2017-04-28 27 აპრილს, ფოტოგრაფების საქმეზე ნათია გედენიძის მიერ სასამართლოსთვის მიცემული ჩვენება ტელეკომპანია „იმედის“, „მაესტროს“, „პირველის“ და საზოგადოებრივი მაუწყებლის დღის მთავარ საინფორმაციო გამოშვებებში, პირველივე ბლოკში გაშუქდა. ტელეკომპანია „რუსთავი 2-ის“ 9 საათიან კურიერში კი ამბავი ვერ მოხვდა.

27 აპრილს ფოტოგრაფების საქმეზე თბილისის საქალაქო სასამართლოში მოწმის სახით დაკითხულმა ნათია გედენიძემ ისაუბრა 6 წლის წინ, მისი და მისი კოლეგების დაკავებაზე და აღნიშნა, რომ მაშინ, ძალოვანი უწყების წარმომადგენლებმა სასურველი ჩვენების მიცემა აიძულეს. გედენიძემ სასამართლოსთვის მიცემულ ჩვენებაში განმარტა, რომ კონტრდაზვერვის ყოფილი თანამშრომელი დავით დევნოზაშვილი ოჯახის კომპიუტერიდან ამოღებულიპიკანტური ფოტოს გასაჯაროებით აშანტაჟებდა, რის შედეგადაც, გედენიძისგან იძულებითი ჩვენება მიიღო.

პროკურატურის თანამშრომლებმა დავით დევნოზაშვილი 2016 წლის 6 დეკემბერს დააკავეს, ხოლო ძალოვანი უწყების კიდევ ერთ ყოფილ თანამშრომელს ინტერპოლით ეძებენ. საგამოძიებო უწყების განმარტებით, 2011 წელს 4 ფოტოგრაფის დაპატიმრების მოტივი იყო არა ჯაშუშობა, როგორც ეს ოფიციალურ ბრალში აღინიშნა, არამედ მათ მიერ, 26 მაისის საპროტესტო აქციის დარბევის ამსახველი ფოტოების გავრცელება.

საქართველოს ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის საბჭომ გამოაქვეყნა გადაწყვეტილებები გაზეთ „კვირის პალიტრის“ მასალებთან დაკავშირებით. სადავო მასალებზე საბჭომ მიიჩნია, რომ დარღვეული იყო ქარტიის პირველი, ინფორმაციის სიზუსტის, პრინციპი. ქარტიას განცხადებით მომართა სტუდენტურმა გაერთიანებამ „აუდიტორია 115-მა“.

პირველ სტატიაში სათაურით ,,აუდიტორია 115-ის” წევრები გამოცდების გადატანისთვის ყალბ ცნობებს ამზადებდნენ?!“, აღნიშნული იყო, რომ “აუდიტორია 115”-ის ერთ-ერთმა ლიდერმა, გიორგი ჩიხლაძემ, ამავე მოძრაობის წევრ თეიმურაზ ბეჟანიძეს დაამზადებინა ყალბი ცნობა, რომელიც თსუ-ში წარადგინა და დოკუმენტის საფუძველზე საგამოცდო თარიღი გადაავადებინა. ჟურნალისტი “სანდო წყაროს“ ეყრდნობოდა.

„წყაროს ცნობით, იმისათვის, რომ გიორგი ჩიხლაძე უკვე გადადებულ გამოცდაზე ისევ არ მისულიყო, მან კვლავ დაამზადებინა თეიმურაზ ბეჟანიძეს ყალბი სამსახურებრივი მივლინების ცნობა“ ,- აღნიშნულია სადავო სტატიაში.

საბჭოს გადაწყვეტილებაში ვკითხულობთ: „წყაროს ინფორმაციით თემურ ბეჟანიძეს წარედგინა მძიმე ბრალდება, კერძოდ დოკუმენტის გაყალბება, რაც შეიძლება დანაშაულის ნიშნებს შეიცავდეს. არ არსებობდა სხვა არც ერთი გარემოება, რომელიც მეტ – ნაკლებად სავარაუდოს გახდიდა, რომ ბეჟანიძეს შეიძლება გაეყალბებინა ცნობები [ბეჟანიძე არ არის ცნობაზე ხელმომწერი პირი, არ ფიგურირებს თავად ცნობის ტექსტში, არ დგინდება თეიმურაზ ბეჟანიძის და იმ კომპანიების კავშირი რომელთა სახელითაც გაიცა ცნობები]. ჟურნალისტს ჰყავს მხოლოდ ერთი კონფიდენციალური წყარო. „ბრალდებულ“ თეიმურაზ ბეჟანიძის კომენტარი რუსუდან შელიას არ მიუღია. ჟურნალისტმა არ გამოიჩინა სათანადო ძალისხმევა, რათა მიეღო ბეჟანიძის პასუხი. ერთი უპასუხო ზარის განხორციელება, როცა ჟურნალისტი აპირებს გაავრცელოს დაუდასტურებელი, სავარაუდო დანაშაულის შემცველი ინფორმაცია პირზე, არ ჩაითვლება ჟურნალისტის მცდელობად გადაემოწმებინა ინფორმაცია. სიმართლეს არ შეესაბამება ჟურნალისტი მიერ მითითებული ფრაზა, რომ: „შეკითხვის დასმის შემდეგ სატელეფონო ზარებს აღარ უპასუხა სტუდენტმა თეიმურაზ ბეჟანიძემაც“. რამდენჯერმე დაკავშირების მცდელობა არ დასტურდება. ჟურნალისტს არ გამოუყენებია სხვა საშუალებები [მაგ. სოციალური ქსელი], რომ თემურ ბეჟანიძისაგან მიეღო კომენტარი“.

ამ გარემოებების გათვალისწინებით, საბჭომ მიიჩნია, რომ სიზუსტის პრინციპი დაირღვა, რადგან საქმე გვქონდა ლოგიკურად ნაკლებად სარწმუნო, ერთი კონფიდენციალური წყაროს მიერ მოწოდებულ და ამასთან, მძიმე ბრალდების შემცველ ინფორმაციასთან. გარდა ამისა, საბჭო აღნიშნავს, რომ ვერ მოხერხდა ამ ინფორმაციის გადამოწმება, მათ შორის ვერც ამ ბრალდებების ობიექტის კომენტარის მოპოვება, მხოლოდ იმის მითითება, რომ წყაროს მიერ არის ინფორმაცია მიწოდებული და ასეთი სახით მისი გავრცელება, წარმოადგენს პირველი პრინციპის დარღევევას.

