარდაცვალება ეთიკურად გააშუქა. სადავო ფოტოები გამოქვეყნებული იყო ფეისბუკსა და სხვა მედიასაშუალებების მიერ. ამიტომაც მოპოვებული იყო კეთილსინდისიერად. ასევე დასაშვებად მიიჩნია იმის აღნიშვნაც, რომ ბავშვი ძმის დაბადების დღეზე გარდაიცვალა, რადგან სტატიაში ძმის არც სახელი და არც სხვა პერსონალური ინფორმაცია არ გამოქვეყნებულა.

“სექსუალური ძალადობის ან ზეწოლის ნებისმიერ მსხვერპლს, მათ შორის ბავშვებს ანონიმურად დარჩენის გარანტირებული უფლება უნდა ჰქონდეთ მანამდე, სანამ თავად არ გადაწყვეტენ იმის ხმამაღლა თქმას, რომ სექსუალური შევიწროების მსხვერპლები არიან”, - ვკითხულობთ სექსუალური ძალადობის შესახებ ამბის გაშუქების ახალ გზამკვლევში, რომელიც ბრიტანეთის დამოუკიდებელი პრესის თვითრეგულირების ორგანომ (IPSO) გამოსცა. 

გზამკვლევში ხაზგასმით წერია, რომ ჟურნალისტებმა არ უნდა გამოაქვეყნონ ისეთი რამ, რაც დაზარალებულის იდენტიფიცირებას გახდის შესაძლებელს. გარდა ამისა,  განსაკუთრებული ყურადღებაა საჭირო მაშინ, როდესაც საქმე ბავშვს ეხება. 

ამავე გზამკვლევის მიხედვით, მსგავსი ამბების გაშუქების დროს,  ძალიან მნიშვნელოვანია თხრობის სტილი და გამოყენებული ლექსიკა. 

“თხრობის დროს არ უნდა გამოვიყენოთ ისეთი ტერმინოლოგია, რომელიც ჩადენილ დანაშაულს სენსაციად აქცევს, ვინმეს ბრალეულობაზე მიუთითებს, ან იმის ხაზგსმას ახდენს, რომ მსხვერპლი თანახმა იყო სექსუალურ აქტზე”, - აღნიშნავს IPSO.

ბრიტანეთის პრესის თვითრეგულირების ორგანო მსხვერპლის იდენტიფიცირების თავიდან აცილების მიზნით ჟურნალისტებს ონლაინსივრცეში განთავსებული მასალების ქვეშ დაწერილი კომენტარების მართვის რეკომენდაციით მიმართავს.

IPSO ჟურნალისტებისთვის, რომლებიც სექსუალური ძალადობის შესახებ მასალებზე მუშაობენ, რამდენიმე მთავარ კითხვას სვამს:

• რა ინფორმაციას დებ მასალაში სავარაუდო დანაშაულის შესახებ?
  
  
• ხომ არ შეიცავს შენს მიერ მოთხრობილი ამბავი რაიმე ისეთ ინფორმაციას, რაც მსხვერპლის იდენტიფიცირებას შეუწყობს ხელს?
  
  
• ხომ არ შეიცავს ამბავი დანაშაულის ჩადენის ადგილის ან რაიმე სხვა გარემოების შესახებ ინფორმაციას, რაც ასევე ხელს შეუწყობდა დაზარალებულის იდენტიფიცირებას?
  
  
• ხომ არ შეიცავს ამბავი ინფორმაციას იმის შესახებ, თუ სად გაიცნეს ერთმანეთი ბრალდებულმა და მსხვერპლმა?
  
  
• ხომ არ ამოიცნობს საზოგადოება ამბის წაკითხვის/ყურების შემდეგ მსხვერპლის ვინაობას?

წყარო: imediaethics.org.

ბრიტანეთის პრესის თვითრეგულირების ორგანოს გადაწყვეტილებით, Belfast Telegraph-ს ჰომოსექსუალი წყვილის სამოქალაქო პარტნიორობის შესახებ მომზადებული მასალით სტანდარტი არ დაურღვევია, მიუხედავად იმისა, რომ ისტორიის მთავარი მოქმედი გმირები აცხადებდნენ, რომ ეს მათ პირად სირცეში შეჭრა იყო.

Telegraph-ის მიერ მოყოლილ ამბავში ნათქვამი იყო, რომ ერთ-ერთი ლესბოსელი ქალის მამა იმ პროტესტანტული ძმობის ლიდერი იყო, რომელიც ერთნაირსქესიანთა ქორწინების აქტიური წინააღმდეგია და მას “მორალურ ვარდნას” უწოდებს. Telegraph-მა მასალაში აღნიშნა, რომ ქალი ქორწილში მამამ მიაცილა და ამბავს ქორწილის ფოტოები და ძმობის სხვა წევრების კომენტარები დაურთო.

Telegraph-მა მასალა შემდეგი სათაურით გამოაქვეყნა - “საძმოს წევრმა შვილის ერთსქესიანთა ქორწინების ცერემონიაზე დასწრების შემდეგ მხარდაჭერა მიიღო”.

გამოცემამ საკუთარი გადაწყვეტილება საჯარო ინტერესით დაასაბუთა და განმარტა, რომ საზოგადოებისთვის მნიშვნელოვანი იყო კონტრასტის ჩვენება ერთნაირსქესიანთა ქორწინების შესახებ პროტესტანტული საძმოს პოზიციისა და მამის ქმედებას შორის, რომელიც ამავე საძმოს წევრია. უფრო მეტიც, Telegraph-მა განმარტა, რომ ეს იყო დადებითი შინაარსის მატარებელი მასალა, მამამ შვილის ქორწინების შესახებ ინტერვიუ სხვა მედიასაშუალებებსაც მისცა. რაც შეეხება ფოტოებს, გამოცემამ განმარტა, რომ ისინი საჯარო სივრციდან იყო აღებული და ფოტოები წყვილმა სოციალურ ქსელში თავადვე განათავსა.