სიზუსტის პრინციპის დარღვევა დადგინდა კიდევ ერთ სადავო მსალაში, რომელიც „კვირის პალიტრამ“ შემდეგი სათაურით გამოაქვეყნდა: „როგორი სქემით მოქმედებდა (მოქმედებს) “აუდიტორია 115″ “ბიბლუსის” წინააღმდეგ“. საბჭო მიიჩნევს, რომ სტატიაში მითითებული რიგი გარემოებები უნდა შეფასდეს, როგორც ჟურნალისტის მიერ დადასტურებული ფაქტის სახით გავრცელება, მაშინ როცა ეს ინფორმაცია სტატიაშივე სათანადოდ არ დასტურდება. საბჭოს აზრით, ჟურნალისტი მტკიცებით ფორმაში აღნიშნავს, რომ სქემა „მოქმედებდა“/„მოქმედებს“და არ უთითებს, რომ ეს მისი პირადი მოსაზრება ან ვარაუდია.

„რამდენი მუსლიმანი არაბი შევარდება ქართულ ეკლესიაში, „ალაჰ აკბარს“ დაიყვირებს, იქაურობას დაანგრევს, შეიგინება და წაბილწავს, შემდეგ კი სახელმწიფო ასი ლარით აჯარიმებს, ეს სწორია?!” -ვკითხულობთ გაზეთ „ალიას“ 24-30 აპრილის ნომერში. გამოქვეყნებული მასალა ეხებოდა თურქეთის საელჩოს თხოვნას, დიდგორის ბრძოლის გამარჯვების უქმე დღედ გამოცხადების გაუქმების თაობაზე. სტატია შეიცავს ქსენოფობიურ განწყობებს და სიძულვილის ენას, ანტისოციალური ქმედება დაკავშირებულია რელიგიურ და ეროვნულ იდენტობასთან, რაც აღრმავებს ნეგატიურ განწყობებს კონკრეტული ჯგუფის მიმართ.

25 აპრილს ნაციონალურმა მოძრაობამ პროკურატურას ოფიციალურად მიმართა სუსის მაღალჩინოსნის, იოსებ გოგაშვილის ქონების შესწავლის მოთხოვნით. მათი აზრით, იკვეთება ელიტური კორუფციის ნიშნები.

პარალელურად, საპროტესტო აქცია გაიმართა სუსის შენობასთანაც, სადაც გოგაშვილის გათავისუფლებას ითხოვდნენ. იქამდე, სუსის მაღალჩინოსნის ქონებრივი მდგომარეობის შესახებ სიუჟეტი კვირას, 23 აპრილს "კურიერ P.S. ში" მომზადდა, მასალის მიხედვით, სამი წლის წინ, სუსის მაღალჩინოსანი სოციალურ შემწეობას იღებდა, დღეს კი სოლიდური ქონების პატრონია.

მედიასაშუალებების ნაწილის დღის წესრიგში ეს თემა ვერ მოხვდა. ორშაბათს, 24 აპრილს საკითხი, "რუსთავი 2-ის" გარდა, არც ერთ მთავარ საინფორმაციო გამოშვებაში არ გაშუქებულა. პროკურატურისთვის მიმართვის დღეს, 25 აპრილს კი ამბავი "მაესტროს" და "იმედის" მთავარმა საინფორმაციო გამოშვებებმა გამოტოვეს, ხოლო საზოგადოებრივი მაუწყებლის 8 საათიანმა "მოამბემ" ის მეთხუთმეტე ამბად, გამოშვების 50-ე წუთზე კადრ-სინქრონის სახით გააშუქა.

“სად არის ქალი ყველაზე ლამაზი და მომხიბვლელი?“ - ამ სათაურით „სპუტნიკმა“ სტატია 26 აპრილს გამოაქვეყნა. როგორც ავტორი იუწყება, „26 აპრილი ბიზნეს ქალბატონების დღეა“ და მასალაც სწორედ ამ თემასთან დაკავშირებით მომზადდა. „სუსტი სქესი“, „ქალბატონები“, „მანდილოსნები“ - ტექსტში, ქალების მისამართით, ეს სექსისტური სიტყვებია გამოყენებული. გარდა ამისა, ავტორი საკუთარ ხედვას გვიზიარებს და ამბობს, რომ ქალი ყველაზე ლამაზი თავის „ქუხნაშია“.

„დღეს თქვენი დღეა ქალბატონებო, გილოცავთ და მინდა გიამბოთ თავის საქმეში წარმატებულ ორ მანდილოსანზე. თვითეული მათგანი, როგორც ყველგან და ყველაფერში, ბოროტისა და კეთილის ბრძოლაში გამარჯვებულის სახეა- ერთი ფერადი და სუფთა, მეორე მრუმე და ბნელი, თუმცა, გავმეორდები — ორივე თავის საქმეში ფრიად წარმატებული (სტილი დაცულია)“, - ვკითხულობთ გამოქვეყნებულ მასალაში.

მასალაში ქალები სუსტ სქესად არიან მოხსენიებულნი: „ვინმეს გინახავთ არასაქმიანი (უსაქმური) ქალი? მე არა. უკანასკნელი კახპებით დაწყებული და მთელი დღე შინ წამოწოლილი ქალბატონებიც კი, მუდმივად „შემოქმედებით" წვაში არიან. ეს არასერიოზულად, სერიოზულად კი, თუ მაგალითად საქართველოს ავიღებთ, უნდა ვაღიარო, რომ ნახევარ საქართველოს ოჯახს მოწყვეტილი, უცხოეთში სამსახურის საშოვნელად გასული სუსტი სქესის წარმომადგენლები ინახავენ…“

სტატიის დასაწყისში ავტორი წერდა, რომ „ქალი ვიცი მე ქუხნაში“ წარსულის გადმონაშთად უნდა მოვნათლოთ“, თუმცა, მოგვიანებით, სტატიის ბოლოს ვკითხულობთ, რომ ქალი ყველაზე ლამაზი სწორედ "ქუხნაშია": კიდევ ერთხელ გილოცავთ დღევანდელ ზეიმს მანდილოსნებო ყველა ქვეყნისა და ერთ მეგობრულ რჩევასაც გაგიბედავთ: -ყველანაირი წარმატება კარგია, მაგრამ ყველაზე ლამაზები და მომხიბვლელები საკუთარ ოჯახში, თქვენს „ქუხნაში", ძვირფასი ადამიანების გარემოცვაში ხართ“.

24 აპრილს „პალიტრანიუსზე“ გამოქვეყნდა სიუჟეტი, რომელშიც მოთხრობილია, როგორ ცხოვრობს მეორე ჯგუფის ინვალიდი მარტოხელა დედა, ორ შვილთან ერთად, სკოლის ბალანსზე არსებულ ყოფილ ინტერნატში. სიუჟეტში სენსაციურ და სენტიმენტალურ ჭრილში გაშუქდნენ არასრულწლოვნები, რომლებსაც ჟურნალისტი ქველმოქმედებისა და მოწყალების მიმღებ ობიექტებად წარმოაჩენდა, რითაც კიდევ უფრო სენტიმენტალურს ხდიდა მასალას. მთელ სიუჟეტს ავტორის დრამატული ტექსტი და ტრაგიკული მუსიკაც გასდევდა.

„ეშინია გათენების. როცა წვება, თვალზე ცრემლი არ შრება. ბავშვებს ისედაც ყველაფერი აკლიათ და ყველაფერს დანატრებულები არიან. სადარდებელს შვილებს აღარ უმატებს, მაგრამ ისიც ვეღარ უძლებს ხვალინდელი დღის შიშს და უპერსპექტივო მომავალს,“ - წამყვანის ეს სიტყვები გასდევდა კადრში ერთ-ერთი არასრულწლოვნის გამოჩენას.

„ბავშვები სკოლას რომ დაამთავრებენ, საცხოვრისის დატოვება მოუწევთ. არ იციან, სად და როგორ უნდა წავიდნენ. კიდევ 8 წელი და ალბათ, ქუჩა... ქუჩა, რომელსაც თავშესაფარი ერქმევა. თავშესაფარი, რომელსაც არც ჭერი და არც კედლები არ ექნება,“-ამბობდა ავტორი.

სენტიმენტალური იყო სიუჟეტის დასასრულიც: „მათ მძიმე ყოფას არსებობისთვის აღებული ვალები კიდევ უფრო მეტად ამძიმებს. იმედი არსად ჩანს, ხვალინდელი დღე მათთვის შიშია. დრო მათთვის მხოლოდ ასტრონომიულად გადის, ისე კი გაჩერებულია, მათი საათის ისრები უკიდურეს გაჭირვებაში გაჩერდა“.

ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის მიერ მომზადებულ ბავშვთა გაშუქების სახელმძღვანელო წესებში ვკითხულობთ:

- მედიამ მასალის მთავარ მიზნად სისტემური პრობლემის მხილება უნდა დაისახოს. მედიას უნდა ახსოვდეს, რომ მასალის გმირი ბავშვის გარდა იმავე მდგო­მარეობაში კიდევ არაერთი ადამიანია და მათ მედიასაშუალებასთან დაკავშირება ვერ მო­ახერხეს.

- მნიშვნელოვანია, ბავშვთა სიღარიბე და სოციალური პრობლემები გაშუქდეს თანმიმდევრულად. კონკრეტული ისტორიები მედიამ ზოგადი, სისტემური პრობლემის წარმოსაჩენად უნდა გამოიყენოს.

- მედია უნდა მოერიდოს მძიმე ემოციური კადრების გამოყენებას.

- რაც არ უნდა მძიმე იყოს ისტორია, ეცადეთ წარმოაჩინოთ პოზიტიური დე­ტალებიც. მაგალითად, ყველა ბავშვს, მიუხედავად მძიმე საცხოვრებელი პი­რობებისა, აქვს ინტერესები, ჰობი. მასაც, სხვა ბავშვების მსგავსად, უყვარს თამაში, კითხვა, ხატვა და ა.შ. მნიშვნელოვანია ამგვარი დეტალების ჟურნა­ ლისტურ პროდუქტში წარმოჩენაც.

მასალა მომზადებულია UNICEF- ის მიერ დაფინანსებული პროექტის ფარგლებში - "ბავშვთა საკითხების ეთიკური გაშუქება მედიაში". პუბლიკაციაში გამოხატული მოსაზრებანი ეკუთვნის ავტორს და არ ასახავს გაეროს ბავშვთა ფონდის ოფიციალურ თვალსაზრისს .

რამდენიმე ონლაინგამოცემა პრეზიდენტ მარგველაშვილს მკვეთრად უარყოფით კონტექსტში აშუქებს. სტატიებს ხშირად თან დამამცირებელი ფოტომანიპულაციებიც ერთვის.

პრეზიდენტის გაშუქებისას მუდმივად მეორდება რამდენიმე გზავნილი, რომლებიც უარყოფითად წარმოაჩენს გიორგი მარგველაშვილს:

„პრეზიდენტი ხალხს არ აურჩევია“; „პრეზიდენტის ოჯახის წევრები კრიმინალები არიან“; „პრეზიდენტი უუნარო და ფუნქციებწართმეულია“.

1. „პრეზიდენტი ხალხს არ აურჩევია“

ერთ-ერთი მთავარი გზავნილი, რომელსაც ონლაინმედიის ნაწილი პრეზიდენტის შესახებ ავრცელებს, არის ის, რომ მარგველაშვილი უუნაროა და მხოლოდ ბიძინა ივანიშვილის „ხათრით არჩეული“:

„დედამიწის ზურგზე არ არსებობს ორგანიზაცია, პიარმენეჯერი ან სპონსორი, რომელიც მარგველაშვილს ან ვინმეს მისი გვარიდან საქართველოს პრეზიდენტად გახდიდა, ამის გაკეთება მხოლოდ ბიძინა ივანიშვილმა შეძლო, რომელიც პარტიაც იყო („ქართული ოცნება“), სპონსორიც, პიარმენეჯერიც და მარგველაშვილის საარჩევნო შტაბის უფროსიც“, - წერია „საქინფორმზე“ 31 მარტს გამოქვეყნებულ მასალაში.

სტატიაში სხვა არაერთი საყურადღებო დეტალიცაა, განსაკუთრებით კი, მასალის ბოლოს, რედაქციის სახელით მინაწერი ორი აბზაცი, საიდანაც ირკვევა, რომ თურმე „საქინფორმი“ ბიძინა ივანიშვილის „თხოვნას“ ითვალისწინებს ხოლმე:

„2013 წელს, საპრეზიდენტო საარჩევნო კამპანიისას, ქართულმა საინფორმაციო-ანალიტიკურმა სააგენტომ „საქინფორმმა“, ბიძინა ივანიშვილის თხოვნის გათვალისწინებით, უპრეცედენტო და უანგარო საინფორმაციო მხარდაჭერა გაუწია მარგველაშვილს. პრეზიდენტობის ვადის დასრულების შემდეგ, როცა გიორგი ისევ გახდება სიმპათიური ადამიანი - მხიარული და ჭკვიანი თბილისელი, პოლიტიკური კონიუნქტურისაგან თავისუფალი, სამართლიანი და გულისხმიერი ყველა ეროვნებისა და აღმსარებლობის ადამიანების მიმართ, ჩვენ კვლავაც მზად ვიქნებით, მხარი დავუჭიროთ მას ახალ და აუცილებლად სასიკეთო წამოწყებებში“, - ნათქვამია სტატიის ბოლოს.