ბრიტანეთის პრესის თვითრეგულირების ორგანო გამოცემას დაეთანხმა და განმარტა, რომ მასალასთან და ფოტოებთან დაკავშირებით ყველაფერი წესრიგში იყო. ასევე, ერთნაირსქესიანი წყვილების შესახებ მსგავსი კონსერვატიული შეხედულებების მქონე ადმაიანის ასეთი სახის ქორწილზე დასწრების შესახებ საზოგადოებისთვის ინფორმაციის მიწოდება, მართლაც საჯარო ინტერესის მატარებელი იყო. ამასთან, თვითრეგულირების ორგანომ დაადგინა, რომ გამოცემას საჯარო სივრციდან აღებული ფოტოებით, რომლებიც სხვა დამატებითი პირადი ინფორმაციის მატარებელი არ იყო, სტანდარტი არ დაურღვევია. შესაბამისად, წყვილის პირად სივრცეში შეჭრას ადგილი არ ჰქონია.

წყარო: imediaethics.org

21 ივლისს ტელეკომპანიების ნაწილმა ხადის ხეობაში მოკლული სმიტების ოჯახის საქმეზე სამხარაულის ექსპერტიზის ეროვნული ბიუროს დასკვნა მოიპოვა. დოკუმენტის მიხედვით, ლორა სმიტის სხეულში მკვლელობაში ბრალდებულის გენეტიკური პროფილია, რაც სავარაუდოდ სექსუალურ კავშირზე მიანიშნებს. დოკუმენტში დეტალურადაა აღწერილი ექსპერტიზის ჩატარების გზა, რაც მაყურებელს ამბის შესახებ დამატებით, მნიშვნელოვან ინფორმაციას არ აწვდის და ამავე დროს, გარდაცვლილის პირადი ცხოვრების დეტალებს შეიცავს.

ცხადია, რომ თავად დასკვნა, რომელიც ადასტურებს, რომ ბრალდებულსა და მსხვერპლს შორის სქესობრივი კავშირი იყო, მაღალი საჯარო ინტერესის მქონეა. თუმცა დასკვნაში მოცემული დეტალები, რომელიც სქესობრივი კავშირის მეთოდებს აღწერს, ამბის შესახებ მნიშვნელოვან ინფორმაციას არ იძლევა.

მიუხედავად იმისა, რომ აუდიტორიისთვის საქმის მნიშვნელოვანი დეტალების გაცნობა დოკუმენტის ტექსტის ზუსტი ციტირების გარეშეც შეიძლებოდა, მაუწყებლებისა და ონლაინ მედიის ნაწილმა, აუდიტორიას დასკვნის ეს ნაწილი ფოტო/ვიდეოს სახით მიაწოდა, - მაუწყებლებმა კადრში აჩვენეს, ონლაინმედიის ნაწილმა კი დოკუმენტი ფოტოს სახით დაურთო მასალას.

საქართველოს ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის მიერ მომზადებულ პირადი ცხოვრების გაშუქების სახელმძღვანელო წესებში ვკითხულობთ, რომ კონკრეტული დეტალების ჩვენებისას ჟურნალისტი უნდა დაფიქრდეს, „ამ დეტალების გარეშე შეძლებს თუ არა პრობლემის სრულყოფილად წარმოჩენას? რა დამატებით ინფორმაციას იძლევა მასალა?“ ამ კონკრეტულ საქმეზე მკითხველისა და მაყურებლისთვის მნიშვნელოვანი დეტალი იყო ის, ჰქონდა თუ არა ადგილი სექსუალურ ძალადობას და ნაკლებად მნიშვნელოვანია რა გზით მოხდა ეს, რაც აჩვენა მედიის ნაწილმა ამ დოკუმენტის გასაჯაროებით.

ალბათ ბევრს გახსოვთ ტელეწამყვანი ლეონიდ იაკუბოვიჩი და მისი გადაცემა “поле чудес” ან ერთხელ მაინც გექნებათ ნანახი ამ გადაცემის ქართული ანალოგი “იღბლიანი ბორბალი”, ინტელექტუალურ სატელევიზიო შოუს, “რა, სად, როდისსაც” გაგახსენებთ და სათქმელზე გადავალ.

შინაარსობრივად ამ სრულიად განსხვავებულ გადაცემებს ერთი პატარა შავი ყუთი აერთიანებს. თამაშის პრინციპებიდან გამომდინარე მონაწილემ მასში მოთავსებული ნივთი უნდა გამოიცნოს, ცოტა განსხვავებული ფორმით, მაგრამ მსგავსი შინაარსით. ერთ შემთხვევაში მონაწილეები შავ ყუთში მოთავსებულ ნივთსა და შეთავაზებულ ფულად პრიზს შორის აკეთებენ არჩევანს, მეორე შემთხვევაში კი, საკუთარი ინტელექტუალური შესაძლებლობების დასამტკიცებლად, მხოლოდ ამ ნივთის გამოცნობაა საჭირო. ამ შავი ყუთის წარდგენაც მთელი რიტუალია - “შავი ყუთი სტუდიაში” – იტყვის წამყვანი და მისტიური ნივთი სტუდიაში ჩნდება.

ახლა შავი ყუთიდან შავი ხვრელების გამოყენებით გადაცემა“პროფილის” სტუდიაში უნდა მოგახვედროთ და იმ “ტრაგიკული” ისტორიის მოსასმენად მოგამზადოთ, როგორ “დაანგრია” ერთმა ჩვეულებრივმა გზავნილმა 11–წლიანი ოჯახური თანაცხოვრება.

მოემზადეთ, “ქმარი სტუდიაში!”

ქმარი ადგილზეა და მასსა და წამყვანს შორის საუბარი ჩვეულ სტილში იწყება: “თქვენი ოჯახი ერთმა მესიჯმა დაანგრია. მომიყევით, როგორ ნახეთ ეს გზავნილი?”