პრეზიდენტი მარგველაშვილი „ხათრით არჩეულად“ და ბიძინა ივანიშვილის „გაპრეზიდენტებულად“ მოიხსენიება „tb24.ge-ს“ არაერთ მასალაში: „ხათრით არჩეული ე.წ. პრეზიდენტი გიორგი მარგველაშვილი, მისი წამოწყებული შოუ- კამპანიის ”კონსტიტუცია ყველასია” ფარგლებში, ამჯერად გორში მართავს შეხვედრებს“, - ასე იწყება 24 მარტს „tb24.ge“ გამოქვეყნებული მასალა. ავტორი პრეზიდენტის უფუნქციობასაც უსვამდა ხაზს და მარგველაშვილს „ე.წ პრეზიდენტად“ მოიხსენიებდა: „ე.წ. პრეზიდენტი დარწმუნებულია, რომ მის პოზიციას საზოგადოებაში საკმაოდ მაღალი წონა აქვს და ალალად სჯერა, რომ თავისი არაფრისმომცემი ვეტოს ტყლაშუნით თუ მისამძიმრების შემორჩენილი ფუნქციით, ქვეყანაში პოლიტიკურ "ძალთა ბალანსს აწონასწორებს“. 24 მარტს ამავე გამოცემამ გიორგი მარგველაშვილი უარყოფით კონტექსტში კიდევ ერთ მასალაში მოიხსენია, სათაურით „პრეზიდენტი და ციანიდი პოსლეზე“.

მიუხედავად იმისა, რომ ტექსტი „ციანიდის საქმეს“ შეეხებოდა, ავტორი შიგადაშიგ გიორგი მარგველაშვილსაც იხსენიებდა და წერდა, რომ „ციანიდი პოსლეზე“ კი გასაკვირია, მაგრამ მას შემდეგ, რაც საქართველომ პრეზიდენტი აირჩია „პოსლეზე“, აღარაფერი უკვირს: „პრეზიდენტი ავირჩიეთ „პოსლეზე“, ბოლოს და ბოლოს...“- ნათქვამია სტატიაში.

„მკვლელობის იარაღი „პოსლეზე“ - აღარ გამიგია... ციანიდი - „პოსლეზე“ აღარ გამიგია...ქინაქინიც კი ვერ ვიშოვნე „პოსლეზე“...მარტო მარგველაშვილს გაუმართლა - ეგ მართლა ავირჩიეთ „პოსლეზე...“ - ეს სიტყვები არაერთხელ მეორდება ტექსტში.

„ხომ ყველამ კარგად იცის, რომ გიორგი მარგველაშვილი საქართველოს პრეზიდენტად პიროვნულად არავის არ აურჩევია. ქართველმა ხალხმა პრეზიდენტად აირჩია „ქართული ოცნების“ კანდიდატი, რომლის სახელი და გვარი იყო გიორგი მარგველაშვილი“, - გოგა ხაინდრავას ეს სიტყვები „tb24.ge-მ“ 6 მარტს გამოაქვეყნა.

31 მარტს „geworld.ge-ზე“ გამოქვეყნებულ სტატიაში კი გიორგი მარგველაშვილზე ვკითხულობთ: „2013 წელს ბიძინა ივანიშვილმა “აიღო” და საქართველოს პრეზიდენტის სავარძელში ჩასვა, მარგველაშვილსაც არ უთქვამს უარი “გონებაჩლუნგი” და “დებილი” ერის პრეზიდენტობაზე და… მივიღეთ კიდევ ერთი უსაქმური მაღალი თანამდებობის პირი, რომელმაც მოწყენილობისგან ქსოვას დაანება თავი და მიზანმიმართულად დაიწყო ქვეყნის საწინააღმდეგო მოქმედება“.

„პარადოქსი არის ის, რომ მარგველაშვილს ხალხმა ერთადერთი მიზეზით მისცა ხმა _ ივანიშვილის დაჟინებული მოთხოვნით და თუ მის გამო ივანიშვილიც იმედგაცრუებულია (და ასეც არის), გამოდის, რომ პარლამენტისგან ისედაც უფლებაყრილი პრეზიდენტის ლეგიტიმურობა ნულის ტოლია“, - წერია იმავე ტექსტში.

2. „პრეზიდენტის ოჯახის წევრები კრიმინალები არიან“

ონლაინგამოცემების ერთი ნაწილი აქტიურად ავრცელებს ინფორმაციას, რომ გიორგი მარგველაშვილს კრიმინალური გარემოცვა ჰყავს, მათი დაუსჯელობა კი პრეზიდენტის გავლენითაა გამოწვეული.

„პრეზიდენტობა – მარგველაშვილის კრიმინალური გარემოცვის იმუნიტეტი: სიძე, ცოლის ძმა, შვილის მეგობარი…“ - ამ სათაურის მასალას „geworld.ge-ზე“ წაიკითხავთ. „ვინ არის საქართველოს პრეზიდენტის გიორგი მარგველაშვილის სიძე, მინდია გოგოჭური, პირველი ლედის ძმა და შვილის მეგობარი, საიდან მომდინარეობს დაუსჯელობის ეს სენი და რა კრიმინალური წარსული იმალება მათ უკან? უნდა ჩამოერთვას თუ არა პრეზიდენტს „პრეზიდენტის შეწყალების“ უფლებამოსილება?“ - ეს კითხვა „საქართველო და მსოფლიომ“ 28 მარტს დასვა. სტატიაში კი ავტორი დეტალურად მიმიოხილავდა პრეზიდენტის ოჯახის წევრების ნასამართლეობის საკითხს:

„სამჯერ ნასამართლევმა ცოლისძმამ 17 წლის ნაცვლად 3 წელი გაატარა ციხეში და ბედად, ცოლის ძმის გაპრეზიდენტებამაც მოუსწრო. პრეზიდენტმაც შეიწყალა… აბა, სიძე რის სიძეა?!“- წერს ავტორი.

ანალოგიური შინაარსისაა „საქინფორმის“ სტატიაც, „მარგველაშვილის კრიმინალი სიძის მეგობარი ნარკოტიკებისთვის დააკავეს - საქართველოს პრეზიდენტის ოჯახი ახალ სკანდალში გაეხვა!“ და „tb24.ge-ს“ მასალა - დანიანი პოლიციელები, მიშო, მინდია და პრეზიდენტ მარგველაშვილის კრიმინალი ოჯახი.

3. „პრეზიდენტი უუნარო და ფუნქციებწართმეულია“

„გამოვიდა, იბოდიალა, მიედ-მოედო, იჩირთიფირთა, ვერც ისა თქვა, ვერც ესა თქვა, არც იქით იყო, არც აქეთ..ჰეეეე, მარგველ, მიდი, ჩაი დალიე, ფისი ქენი, დაიძინე!“ - ვკითხულობთ „tb24.ge-ს“ მორიგ მასალაში.