მთავარი დრამაც აქ ვითარდება. “სახედაბლარული” [სატელევიზიო საქმიანობაში დამკვიდრებული ტერმინი, რომელიც გამოსახულების დაფარვას გულისხმობს] მამაკაცი იწყებს მოყოლას, როგორ აღმოაჩინა მეუღლის ტელეფონში მამაკაცისგან გამოგზავნილი შეტყობინება ტექსტით – “სახლში მიხვედი ჩემო საყვარელო?”, რომელმაც მეულესთან 11– წლიანი ოჯახური თანაცხოვრების ბედი გადაწყვიტა.

“ქმარს სტუდიაში” ყურადღებიდან არც წვრილმანი დეტალები ავიწყდება და დაწვრილებით ყვება, დარეკა თუ არა უცნობ ნომერზე, როგორ აღელდა, როგორ დაამტვრია ტელეფონი, როგორ დაკარგა თავი და ა.შ. აქ ცოტა იბნევა კიდეც, ჯერ ყვება, უცნობ მამაკაცს მშვიდად როგორ ესაუბრა, მერე წამყვანის გაკვირვებულ კითხვაზე: “როგორ არ აღელდით? არ გადამრიოთ!” - სითამამე ემატება და კიდევ ერთი კითხვის შემდეგ - “ფიზიკურად არ დაარტყით?” აღიარებს, რომ ცოლს ფიზიკურადაც შეეხო და დაარტყა კიდეც, თუმცა, მოინანია. ამხელს იმასაც, რომ მკვლელობაზეც ფიქრობდა, მაგრამ გადაიფიქრა. ბოლოს, არც იმის თქმა ავიწყდება, რომ ძალადობა ცუდია და ყველა მამაკაცს დამრიგებლური ტონით მოუწოდებს “მანდილოსანზე ხელი არ ასწიონ”.

ქმარი ყოფილ მეუღლესთან ინტიმური ცხოვრების დეტალებსაც იხსენებს, რომელსაც წამყვანისგან განსხვავებით მე პრინციპულად არ შევეხები, არც დეტალებში შევალ და პირდაპირ დრამის შემდეგ ნაწილზე გადავალ.

უფრო მეტი ეფექტისთვის, კიდევ რაღაც არის საჭირო, ამიტომ “ყოფილი ცოლი სტუდიაში!”

არ შეგეშინდეთ, წამყვანი მანდილის მძიმე ტვირთს საკუთარ თავზე იღებს და ყოფილი ცოლ-ქმრის შუაში ჯდება. წამში “სიმშვიდეც” ისადგურებს. კითხვების დასმისას წამყვანი გადაცემაში ახალ, “პინგ-პონგის” პრინციპს რთავს და მხარეები ერთმანეთს უპირისპირდებიან: “გემუქრებათ? ემუქრებით? ეკონტაქტებით? გეკონტაქტებათ?”

შემდეგ “ცოლთან სტუდიაში” იმის დაზუსტება იწყება ძალადობდა თუ არა მისი “ახალი მეუღლე” მის შვილებზე, როგორც ამას ბავშვები სასამართლო ჩვენებაში ამბობენ. უარყოფით პასუხის შემდეგ კითხვა ქმართან ინაცვლებს “რას ამბობენ ბავშვები, რა ფორმით ძალადობდა?”

გადაცემიდან ვიგებთ, რომ თურმე ქმარს კიდევ ორი ყოფილი მეუღლე ჰყავდა. ცხადია, წამყვანი მეტი დეტალის დაზუსტების შანსს ხელიდან არ უშვებს და კითხულობს: “ის ოჯახები რატომ დაინგრა? იმათაც გიღალატეს?” ეს კი იმ ფონზე, როდესაც “ყოფილი ცოლი” არაერთხელ ამბობს, რომ მეუღლისთვის არ უღალატია, ახალი გრძნობა მხოლოდ მასთან დაშორების შემდეგ გაუჩნდა. წამყვანი არც დიდაქტიკურ ტონს ივიწყებს და “ცოლს სტუდიაში” ტუქსავს, იმის გამო რატომ არ წამოვიდა ქმრისგან ძალადობის პირველივე შემთხვევის შემდეგ და რატომ განაგრძო მასთან თანაცხოვრება.

წამყვანს არც ბავშვები ავიწყდება და მშობლებს საყვედურნარევი ტონით მიმართავს: “ახლა თქვენ მთელი საქართველო გიყურებთ, თქვენი შვილებისთვის ეს კარგია?!”

ბავშვების არსებობა და ნანახით მიყენებული შესაძლო ტრავმა, როგორც ჩანს წამყვანს მხოლოდ საღამოს გაახსენდა. აბა, სხვას რას უნდა მივაწეროთ ის ფაქტი, რომ მთელი დღის განმავლობაში, გადაცემის პრომოში, “დრამის” მთავარი გმირები ყოველგვარი დაფარვის გარეშე ჩანდნენ. სამი ბლარი სტუდიაში მხოლოდ საღამოს გაჩნდა.

გადაცემის მსვლელობისას წამყვანი “ყოფილ ცოლ-ქმარს სტუდიაში” არაერთხელ მოუწოდებს ურთიერთიპატივისცემისკენ. “მე მეცით პატივი” – თუნდაც ამ მიზეზით. სხვა შეთავაზებებიც აქვს: “კომპრომისზე წასვლა არ შეგიძლიათ, ან ერთ ან მეორე მხარეს? უბრალოდ მიტევება არ შეგიძლიათ?” და ქმრის კითხვას ვის უნდა მიუტევოს, პასუხობს: “მეუღლეს, რომელმაც თქვენი აზრით გიღალატათ”. არადა, “ცოლი სტუდიაში” ირწმუნება, რომ მეუღლისთვის არ უღალატია და საპატიებელიც არაფერი აქვს.