გიორგი მარგველაშვილის უნარებით და სარგებლიანობით „საქართველო და მსოფლიოც” დაინტერესდა. „რა სარგებლობა მოაქვს საქართველოს პრეზიდენტს? ანალოგიურ კითხვაზე უკვე ვიცით ცნობილი ქართული კინოფილმის _ “იმერული ესკიზების” პერსონაჟი ბიჭუნას პასუხი. პრეზიდენტმა გიორგი მარგველაშვილმაც ორიოდე წლის წინ დაგვიდასტურა თავისი მდიდარი სექსუალური გამოცდილებისა და მისი ამ მხრივ სარგებლიანობის შესახებ,“ - წერს „საქართველო და მსოფლიო“ 31 მარტის მასალაში.

„გიორგი მარგველაშვილის გამო, საქართველოს კონსტიტუციით, პრეზიდენტს, ალბათ, ჩინჩვლის უფლებაც ჩამოერთმევა“, - წერია ამავე ტექსტის ბოლოს.

ყველაზე „კრიტიკული,“ ალბათ, მაინც „თბილისი 24-ის“ 17 მარტის მასალა იყო, სადაც ავტორი პრეზიდენტს ასე მიმართავდა: „თქვენ ხართ სასჯელი ყველა ჩვენი ცოდვისათვის, თქვენ ხართ ჩვენი მოუშორებელი ჭირი, თქვენ ხართ ჩვენი მტრების მეგობარი, თქვენ ხართ ცრუ ფილოსოფოსი, თქვენ ხართ ჩვენი საღათა, ძილისგუდა საღათა, თქვენ ხართ ფსევდოდემოკრატი, ფსევდოპრეზიდენტი, ფსევდოგულმოწყალე, ფსევდოგულუხვი, ფსევდოგანათლებული... „გაგშიფრეთ“, ბატონო პრეზიდენტო... „დაგასტუკეთ“, ბატონო პრეზიდენტო...“

გიორგი მარგველაშვილის შესახებ ზემოხსენებულ გამოცემებში, ფაქტობრივად, მხოლოდ უარყოფით კონტექსტში იწერება. გაუგებარია, რატომ გვთავაზობს ჟურნალისტი თავის პირად დამოკიდებულებებს სიახლეებში. გამოცემების მიერ პრეზიდენტის გაშუქება ცდება კრიტიკის გონივრულ ზღვარს და არცთუ იშვიათად, გადადის პირად შეურაცხყოფაში. ზემოთ განხილული მესიჯები ხშირად მეორდება სხვადასხვა გამოცემაში და რჩება შთაბეჭდილება, რომ პრეზიდენტის ამგვარი გაშუქება ერთიანი საინფორმაციო კამპანიის ნაწილია.

2017-04-25 არასაპარლამენტო ოპოზიციამ 24 აპრილს საზოგადოებრივი მაუწყებლის შესასვლელთან საპროტესტო აქცია გამართა და ტელევიზიის ხელმძღვანელობას, ხელისუფლებასთან ერთად, წინასაარჩევნო პერიოდში საეთერო დროის მიზანმიმართულად შეზღუდვაში დასდო ბრალი. საზოგადოებრივი მაუწყებლის ხელმძღვანელობის გადაწყვეტილებით, გადაცემა „ბრიფინგის დრო“, რომელიც მაუწყებლის მეორე არხით გადაიცემოდა ხოლმე, ფორმატს იცვლის. პოლიტიკურ პარტიებს, სურვილის შემთხვევაში, თავად მოუწევთ თავიანთი ბრიფინგების გადაღება/დამონტაჟება და მაუწყებელი მათ მიერ მიწოდებულ მასალებს განათავსებს ეთერში.

აქცია და საზოგადოებრივი მაუწყებლის ხელმძღვანელობის ახალი გადაწყვეტილება გაშუქდა „იმედის“, „რუსთავი -2-ის“, „TV პირველის,“ „კავკასიის“ 24 აპრილის დღის მთავარ საინფორმაციო გამოშვებებში, თავად საზოგადოებრივი მაუწყებლის 8 საათიან „მოამბეში“ კი ეს სიახლე ვერ მოხვდა.

„ფრთხილად! საქართველოში ერთნაირსქესიანთა ქორწინებას შეფარულად აკანონებენ!“- ამ სათაურით ვრცელდება მასალა გაზეთ „ ასავალ-დასავალში“. მასალა, რომელიც კონსტიტუციაში ქორწინების ცნების განსაზღვრას ეხებოდა ჰომოფობიურია: „ვისურვებდი, რომ „ქართულ ოცნებაში“ ახლა მაინც აღმოჩნდეს ვინმე, ვინც ხმას ამოიღებს და საჯაროდ იტყვის, რომ ერთნაირსქესიანთა სამოქალაქო პარტნიორობის დაკანონება არის უზნეობის აქტი“.

„ასავალ-დასავალის“ ამავე ნომერში გამოქვეყნდა მასალა, რომელიც ეხება ქართველების ისრაელში შეშვების საკითხს ვხვდებით ქსენოფობიურ ტექსტს. „გასაგებია რომ ისრაელის ელჩის განცხადება ყურს საშინლად ჭრის, მაგრამ თუ ჩვენ გვაღიზიანებს თბილისის ქუჩებში მომრავლებული არაბების, თურქების, ინდოელებისა და ირანელების ხილვა, ვინ აუკრძალა ებრაელ ერს, უარი თქვას ქართულად მოლაპარაკე ბაცნების ისრაელში შეშვებაზე?“- ვკითხულობთ გაზეთში გამოქვეყნებულ ტექსტში.

გაზეთ „ალიაში“ კი გამოქვეყნდა ინტერვიუ საზოგადოებრივი პოლიტიკური მოძრაობა „ქართული იდეის“ ახალგაზრდული ორგანიზაციის ხელმძღვანელ გეგა ხვედელიძესთან. თემა კონსტიტუციაში ოჯახის ცნების ჩაწერას ეხებოდა. რესპონდენტი სექსუალური უმცირესობების მიმართ იყენებდა სიძულვილის ენას და აძლიერებს სტიგმას. ჟურნალისტის მხრიდან კი არ ყოფილა მცდელობა, მსგავსი დისკრიმინაციული გამონათქვამების თავიდან ასაცილებლად.

„შენ როდესაც დამატებით შემოგაქვს კანონში ეს ცნებები, ამით უკვე ხალხს უსვამ ამ გადაგვარებული ფორმის ნორმად მიღების საკითხს,“-ვკითხულობთ მასალაში, ჰომოსექსუალური ურთიერთობის ეპითეტად. მასალაში ასევე გხვდება ჟურნალისტის შეკითხვა აპირებენ თუ არა „ლგბტ“ ჯგუფის წევრები რამეს 17 მაისისათვის, რესპონდენტი პასუხობს: „როდესაც შენ ჩაკეტილ ცხოველს გამოვარდნის საშუალებას მისცემ, მერე ვინ სად დაიგლიჯება, არავინ იცის!“

ტექსტში ასევე ისმის ბრალდება რომ: „ჰომოსექსუალების უდიდესი უმრავლესობა მიდრეკილია პედოფილიისკენ და ეს მათში ბუნებრივად დევს. ამავდროულად ექიმებიც ადასტურებენ, რომ არაბუნებრივი სექსუალური ურთიერთობა ამცირებს ადამიანის სიცოცხლის წლებს“.