ამბის ბოლოსკენ, კულმინაციის დროა, ამიტომ კიდევ უფრო მეტი დრამატიზმისთვის “ყოფილი ცოლის ახალი ქმარი სტუდიაში!”

შოუს მთავარი ნაწილიც ეს არის, ორი უკონტროლო, დაპირისპირებული მხარე, რომელიც წამყვანსაც აბრაზებს. “მთელი საქართველო გიყურებთ! სირცხვილია! ერთი წამით! დაცვას დავუძახებ!” - ისმის მისი უშედეგო მოწოდებები. ბოლოს ორივე მხარეს ადანაშაულებს, მამას მოძალადეს უწოდებს და “5 მილიონი მაყურებლის წინაშე” ოჯახური კონფლიქტის მოწყობისთვის ტუქსავს. თითქოს, გადაცემის მთავარი არსიც ეს არ იყო – ორი დაპირისპირებული მხარის მოწვევა და მათ ხარჯზე რეიტინგის დათვლა.

შეჯამების დიდი ტექსტით არ დაგღლით. დასასრულს უბრალოდ იმას ვიტყვი, რომ გადაცემის ბოლოს, თითქმის ისტერიკამდე მისული წამყვანის ყურებისას, მხოლოდ ერთი კითხვა ჩნდება– რა დანიშნულება ჰქონდა “ქმარს, ყოფილ ცოლს და ყოფილი ცოლის ახალ ქმარს სტუდიაში?” თუკი სხვის თეთრეულში ძრომიალის გარდა ვერაფერი გავიგეთ, ვერც პრობლემის მთავარი არსი გავიაზრეთ და ვერც შექმნილი ვითარებიდან გამოსავალი ვიპოვეთ. პირიქით, საზოგადოებაში არსებული კლიშეები კიდევ უფრო გავაღრმავეთ, ვიჩხუბეთ და დავიშალეთ.

როგორც ჩანს, ამ კითხვას პასუხი ვერც თავად წამყვანმა გასცა, რადგან “აქ რამ მოგიყვანათო” გადაცემის მსვლელობისას მანაც რამდენჯერმე იკითხა.

ინგლისის ქალაქ პლიმუთში გაზეთმა Plymouth Herald ადგილობრივი სტრიპტიზ კლუბის შესახებ სტატია გამოაქვეყნა. ამბავს გაზეთმა თან დაურთო 2005 წელს გადაღებული ფოტოები, სადაც ქალები საცეკვაო ბოძთან პოზირებდნენ. სტატიის გამოქვეყნების შემდეგ, ერთ-ერთმა ქალმა ბრიტანეთის პრესის საბჭოში (IPSO) იჩივლა და განაცხადა, რომ 2005 წელს გამოქვეყნებული ფოტოს ხელახლა დაბეჭდვა მისი პირადი სივრცის დარღვევა იყო. ქალი, რომლის ვინაობასაც IPSO არ ასახელებს, საჩივარში აღნიშნავს, რომ ფოტოს გადაღებისას ის 18 თუ 19 წლის იყო და დიდი ხანია, სტრიპტიზ კლუბში აღარ მუშაობს.

IPSO არ დაეთანხმა განმცხადებლის პოზიციას და აღნიშნა, რომ ფოტოს ხელმეორედ გამოქვეყნებით, მედია არ შეჭრილა ქალის პირად ცხოვრებაში. პრესის საბჭომ გადაწყვეტილებაში ხაზი გაუსვა, რომ თავის დროზე, ქალს ფოტო მისივე თანხმობით გადაუღეს, გამოცემას კი ნათლად ჰქონდა მითითებული, რომ ფოტო არქივიდან იყო.

Herald-მა საჩივრის განხილვისას განაცხადა, რომ ახალი ამბების გამოცემას არ მოეთხოვება განსაზღვროს, არის თუ არა ამჟამად ვინმესთვის მისაღები, მისი წარსული საქმიანობის ამსახველი რაიმე კადრის ხელახლა გამოქვეყნება მაშინ, როცა ეს კადრი თავის დროზე, ნებაყოფლობით იყო გადაღებული. მიუხედავად იმისა, რომ გამოცემას არ დაუდგინდა ეთიკური სტანდარტების დარღვევა, რედაქციამ სტატიის ონლაინ ვერსიიდან ფოტოს წაშლა მაინც გადაწყვიტა: „ ჩვენ კარგად გვესმის, რომ როცა ადამიანი ახალგაზრდაა, ხშირად აკეთებს ისეთ არჩევას, რომელიც შესაძლოა მომავალში ინანოს“ -აღნიშნულია Herald-ის მიერ IPSO გაგზავნილ განცხადებაში.

წყარო: Imediaethics

ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის საბჭომ პირადი ცხოვრების გაშუქების შესახებ ახალი სახელმძღვანელო წესები გამოაქვეყნა. სტანდარტების მიხედვით, მანამ სანამ მედია პირადი ცხოვრების შესახებ გამოაქვეყნებს გარკვეულ ინფორმაციას, საკითხმა უნდა გაიაროს ორსაფეხურიანი ტესტიდან ერთ-ერთი მაინც:

1. მედიას უნდა ჰქონდეს პირის თანხმობა მისი პირადი ცხოვრების დეტალების გამოქვეყნებაზე;

2. მედიას უნდა ჰქონდეს დეტალური დასაბუთება, თუ რატომაა საჭირო და აუცილებელი პირადი ინფორმაციის გასაჯაროება;

გამოცემის მიხედვით, მედიის მხრიდან პირის პირად ცხოვრებაში შეჭრა მხოლოდ მაშინაა გამართლებული, როცა მოპოვებული ინფორმაციის მიმართ საჯარო ინტერესი მაღალია და როდესაც გამჟღავნებულ ფაქტებს საზოგადოებისთვის უფრო მეტი სიკეთის მოტანა შეუძლია, ვიდრე ერთი კონკრეტული პირისთვის ზიანის მიყენებაა.ასევე, მაშინ როცა მედიგაშუქებასა და პირის პირად ცხოვრებაზე ვსაუბრობთ, გასათვალისწინებელი ფაქტორია, პირი საჯაროა თუ კერძო. წესების მიხედვით, კერძო პირის პირად ცხოვრებას მედია განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა მოეკიდოს: „საჯარო პირებს, განსაკუთრებით პოლიტიკოსებს, მაღალი თანამდებობის პირებს (საჯარო მოხელეებს) პირადი ცხოვრების ხელშეუხებლობის დაცვის მოლოდინი ყველაზე ნაკლებად უნდა ჰქონდეთ. თუმცა გარკვეული ხარისხით მათაც აქვთ გარშემომყოფებისგან საკუთარი ცხოვრების დაცვის უფლება. მაგალითად დაცულია მათი პირადი ურთიერთობები, ჯანმრთელობის შესახებ ინფორმაცია თუ არ იკვეთება ამ დეტალების მიმართ საჯარო ინტერესი, რაც შეიძლება იყოს ვთქვათ, საჯარო ფინანსების ხარჯვა პირადი ურთიერთობებისთვის ან მკურნალობისთვის და აშ“.

ჯანმრთელობა, სქესობრივი ცხოვრება, შვილად აყვანა, სუროგაცია - სახელმძღვანელო წესების მიხედვით, ეს ის სფეროებია, რომელთა გაშუქებისასაც არსებობს განსაკუთრებულად მაღალი რისკი პირის პირად ცხოვრებაში გაუმართლებელი შეჭრისა. ​

ჰიუ გრანტმა ბრიტანული მედია ორგანიზაციისგან UK Mirror Group, რომელიც ტაბლოიდებს - Daily Mirror-ს, The Sunday Mirror-ს და The People-ს აერთიანებს, კომპენსაციის სახით, 6 ნიშნიანი თანხა და საჯარო ბოდიში მიიღო.

როგორც გრანტის ადვოკატმა Imediaethics-ს უთხრა, მსახიობის სასამართლო სარჩელი ეხებოდა მედიის მხრიდან მისი ხმოვანი შეტყობინებების გატეხვას და გამოქვეყნებას. სასამართლოში Mirror Group -ის წარმომადგენელმა დაადასტურა, რომ მათმა ჟურნალისტებმა არაკანონიერი გზით მოიპოვეს წვდომა გრანტის პირად მიმოწერებსა და ხმოვან ფოსტაზე.

ორგანიზაცის პოზიციით, ეს ქმედება ამორალური იყო. მათი თქმით, პირადი ინფორმაციის არაკანონიერი მიღებისა და გავრცელების პრაქტიკა უნდა შეწყდეს. ჰიუ გრანტის თქმით, კომპენსაციის სახით მიღებული თანხით იმ კამპანიას დააფინანსებს, რომელიც მედიის მხრიდან შევიწროებული ადამიანების მხარდასაჭერად წამოიწყეს.

წყარო: Imediaethics

ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის საბჭომ 27 დეკემბერს იმსჯელა მწერალთა ჯგუფის მიერ, ზვიად რატიანის საქმის გაშუქებასთან დაკავშირებით, საზოგადოებრივი მაუწყებლის წინააღმდეგ შეტანილ საქმეზე და ეთიკის ქარტიის ორი პრინციპის - სიზუსტის და პირადი ცხოვრების ხელშეუხებლობის დარღვევა დაადგინა. გადაწყვეტილების სამოტივაციო ნაწილი დღეს გამოქვეყნდა.

სადავო მასალა ეხებოდა პოეტ ზვიად რატიანის დაკავებას. საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა 27 დეკემბერს ვებსაიტზე გამოაქვეყნა შინაგან საქმეთა სამინისტროს მიერ მიწოდებული ვიდეო კადრები, სადაც არაფხიზელ მდგომარეობაში მყოფი ზვიად რატიანი იყო ასახული. სადავო გახდა არა მხოლოდ ვებგვერდზე გამოქვეყნებული ვიდეომასალა, არამედ ამ თემაზე იმავე დღეს, საინფორმაციო გამოშვებაში გასული სიუჟეტიც.

ქარტიის საბჭო მიიჩნევს, რომ „მაომბეში“ ამ თემის ამგვარად გაშუქებით, მაუწყებელმა არ სცა პატივი საზოგადოების უფლებას, მიეღო სრული და ამომწურავი ინფორმაცია: “მაყურებელს არ მიეწოდა ყველა იმ გარემოების შესახებ ინფორმაცია, რომელიც შეცვლიდა ან/და სრულყოფდა მის აღქმას და წარმოდგენას ზვიად რატიანის დაკავებასთან დაკავშირებით, რითიც დაირღვა ქარტიის პირველი პრინციპი“ - ვკითხულობთ საბჭოს გადაწყვეტილებაში.

საბჭო გადაწყვეტილებაში ასევე აღნიშნავს, რომ საზოგადოებრივი მაუწყებელი, ამ თემის გაშუქებისას, მიჰყვა შინაგან საქმეთა სამინისტროს დღის წესრიგს: „ამბის ამ კონტექსტით გაშუქება სრულად შეესაბამებოდა შინაგან საქმეთა სამინისტროს პოზიციას და საერთოდ უგულებელყოფდა მედიის, როგორც მეთვალყურის [watchdog] როლს, რომელსაც სრულად და ამომწურავად უნდა მიეწოდებინა მაყურებლისათვის ის ინფორმაცია, რომლის გამოც ზვიად რატიანის დაკავება რეზონანსულ საქმედ იქცა“.

საბჭომ მიიჩნია, რომ ამ მასალით, მაყურებელმა ვერ მიიღო ამბის მნიშვნელოვანი დეტალების შესახებ ინფორმაცია. კერძოდ, საბჭო აღნიშნავს, რომ საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა აუდიტორიას არ უთხრა, რომ:

1. ზვიად რატიანის თქმით, მას რამდენიმე საათის განმავლობაში აყენებდნენ ფიზიკურ და სიტყვიერ შეურაცხყოფას.