“ისინი ძალიან შემაწუხებლები არიან და ჩვენ, რიგით მოქალაქეებს დისკომფორტს გვიქმნიან. ზოგს ეცოდებიან, ზოგს აღიაზიანებენ. ყოველდღე ვხედავთ, ჩვენს გვერდით ცხოვრობენ და მაინც თითქოს და სულ სხვა სამყაროდან არიან”, (სტილი დაცულია) – წამყვანის ამგვარი ტექსტით დაიწყო ტელეკომპანია „იბერიის“ გადაცემა „კარაზანა“ 17 აპრილს. გადაცემა ქუჩაში მცხოვრებ და მომუშავე ბავშვებს ეხებოდა, ზემოხსენებული შესავალი ტექსტის ადრესატებიც სწორედ ეს ბავშვები იყვნენ.

„მაწანწალები“ - წამყვანი მთელი გადაცემის განმავლობაში სწორედ ასე მოიხსენიებს ბავშვებს. გადაცემის სტუმარი, ჟურნალისტი თამარ ურუშაძე გადაცემაშივე ცდილობს წამყვანს აუხსნას, რომ ისენი არა “მაწანწალა”, არამედ მიუსაფარი ბავშვები არიან. “ჩვენ არ ვართ არასამთავრობო ორგანიზაციის წარმომადგენლები, შეიძლება ტერმინებში გვერეოდეს”, - ეუბნება წამყვანი და აგრძელებს ქუჩაში მცხოვრები და მომუშავე ბავშვების ამ ტერმინით მოხსენიებას.

ფაქტობრივად, მთელი გადაცემის კონტექსტი იყო არა ამ ბავშვების უფლებრივი მდგომარეობა, ან ქუჩაში მცხოვრები და მომუშავე ბავშვები - როგორც სახელმწიფოს, საზოგადოების პასუხისმგებლობა, არამედ ის, თუ როგორი შემაწუხებლები არიან ისინი „რიგითი მოქალაქეებისთვის“. გადაცემის მიხედვით ქუჩაში მცხოვრები და მომუშავე ბავშვები „სხვა სამყაროდან არიან“, ისინი ხშირად მავნებლობენ, ხულიგნობენ, ტურისტებს აწუხებენ და უფრო მეტიც - ქვეყანას არცხვენენ.

“როდესაც ეს არის მახინჯი მოვლენა, ეს მაწანწალობა და ეს მათხოვრობა ქუჩაში და ეს ხდება მაშინ, როდესაც შენ ჩამოგყავს ტურისტების ჯგუფი, მიგყავს და ამ დროს გაწუხებენ, მოდიან და არცხვენენ ჩვენს ქვეყანას,” (სტილი დაცულია) - ეუბნება წამყვანი ლალი მოროშკინას. მოგვიანებით, უფრო შორსაც მიდის და ერთი-ერთი არასამთავრობო ორგანიზაციის წარმომადგენელს ეკითხება “თქვენ გინდათ თქვათ, რომ ისინი ჩვეულებრივი ბავშვები არიან?” და გადაცემის სხვა სტუმარს სთხოვს გაგვიზიაროს, როგორ გაუჩხაპნა მიუსაფარმა ბავშვმა მიზანმიმართულად მანქანა ქუჩაში.

მართალია, ბავშვების სახე ძირითადად დაფარულია, თუმცა მასალაში ბავშვების ნაწილი იდენტიფიცირებულია. მაგალითად, ერთ-ერთ კადრში 16 წლის ბიჭი, რომელიც ქუჩაში ცხოვრების გამოცდილების შესახებ ყვება, დაფარული არ არის, იმავე კადრში მასზე პატარა ბავშვების სახე არ ჩანს. 16 წლის ბავშვიც არასრულწლოვანია და რატომ გადაწყვიტა გადაცემის წამყვანმა მისი სახე არ დაეფარა, გაურკვეველია.

გადაცემაში არ განუხილავთ ამ ბავშვების პრობლემები - რას სთავაზობს სახელმწიფო მათ, რამდენად გამართულად მუშაობს ის სერვისები, რაც ამ მიმართულებით არსებობს, როგორია საკანონმდებლო ბაზა, აღსრულების რა ნაწილშია პრობლემა, როგორია საერთაშორისო გამოცდილება. სამაგიეროდ, დიდი დრო დაუთმეს იმაზე საუბარს, რომ „ეს ბავშვები ჩვეულებრივ მოქალაქეებს გვაწუხებენ“.

ისედაც მოწყვლადი ჯგუფი გადაცემაში სტერეოტიპულად, მკვეთრად ნეგატიურ კონტექსტში და დისკრიმინაციულად გააშუქეს. გადაცემა არ ემსახურებოდა ბავშვის საუკეთესო ინტერესს, რაც ყველა ადგილობრივი და საერთაშორისო რეკომენდაციით, დაუშვებელია.

შენიშვნა: მედიაჩეკერის მიერ მომზადებულ მასალას თან არ ერთვის გადაცემის ლინკი, რადგან მონაწილე ბავშვების ნაწილი იდენტიფიცირებულია და შესაბამისად, ამ ბავშვების ინტერესებიდან გამომდინარე, არ გვსურს, ხელი შევუწყოთ გადაცემის ტირაჟირებას.

მასალა მომზადებულია UNICEF- ის მიერ დაფინანსებული პროექტის ფარგლებში - "ბავშვთა საკითხების ეთიკური გაშუქება მედიაში". პუბლიკაციაში გამოხატული მოსაზრებანი ეკუთვნის ავტორს და არ ასახავს გაეროს ბავშვთა ფონდის ოფიციალურ თვალსაზრისს

ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის საბჭომ გამოაქვეყნა გადაწყვეტილება „რუსთავი2-ზე“, გადაცემა „კურიერი P.S.-ში“ გასულ სიუჟეტთან დაკავშირებით. მასალა თბილისში არსებული საზოგადოებრივი საპირფარეშოების კეთილმოწყობის პრობლემას ეხებოდა. ქარტიის საბჭომ მიიჩნია, რომ სიუჟეტში ფაქტების ნაწილი არაზუსტად გაშუქდა, ნაწილი კი მიიჩქმალა, ხოლო წამყვანის შესავალი ტექსტი დისკრიმინაციული იყო.