2. საბჭოს მოკვლეული მასალებით დგინდება, რომ შსს-ს განცხადებით რატიანი შეაჩერეს საპოლიციო კონტროლის ფარგლებში, პოლიციის შესახებ კანონით (24-ე მუხლის მე-5 პუნქტი) და შს მინისტრის 2017 წლის 21 დეკემბრის # MIA 3 17 00000604ბრძანებით, საპოლიციო კონტროლში მონაწილე პოლიციელი ვალდებული იყო ჩართული ვიდეო კამერით განეხორციელებინა ყველა ქმედება. აქედან გამომდინარე კანონის დაცვით თუ მოქმედებდა პოლიცია, უნდა არსებობდეს რატიანის შეჩერება-დაკავების სრული ვიდეო ჩანაწერი, რომლის გასაჯაროებასაც რატიანის მხარე თავიდანვე ითხოვდა. თუმცა, შსს-ს არც სასამართლოზე და არც საჯაროდ ასეთი ჩანაწერი არ წარმოუდგენია. მიუხედავად იმისა, რომ ეს საინტერესო, მნიშვნელოვანი დეტალი პროცესზეც ითქვა და „მოამბის“ მასალაშიც ახსენა რატიანის ადვოკატმა, მაუწყებლის ჟურნალისტს ამ ფაქტის გადამოწმება და შედეგების მაყურებლამდე მიტანა არ უცდია. ამისთვის ყველაზე მარტივი გზა იყო ნებისმიერი კვალიფიციური იურისტისთვის დაესვათ ერთი შეკითხვა, კანონით ვალდებული იყო თუ არა პოლიცია საპოლიციო კონტროლისას რატიანის დაკავების სრული ვიდეო ჩაწერა ეწარმოებინა და მისი კომენტარი მიეწოდებინა მაყურებლისთვის. უფრო მეტი სიზუსტისთვის შსს-სთვის დაესვათ შეკითხვა (ჰქონოდათ მცდელობა მაინც), კანონით აუცილებელი დაკავების სრული ვიდეო ჩანაწერი გააჩნდა თუ არა სამინისტროს. ამ კითხვებზე პასუხით საზოგადოება მიიღებდა გაცილებით ზუსტ ინფორმაციას.

3. სასამართლო პროცესზე რატიანის ადვოკატის მიერ წარდგენილო იყო სამედიცინო დაწესებულებების მიერ გაცემული დოკუმენტაცია, რომლითაც დასტურდებოდა ზვიად რატიანის სხეულზე დაზიანებების არსებობა, რაც სავარაუდოდ სამართალდამცავი ორგანოების წარმომადგენლებთან ყოფნისას მიიღო რატიანმა. ამის შესახებ სიუჟეტში არ თქმულა.

4. სიზუსტის უზრუნველყოფისთვის აუცილებელი იყო "მოამბის" ჟურნალისტს საზოგადოებისთვის ეცნობებინა, რომ სასამართლოზე გამოქვეყნებული ინფორმაციით რატიანი პოლიციელების კონტროლის ქვეშ იმყოფებოდა რამდენიმე საათის (დაახლოებით 3 საათის) განმავლობაში. სასამართლოზე შსს-ს მიერ წარდგენილი ვიდეო მასალა რამდენიმე წუთს გრძელდებოდა, იყო ფრაგმენტული, დამონტაჟებული და არ ასახავდა პოლიციელების განკარგულებაში ყოფნის სრულ დროს და სურათს. ამ დამატებითი ფაქტების მაყურებელისთვის მიწოდებით შესაძლებელი იქნებოდა სრული კონტექსტით ჩვენება, რომ ჩანაწერი იყო ერთი დაინტერესებული მხარის მიერ გადაღებულ-დამონტაჟებული და არ ასახავდა სრულ სურათს. გავრცელებული ვიდეომასალიდან, რომელიც მხოლოდ მოქალაქე რატიანის აგრესიულ ქმედებებს და პოლიციელთა "სანიმუშო" ქცევებს ასახავდა, რჩებოდა შთაბეჭდილება, რომ აგრესიული მოქალაქე პოლიციელებს შეურაცხყოფას უმიზეზოდ აყენებს, თუმცა რატიანის საუბრის ფრაგმენტები მიანიშნებს, რომ მისი აგრესია პოლიციელების ქმედებებმა გამოიწვია, ეს სავარაუდო ქმედებები კი შსს-ს მიერ სასამართლოში წარდგენილ ვიდეომასალაში არ ჩანს.

5.მიუხედავად ზემოაღნიშნული საეჭვო გარემოებებისა, ჟურნალისტი პროცესის რამდენიმე მონაწილის და ზვიად რატიანის ადვოკატის მოკლე კომენტარით შემოიფარგლა. ჟურნალისტი ადვოკატზე დაყრდნობით ამბობს, რომ ჩანაწერი არ იყო უწყვეტი და არ უნდა დართოდა საქმეს მტკიცებულებად. ეს კი არ არის საკმარისი. ჟურნალისტი, რომელიც სასამართლოს დარბაზიდან რეპორტაჟს გვთავაზობს, თავად უნდა აღწერდეს, მაქსიმალურად ზუსტად და მიუკერძოებლად ფაქტებს. კერძოდ, თუ ჟურნალისტმა პროცესზე მოისმინა, დარწმუნდა, რომ პოლიციაში რამდენიმე საათის განმავლობაში ყოფნის მხოლოდ რამდენიმე წუთის მასალა წარადგინა შსს-მ, უნდა ეთქვა მაყურებლისთვის. ასევე, ჟურნალისტს კრიტიკული კითხვები უნდა დაესვა სამინისტროს წარმომადგენლისთვის, რომელიც სასამართლო პროცესს ესწრებოდა. თუ შსს-ს წარმომადგენელმა კომენტარზე უარი თქვა, ესეც უნდა ეცნობებინა მაყურებლისთვის.