სიუჟეტის მიხედვით, დავით ნარმანიას მერობისას გახსნილი საპირფარეშოები არ ფუნქციონირებს, მერიამ საზოგადოებრივი საპირფარეშოები ისე ააშენა, რომ საკანალიზაციო სისტემა არ გაითვალისწინა. საბჭოს გადაწყვეტილების მიხედვით, სიუჟეტის ავტორი დაეყრდნო სახელმწიფო აუდიტის სამსახურის დასკვნას, რომლიდანაც ნათლად იკვეთება, რომ საპირფარეშოების კეთილმოწყობაზე ხელშეკრულებები დაიდო არა თბილის მოქმედი, არამედ ყოფილი მთავრობის უფლებამოსილების ფარგლებში. შესაბამისად, საბჭოს გადაწყვეტილებით, წამყვანის შესავალი ტექსტი, სადაც საპირფარეშოების გახსნა დავით ნარმანიას მიეწერებოდა, არ შეესაბამებოდა სიმართლეს და დაირღვა ქარტიის პირველი, ინფორმაციის სიზუსტის პრინციპი. შესავალი ტექსტი კი ასეთი იყო: „დავით ნარმანიას შეუდარებელმა კოლექტივმა გადაწყვიტა, ადამიანობა გამოეჩინა და თბილისის ყველაზე დატვირთულ წერტილებში საზოგადოებრივი ტუალეტები დაამონტაჟა“.

გარდა ამისა, საბჭო აღნიშნავს, რომ სიუჟეტის ავტორი იცნობდა აუდიტის დასკვნას, შესაბამისად, მისთვის ცნობილი იყო, რომ ხელშეკრულებები გაფორმდა ქ. თბილისის წინა მთავრობის მიერ. შესაბამისად, საბჭოს აზრით, სიუჟეტში მიიჩქმალა ეს ფაქტი და დადგინდა ქარტიის მესამე პრინციპის (ფაქტის მიჩქმალვა) დარღვევაც.

საბჭოს აზრით, გადაცემის წამყვანმა შესავალი ტექსტით ქარტიის მეშვიდე, დისკრიმინაციის პრინციპიც დაარღვია. „ალბათ დავით ნარმანიას დაავიწყდა, რომ ის დედაქალაქის მერად აირჩიეს და ისევ სადმე სოფელში ჰგონია თავი, სადაც ტუალეტებს დიდი ორმოების თავზე აშენებენ კანალიზაციის გარეშე“- ასეთი იყო წამყვანის ტექსტი. საბჭომ აღნიშნა, რომ გეოგრაფიულ წარმომავლობისა და უკანალიზაციო საპირფარეშოების პრობლემის ერთმანეთთან დაკავშირება დისკრიმინაციულია იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სოფელში ცხოვრობენ. “წამყვანმა ისე გამოიყვანა თითქოს, კონკრეტულ გეოგრაფიულ არეალში მცხოვრები პირებისთვის მისაღები და დამაკმაყოფილებელია ის, რაც არ შეეფერება ქვეყნის დედაქალაქს“- ვკითხულობთ გადაწყვეტილებში.

განმცხადებელი ასევე ფიქრობდა, რომ წამყვანმა გიორგი გაბუნიამ დაარღვია ქარტიის მეთერთმეტე პრინციპიც, რომელიც ფაქტის განზრახ დამახინჯებას გულისხმობს, თუმცა საბჭომ არ გაიზიარა განმცხადებლის პოზიცია და ამ მუხლის დარღვევა არ დაუდგენია: „აღსანიშნავია, რომ თავად გიორგი გაბუნია არ იყო სიუჟეტის ავტორი და ლოგიკურად დასაშვებია, არ სცოდნოდა, რომ საზოგადოებრივი საპირფარეშოების მოწყობის შესახებ გადაწყვეტილება მიღებული იყო დავით ნარმანიას უფლებამოსილების ცნობამდე. საბჭო მიიჩნევს, რომ არასწორი ფაქტი გავრცელდა გიორგი გაბუნიას მიერ სიუჟეტის სუბიექტური შეფასების/ინტერპრეტაციის და ფაქტების გადაუმოწმებლობის საფუძველზე“ - აღნიშნულია გადაწყვეტილებაში.

კურიერ P.S- ს სიუჟეტი

20 აპრილს ტოქშოუ „ცეცხლის ხაზში“ განხილვის თემა 16 აპრილს თურქეთში ჩატარებული რეფერენდუმი, მისი შედეგები და მოვლენების შესაძლო განვითარების პერსპექტივები იყო. თემაზე სასაუბროდ სტუდიაში მოწვეულები იყვნენ საერთაშორისო ურთიერთობების სპეციალისტი - გიორგი რუხაძე, ტელეკომპანია „ობიექტივის“ წამყვანი - ბონდო მძინარაშვილი, უშიშროების საბჭოს მდივანი - ვანო მაჭავარიანი და კავკასიოლოგი - მამუკა არეშიძე.

გადაცემის მსვლელობისას თურქეთში ჩატარებული რეფერენდუმი, საქართველოში შესაძლო საფრთხეების გაჩენის კონტექსტში, განიხილეს: „გახდება თუ არა თურქეთი აგრესიული მეზობელი საქართველოს მიმართ? როგორ შეიცვლება და შეიცვლება თუ არა საქართველო-თურქეთის ურთიერთობები ამ ისტორიული რეფერენდუმის შემდეგ?“ - მსგავსი საკითხებით დაინტერესდა გადაცემის წამყვანი მაგდა ანიკაშვილი. ამავე შინაარსის იყო გადაცემის ინტერაქტივის შეკითხვაც: „შეიცვლება თუ არა საქართველო-თურქეთის კეთილმეზობლური ურთიერთობები?“ ბოლომდე ბუნდოვანი დარჩა, რატომ დაისვა საკითხი ამგვარად და როგორ უკავშირდებოდა თურქეთში ჩატარებული რეფერენდუმი საქართველო-თურქეთის ურთიერობებს.

„ცეცხლის ხაზში“ კითხვა თურქეთის მხრიდან შესაძლო ანექსიის საფრთხეებზეც დაისვა, რაზეც ერთ-ერთმა სტუმარმა გიორგი რუხაძემ კითხვითვე უპასუხა - „საერთოდ რაზე ვსაუბრობთ? ერთადერთი მეზობელი, ვისთანაც საზღვრები დემარკირებული გვაქვს, სწორედ თურქეთია“.

გადაცემაში ისმოდა თურქოფობიაც, თურქეთი წარმოჩენილი იყო საქართველოს პოტენციურ მტრად. მაგდა ანიკაშვილმა ერთ-ერთ სტუმარს მამუკა არეშიძეს მისი ინტერვიუდან ის ნაწილი შეახსენა, სადაც ის ამბობდა, რომ „ერდოღანი აჭარას უყურებს, როგორც თურქეთის ნაწილს.“ რის შემდეგაც მან სტუმარს შემდეგი კითხვა დაუსვა - „რას ნიშნავს ეს და როგორ შეიძლება ეს ყველაფერი განვითარდეს შემდგომ ურთიერთობებში საქართველოსა და თურქეთის პერსპექტივაში?“ არეშიძის განმარტებით, თურქეთის პრეზიდენტი არის ოსმანისტური იდეოლოგიის მატარებელი, რომლის ინტერესშიც ძველი გავლენების აღდგენა შედის.

სტუმრის ამ კომენტარს გადაცემის ლიბერალმა წამყვანმა მაგდა ანიკაშვილმა შემდეგი კომენტარი დაახვედრა - „რთულია, არ დაეთანხმო ბატონ მამუკას ჰუმანიტარულ-ეკონომიკური ექსპანსიის ნაწილში. არის პროგრამები საგანმანათლებლო, სოციალური. ახალგაზრდებს ეხმარებიან თურქეთში განათლების მიღებაში, აქ ხდება მუსლიმური ოჯახების ხელშეწყობა, ეს ყველაფერი ძალიან კარგად ჯდება საქართველოს კანონმდებლობის ფარგლებში“. მონოლოგის ბოლოს მან ასეთი კითხვაც დასვა - „რა შეიძლება მოიმოქმედოს სახელმწიფომ, კონტრზომები რა შეიძლება იყოს?“ რა სახის საფრთხეებს ხედავს ის და კონკრეტულად რაში გამოვლინდა თურქეთის მხრიდან ჰუმანიტარულ-ეკონომიკური ექსპანსიის მცდელობის მაგალითები, წამყვანს არ დაუკონკრეტებია. ასევე, ბუნდოვანია, რა საფრთხის მატარებელი შეიძლება იყოს გაცვლითი საგანმანათლებლო პროგრამები და რატომ უნდა მიიღოს სახელმწიფომ რაიმე ტიპის კონტრზომა.

მოგვიანებით კი გადაცემის მეორე ნაწილი ერთ-ერთი სტუმრის, ტელეკომპანია ობიექტივის წამყვანის, ბონდო მძნარაშვილის, მხრიდან ანტითურქული მესიჯების გავრცელების თავისუფალ ტრიბუნად იქცა. მისი თქმით, თურქეთის სკოლებში ასწავლიან, რომ ბათუმი თურქეთის პროვინციაა.

წამყვანებს არ მოუთხოვიათ სტუმრისგან, დაეზუსტებინა ამ ინფორმაციის კონკრეტული წყარო. მათ სტუმრისთვის თურქეთის მხრიდან გაკეთებული არც ის განცხადებები შეუხსენებიათ, სადაც ხაზგასმით არის ნათქვამი, რომ თურქეთი აჭარას საკუთარი ქვეყნის ნაწილად არ განიხილავს.

მძინარაშვილმა ისიც აღნიშნა, რომ ბათუმში უკვე არის ქუჩები, სადაც სტამბოლში იგრძნობთ თავს. „ეს გახდა სუფთა თურქული ქუჩები, სადაც ქართველ სასულიერო პირებს გავლასაც უკრძალავენ. 2004 წლიდან აჭარის მიმართ თურქეთის ინტერესები თვალნათლივ გამოჩნდა. აჭარაში დემოგრაფიული სურათი შეიცვალა. სააკაშვილმა თურქეთის ბევრ მოქალაქეს საქართველოს მოქალაქეობა მისცა და ისინი დასახლდნენ აჭარის ავტონომიურ რესპუბლიკაში, რომლის მიმართაც განსაკუთრებული ინტერესი აქვს თურქეთს,“ - განაცხადა ბონდო მძინარაშვილმა. მანვე განმარტა, რომ თურქეთს აქვს თავისი ძალიან დიდი ინტერესები საქართველოში და ის ამ ინტერესებს არ დათმობს.

ამაზე გადაცემის ლიბერალი წამყვანი მხოლოდ შემდეგი რეპლიკით შემოიფარგლა - „ამას არც უარვყოფთ, გასაგებია“.

მძინარაშვილის მხრიდან გადაცემაში გაჟღერდა კიდევ ერთი ცნობილი ანტიდასავლური მესიჯი, რომ აგვისტოს ომის დროს დასავლეთი საქართველოს მხოლოდ წყლითა და პამპერსებით დაეხმარა: „გემი რომ შემოვიდა, რა შემოიტანა წყალი? წყალი იმდენი გვაქვს აქეთ გავუგზავნით. მერე თქვეს, რომ პამპერსები შემოიტანესო და პამპერსები საერთოდ არაფერში გვჭირდებოდა“.

მანვე გაიხსენა, თუ როგორ გაიყვეს სპარსეთმა და ოსამლეთმა საქართველო. „სულაც არ არის გამორიცხული, რომ სწორედ ასე, ორმა სახელმწიფომ ზემოთ მეფემ [პუტინი] და ქვემოთ სულთანმა [ერდოღანი] გაიყონ საქართველო“.

„რომელ საუკუნეში ვართ, ბონდო, კარგი რაა“ - ასეთი რეპლიკით შეეწინააღმდეგა წამყვანი მაგდა ანიკაშვილი სტუმარს.

„ასე ფიქრობდნენ მაშინაც როდესაც ჰიტლერმა ევროპა ცეცხლში გახვია მეოცე საუკუნე იყო, ხომ არ იყო შუა საუკუნეები. ევროპისთვის რომელი საუკუნეა ერაყში, ავღანეთში? ლიბიაში, სირიაში? მიდიან და ეუბნებიან 21-ე საუკუნეში კიკინებიანი და საყურეებიანი ბიჭები უნდა გაატაროთ ქუჩაშიო, საქართველოში არ ატარაბენ და ირანის ქუჩებში ვინ გაატარებს“ - ასეთი იყო სტუმრის საპასუხო კომენტარი. აღსანიშნავია, რომ სტუმრის მსგავს ჰომოფობიურ პათოსს გადაცემის არცერთი წამყვანი არ გამიჯვნია.

გადაცემის ამ ნაწილში, სტუმრის მხრიდან ისმოდა თურქოფობია, დეზინფორმაცია თურქეთისა და დასავლეთის შესახებ. გადაცემის წამყვანები არათუ არ ეკამათებოდნენ და არ ემიჯნებოდნენ სტუმარს, არამედ, პირიქით, რიგ შემთხვევებში ეთანხმებოდნენ მის მსჯელობებს, მათ მიერ დასმული კითხვები კი სტუმრის მხრიდან თურქოფობიის მაპროვოცირებელი იყო. შესაბამისად, 20 აპრილის „ცეცხლის ხაზი“ თურქოფობიის თავისუფალ ტრიბუნად იქცა.