6.კითხვები, რომლებიც მასალაში არ დასვა ჟურნალისტმა: 1. რატომ არ იყო ვიდეო სამხრე კამერით გადაღებული? 2. რამდენად კანონიერია პოლიციის მხრიდან ტელეფონით ასეთი ფაქტის ფრაგმენტულად გადაღება? 3. არსებობდა თუ არა რატიანსა და პოლიციას შორის მომხდარი ინციდენტის სრული ჩანაწერი? 4. იყო თუ არა სასამართლოში წარმოდგენილი ვიდეომასალა დამონტაჟებული, ფრაგმენტული? 5. მართლაც ჰქონდა თუ არა დაზიანებები რატიანს, როგორც ეს სასამართლოზე დაცვის მხარემ განაცხადა და ჩაუტარდა თუ არა მას სასამართლო-სამედიცინო ექსპერტიზა? 6. არსებობდა თუ არა იმის რაიმე მტკიცებულება, რომ ინციდენტი რატიანმა დაიწყო და არა პოლიციელებმა და ა.შ. ამ და სხვა კითხვების დასმის შემთხვევაში, ჟურნალისტს შეეძლო საზოგადოებისთვის უფრო ზუსტი და დაბალანსებული ამბავი მიეწოდებინა.

რაც შეეხება საზოგადოებრივი მაუწყებლის ვებგვერდზე ვიდეოს გამოქვეყნებას, საბჭო აღნიშნავს, რომ ვიდეოს არ ახლდა განმარტებები: რა ტექნიკური საშუალებით და რამდენად კანონიერად გადაიღეს პოლიციელებმა ვიდეო. არ თქმულა, რომ მასალა იყო დამონტაჟებული, ფრაგმენტული და სრულად არ ასახავდა პოლიციასთან რატიანის კონფლიქტს. არ აღნიშნულა, რომ ეს რამდენიმე წუთიანი ვიდეო ბევრ კითხვას აჩენს, როცა რატიანი პოლიციაში რამდენიმე საათი ჰყავდათ, ვიდეოს დასაწყისში ან/და დასასრულს არ იყო რატიანის ან/და მისი წარმომადგენლის კომენტარი ამ ვიდეოსთან დაკავშირებით. ვიდეოში ან/და ტექსტში არ ყოფილა მითითებული თუ რა პოზიცია ჰქონდა ამ ვიდეოსთან დაკავშირებით რატიანის მხარეს: “მართალია, მისი ადვოკატის პოზიცია პირველი არხის სხვა მედია პროდუქტში იყო ასახული, მაგრამ ეს არ არის საკმარისი სიზუსტის უზრუნველსაყოფად, მით უფრო, როცა ეს ვიდეო სწრაფად გავრცელდა და სოციალურ ქსელში, საძიებო სისტემებში როგორც ცალკე მედია პროდუქტი იძებნებოდა. ამ მასალას თან არ ერთვოდა სხვა დროს ამავე ვებსაიტზე გამოქვეყნებული რატიანის მხარის განმარტებების ამსახველი მასალა, შესაბამისად სპეციალური ძებნის გარეშე სავარაუდო სამართალდამრღვევი პირის პოზიციის გაცნობა შეუძლებელი იყო. ყოველივე ზემოაღნიშნულის გათვალისწინებით ქარტიის საბჭომ დაადგინა, რომ საზოგადოებრივი მაუწყებლის შესაბამისმა პასუხისმგებელმა პირმა აღნიშნული ვიდეომასალის ამ ფორმით გავრცელებით ვერ უზრუნველყო საზოგადოებამდე მაქსიმალურად დაზუსტებული ინფორმაციის მიტანა და დაირღვა ქარტიის პირველი პრინციპი“.


ქარტიის საბჭო აღნიშნავს, რომ გავრცელებული ვიდეო ცალსახად შეიცავს ზვიად რატიანის პირადი ცხოვრების ამსახველ ინფორმაციას, თუმცა იქვე აღნიშნავს, რომ „რატიანის საქმე“ არის მაღალი საზოგადოებრივი ინტერესის საგანი. საბჭო გადაწყვეტილებაში მსჯელობას, რამდენად არსებობდა საჯარო ინტერესი იმ ინფორმაციის მიმართ, რასაც აუდიტორია გავრცელებული ვიდეოდან იღებდა და ასკვნის:

„საზოგადოებამ მხოლოდ ის გაიგო, რომ “მთვრალი რატიანი პოლიციას აგინებდა”. ეს ინფორმაცია თავად ზვიად რატიანმა არაერთხელ საჯაროდ თქვა. მათ შორის სასამართლო პროცესზეც განაცხადა, რომ იგი იყო ნასვამი და სიტყვიერ შეურაცხყოფას აყენებდა სამართალდამცავი ორგანოების წარმომადგენლებს. ამ განცხადების დამადასტურებელი არაერთი ბმულიიძებნება ინტერნეტში.შესაბამისად, ვიდეო მასალის გასაჯაროებით საზოგადოებას საქმის გარემოებებთან დაკავშირებით მნიშვნელოვანი ახალი ინფორმაცია არ მიუღია გარდა იმისა, რაზეც თავად რატიანი მიუთითებდა და ისედაც დადასტურებული ფაქტი იყო. აღნიშნულიდან გამომდინარე საზოგადოების ემოციებზე ზემოქმედებისა და შსს-ს რეპუტაციის გაკეთილშობილების გარდა, ვიდეო მასალის გავრცელებას არ გააჩნდა არავითარი ობიექტური მიზანი ან და საფუძველი“.

საბჭომ ასევე იმსჯელა ვიდეო მასალის იმ ნაწილის გასაჯაროებაზეც, რომლის ნახვის შემდეგ რჩება შთაბეჭდილება, რომ ზვიად რატიანი ასევე შეურაცხმყოფელ ტერმინს იყენებს საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქის მიმართ: “საქართველოში, სადაც პატრიარქის პიროვნების მიმართ საზოგადოების დიდი ნაწილის განსაკუთრებული პატივისცემა არსებობს, მსგავსი მასალის გამოქვეყნება პირდაპირი და რეალური საფრთხის შემცველია - ზვიად რატიანი შეიძლება გახდეს ფიზიკური ანგარიშსწორების მსხვერპლი. ამის დასადასტურებლად საკმარისია ის მუქარის შემცველი კომენტარები, რომელიც ვიდეო მასალას სოციალურ ქსელებში მოჰყვა. მედიის მხრიდან ამ მასალის გავრცელება სრულიად უპასუხისმგებლო საქციელია, მეტიც, პროვოცირებას უწევს ძალადობას. ამასთან, ზვიად რატიანის პიროვნული და მიზანმიმართული დისკრედიტაციის გარდა სხვა არავითარ ღირებულ ინფორმაციას არ შეიცავს“ - აღნიშნულია გადაწყვეტილებაში.

2012 წელს მიდლტონის წელსზევით შიშველი ფოტოს გამოქვეყნებისთვის ფრანგულმა ჟურნალმა Closer-მა და მისმა რედაქტორმა კეით მიდლტონს და პრინც უილიამსს 200 000 ევროს სახით ჯარიმა უნდა გადაუხადონ.

კენსინგსტონის სასახლის სპიკერის თქმით, ჰერცოგი და მისი მეუღლე კმაყოფილები არიან, რომ ფრანგულმა სასამართლომ გადაწყვეტილება მათ სასარგებლოდ მიიღო და საქმე დაიხურა. “ეს პირად ცხოვრებაში შეჭრის მკაფიო მაგალითი იყო” - განაცხადა მან.

პირადი სივრცის ხელყოფისა და მორალური ზიანის ასანაზღაურებლად, ჟურნალ Closer - ს 100 000 ევროს გადახდა მოუწევს. 45 000 ევროს გადახდა ჟურნალის ხელმძღვანელსა და გამომცემელს ესტერნო მაურის დაეკისრა. 45 000 ევროთი დაჯარიმდა ჟურნალის რედაქტორი ლორენს პიოც. წყარო: Imediaethics

3 აგვისტოს, გვიან ღამით, მუსიკალური ფესტივალის, „GEM-Fest-ის“ ტერიტორიაზე ინტოქსიკაციის შედეგად 22 წლის ახალგაზრდა საავადმყოფოში მიყვანის შემდეგ გარდაიცვალა.

რამდენიმე ონლაინ გამოცემამ, მათ შორის - kvira.ge-მ, ambebi.ge-მ, newpost.ge-მ, primetime.ge-მ, npa.ge-მ, mediamall.ge-მ, digest.pia.ge-მ და marshalpress.ge-მ მომხდარი ტრაგედია გარდაცვლილი გოგოს პირადი ცხოვრების დეტალებითა და მყვირალა სათაურებით მოგვიყვა. newpost.ge-ს გარდა, ყველა მედიასაშუალების წყარო ან kvira.ge, ან ambebi.ge იყო.

ონლაინმედიის ყურადღების ცენტრში მოექცა გოგოს შესახებ ისეთი დეტალები, რომლებსაც მის გარდაცვალებასთან კავშირი არ ჰქონდა და მკითხველს ამ შემთხვევის შესახებ დამატებით ინფორმაციას არ აწვდიდა. მედიასაშუალების ნაწილში სრულად იყო იდენტიფიცირებული გარდაცვლილი ახალგაზრდა, დასახელებული იყო მისი სამუშაო ადგილიც. ზოგიერთ მასალაში კი გვხვდება ის ფეისბუკპოსტებიც, რითიც მისი ახლობლები მომხდარ ფაქტს გამოეხმაურნენ.

ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის მე-10 პრინციპის თანახმად, „ჟურნალისტმა პატივი უნდა სცეს ადამიანის პირად ცხოვრებას და არ შეიჭრას პირად ცხოვრებაში, თუ არ არსებობს განსაკუთრებული საზოგადოებრივი ინტერესი“.

„თურქმა მესაზღვრეებმა სარფის სასაზღვრო პუნქტში საქართველოს ორი მოქალაქე მაშინ დააკავეს, როდესაც მამაკაცს 28 წლის ქალი საზღვარზე ჩემოდნის საშუალებით გადაჰყავდა,“- ამის შესახებ ინფორმაცია, თურქულ მედიაზე დაყრდნობით, ქართულმა გამოცემებმა 21 თებერვალს გაავრცელეს.

„შემოწმებისას პოლიციას საეჭვოდ მოეჩვენა კაცი, რომელსაც ხელში ჩემოდანი ეკავა და მისი გახსნა მოითხოვა. ჩემოდანში ქალი აღმოჩნდა. დაკითხვის შედეგად გაირკვა, რომ 28 წლის ქალი სამი თვის წინ თურქეთიდან იყო დეპორტირებული. ორივე პირი დაკავებულია და მიმდინარეობს გამოძიება,“ - იუწყებიან მედიასაშუალებები. “რუსთავი 2-ის,“ „იმედის,“ „presa.ge-ს,“ „newpost.ge-ს,“ „primenewsgeorgia.ge-სა“ და „primetime.ge-ს“ მიერ გავრცელებულ ამ სიახლეს თან ერთვის ფოტო, რომელზეც დაკავებულების სახე დაფარული არ არის. ვინაიდან, სიახლეში მთავარია თავად ამბავი და არა ის, თუ კონკრეტულად ვინ დააკავეს საბაჟოზე, გაუგებარი დარჩა, დაკავებულების სახის ჩვენების მიმართ რა საჯარო ინტერესი არსებობდა.